အဆိပ်/လီဝေယန်း

၄၄။ ဖြစ်ကြောင်းကို ပြန်လှန်ပြောင်း

လီမင်ဖုန်း တည်ငြိမ်စွာပင် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "စန်းမေး... အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ ဆက်ပြောမနေစမ်းနဲ့၊ အစ်ကိုက မင်းကို သနားလာမိမှာမဟုတ်ဘူး၊ အမှားကို မှန်ပါလို့လဲ ပြောင်းလွဲပြောပေးမှာ မဟုတ်ဘူး...!"

'အမှားကို အမှန်တဲ့လား...' လီဝေယန်း စိတ်တွင်းမှာတော့ ဟားတိုက် ရယ်မောနေမိသည်။

လီချန်းလဲ့က ပျော့ပျောင်းညင်သာစွာ ပြောလာသည်။ "စန်းမေးရယ်... တာ့ကောက မင်းကောင်းကျိုးအတွက် လုပ်ပေးရတာပါ"

လီဝေယန်း သူမဘက်ကို လှည့်လာပြီး အေးစက်စက်ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်မအတွက်တဲ့လား၊ ဒါ့ဖြင့် သူ တာ့ကျဲကို မတရားဆက်ဆံတာကြတော့ ညီမ ဘာလို့ မတွေ့ရတာလဲ၊ လောကမှာ ဒီလိုအစ်ကိုမျိုးတွေ ရှိနေသတဲ့လား... ကိုယ့်ညီမကို သူခိုးလို့ စွပ်စွဲဖို့ အပတ်တကုတ်အားထုတ်တတ်တဲ့ အစ်ကိုမျိုးလေ...!"

လီချန်းလဲ့ ထိတ်လန့်သွားပြီး ပြန်ချေပလိုက်သည်။ "စန်းမေးက တကယ်ပဲ ရိုးသားတယ်ဆိုရင် ဘာလို့ တို့တွေကို မင်း အိမ်ဆောင်မှာ ရှာဖွေခွင့်မပြုတာလဲ၊ တာ့ကောသာ မင်းကို မတရားမှားယွင်းစွပ်စွဲမိခဲ့ရင် မင်းခွင့်လွှတ်မှုကို ရဖို့ ပြန်တောင်းပန်မှာပေါ့"

လီမင်ဖုန်း အေးစက်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။ "ချန်းလဲ့... မင်း မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ စန်းမေးက မလုံမလဲဖြစ်နေတာ"

လီဝေယန်း သူ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် ထရယ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လုံးဝနှုတ်ဆိတ်နေခဲ့သော လီရှောင်းရန်ဘက် လှည့်လိုက်သည်။ "ဖခင်... ဖခင်ကလဲ ကျွန်မ လုပ်တယ်လို့ ထင်တာပဲလား"

"မင်းတာ့ကော ရှင်းပြတာအရတော့... မင်း အပြစ်ကျူးလွန်ထားပုံပဲ" လီရှောင်းရန်က အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။

လီမင်ဖုန်းကလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ဖခင် ခဏနေလို့ ဒီကိစ္စကို အတည်ပြုပြီးရင် စန်းမေးကို ကျွန်တော်တို့ အမျိုးနာမည်စာရင်းထဲက ထုတ်ပယ်ပြီး လီအိမ်တော်ကနေ နှင်ထုတ်လိုက်ပါ၊ ဒါမှ သူ့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ အိမ်တော် နာမည်ပျက်တာမျိုး မဖြစ်မှာ... အိမ်တွင်းရေးမှာလဲ သူ့ကြောင့် အပျက်ပျက်နဲ့ အနှောင့်အယှက်မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့"