BABA OLMAK +18

Bölüm 13: İntikam Ateşi

Gözlerini tekrar kapatıp açtığımda başımda doktor vardı. Anladığım kadarıyla baldırıma pansuman yapılıyordu. Hareket etmek istedim ama kol bileğimde kelepçe vardı. Aynı zamanda yaralı olmayan bir diğer ayak bileğimde de ve yatak başlığına bağlıydım. İtlere bak. Sanki köpek bağlıyorlar.

Bu hâlde kaçmak istemesem de kaçamam, ki kaçmam. Enayi değilim ben. Babam beni kurtaracak.

"Ah.." dedim yapılan ani hareketle. Canım çok yanıyordu.

"Bitti Faruk Bey sakin olun.." dedi pansumanı yapan kişi.

Pansuman bittikten sonra bir diğer doktor gitti ve ben elindeki dosyaları tutanla odada başbaşa kaldım.

O doktor tam ağzını aralamıştı ki dışarıdan bağırma sesleri yükseldi.

"Siz benim kim olduğumu biliyor musunuz! Çekilin yolumdan! İçerideki benim oğlum! Haddini bil!"

Hissettiğim acıyla ve yükselen seslerle gözlerimi yumdum. İçeri bir jandarma girdi ve peşinden babamla annem.

Annem hemen yanıma geldi. "Oğlum.." Onca şeye rağmen anneme gülümsedim. "Annem."

Babamla diğer tarafıma geçti. Jandarma konuşmak için sadece on dakika tanıdı bize. Kapının önünde duranlara eşlik etmek için de odadan çıktı.

Babam, annemin şefkatli bakışlarının aksine, bana kaşlarını çatmış şekilde bakıyordu. Ona baktığım zaman kafasını sağa ve sola salladı. Sinirliydi.

"Nasıl oldu bu olay?" dedi babam. Burnundan soluyordu. Acıyla yüzümü buruşturdum. Muhtemelen dikiş atılmıştı ve benim canım şuan aşırı taze şekilde yanıyordu.

"Nasıl oldu dedim!" diye dişlerinin arasından tısladı babam. "Ben seni oradan almaya çalışıyorum. Ama sen? Cezanı uzatmak için uğraşıyorsun! Derdin ne oğlum senin?"

"Sezgin bırak canı yanıy-"

"Sen hiç konuşma Sezin!"

Annem başını eğerek önüne döndü ve benim elimi tutup okşadı.

"Baba, anneme bağırma."

"Kes lan sesini! Soruma cevap ver."

"Damarıma bastılar baba! İçeride ne kadar sağlıklı kalabilirim!?"

"Seni oradan almaya uğraşıyorum ben! Ne hâllerdesin? Zibidi!"

"Baba burada bana boş konuşma! Siktiğimin parasını beni çıkartmak için harca!"

"Doğru konuş lan babanla!" deyip üzerime eğildi babam. Sinirle gözlerimi kapatıp derin derin soluklar almaya başladım.

Annem elini göğsüme koydu ne okşadı. "Sakin ol annem.."

Ama olamıyordum. Nefesleri gittikçe hızlanıyordu ve ben etrafı bulanık görmeye başlıyorum.

Annem yüzümü elleri arasına alıp, "Faruk. Faruk bana bak!"

"Rol yapıyor bıraksana şu iti!" dedi babam. İğrenerek bakıyordu bana.

"Sezgin doktor çağır!" diye bağırdı annem.

Artık vücudum titriyordu ve dudaklarımdan kısık kısım inlemeler kaçıyordu.

"SEZGİN!" diye tekrar bağırdı annem. "SEZGİN BİR ŞEY YAP!"

Babam odadan çıktı ve jandarmalar dahil iki tane doktor içeri girdi.

Doktorun yaptığı ilk şey gözlerime ışık tutup bakmak oldu. Sırasıyla her şey bulanıklığa teslim oluyordu.