အဆိပ်/လီဝေယန်း

၄၃။ ငြင်းဆန်၍ မရသော သက်သေ

ထို့နောက်တော့ သူ လီဝေယန်းထံ အလိုလို အကြည့်ရောက်သွားမိသည်။ သူမ၏ ဝတ်ရုံမှာ တောက်ပစိုရွှန်းလှသော ချယ်ရီရောင် တောင်ဝှေးပန်းပွင့်ချပ်များက မီးလျံသဖွယ် ရဲရဲတောက်နေပြီး ကျောက်စိမ်းရောင်သစ်ရွက်သစ်ခက်တို့နှင့် ရံထားဟန်ကို ဂါဝန်မှာ ပန်းထိုးချုပ်ထားသည်။ သူမ၏ အေးစက်စက် အမူအကျင့်နှင့် လွန်စွာ ဆန့်ကျင်နေသော ဝတ်စုံဖြစ်လေသည်။ ဘာကြောင့်ရယ်တော့ သူ မသိ၊ သို့သော် ဤမိန်းမငယ်ထံမှ ထူးခြားဆန်းကြယ်သော အငွေ့အသက်တစ်မျိုး သူ ရသည်။ ပြီးတော့ သူမ ထံမှ အလွန်တရာပြင်းထန်သော မုန်းတီးနာကျည်းမှုကိုလည်း သူ ခံစားသိမိသည်။ သို့သော် ဘာကြောင့် မုန်းရတာလဲ သူ မသိ။

သူ အတွေးတို့မှာ နစ်မွန်းသွားမိသည်ကို ရိပ်မိသွားတော့ ထော့ပါကျန်း မျက်မှောင်ကျုတ်လိုက်မိသည်။ သည်ယားထို မည်သို့ပင် တွေးတောပြုမူပါစေ၊ သူနှင့် မသက်ဆိုင်။ အကြောင်းက လီချန်းလဲ့၏ ရုပ်ရည်နှင့် အဆင့်တန်းသည်သာလျှင် သူနှင့် လိုက်ဖက်တင့်တယ်သောကြောင့်ဟု တွေးယူလိုက်တော့သည်။

လီဝေယန်းကတော့ ထော့ပါကျန်းကို နှစ်ခါပင် လှည့်မကြည့်။ သူမအတွက်တော့၊ သည်လူသည် လီချန်းလဲ့ထက်ပင် ရွံရှာဖွယ်ကောင်သေးသည်။ သို့သော် ဤသို့ ဥပေက္ခာပြုနေခြင်းကပင် ထော့ပါကျန်းလို မိမိကိုယ်ကို အလေးထားသော သူအပေါ် စိတ်လှုပ်ရှားသွားစေခြင်းဖြစ်လေသည်။

သူမကတော့ သူများကို အန္တရာယ်မပြုလို၊ သို့သော် ထိုသူတစ်ပါးတွေက သူမကို ရန်ပြုလာသည်။ သူမ ပြိုင်ဘက်များက သူမကို သေစေလိုနေမှတော့၊ သူမကို ရက်စက်အသည်းနှလုံးမရှိသူဟူ၍ အပြစ်မတင်သင့်တော့ပေ။ လီဝေယန်း လီမင်ဖုန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "တာ့ကော အချိန်တွေ ဖြုန်းမနေပါနဲ့တော့... စကြရအောင်"

လီမင်ဖုန်း အေးစက်စွာ ရယ်ပြုံးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ကာ ထော့ပါကျန်းအား တလေးတစားပြောလိုက်သည်။ "စန်းဟွမ်းဇီ... ကျွန်တော်တို့အတွက် မျက်မြင်သက်သေပြုပေးပါလို့ တောင်းဆိုပါရစေ"