Medya: Baran
Belki de susmak; gerçeği anlatmanın tek yoluydu..."
Giriş
Alev, aylardan beri beraber olduğu adamın gözlerinde huzurun en koyu suretine dalarken ruhuna ipeksi bir aşkı giydiriyordu. Oturdukları bir kuru bank dahi ona koymuyor elinde tuttuğu simitte sevda sandığı hoşlanmayı kalbinin en kuytularına salıyordu. Damarlarında kan niyetine onun kokusunu gezdiriyor ciğerlerine bayram havası estiriyordu.
En azından bir zamanlar böyleydi. Artık o Alev'den eser kalmamıştı.
Artık o Alev yoktu. El birliği ile o Alev'i öldürmüşlerdi. Öldürdükleri yerde küllerinden yeniden doğmuştu Zümrüdüanka kuşu gibi. Kanatlarını açmış ateşten tüylerle onu savuran sert rüzgâra inat kendi yörüngesini çizebilmeyi başarmıştı.
En azından bir derece başarabilmişti bunu çünkü yine savrulmuştu kaderden yana yine takılmıştı bir şeylere ama ayakta kalmıştı. Rüzgâra karşı dalda kalan son yaprak gibiydi o.
Zor zamanları geride bıraktığına inanmıyordu ama en kötü günlerin gecelerini kâbuslarla devşirdikten sonra gelecek günlerin samimiyetine inancı tamdı. Bu bir şekilde ona güç aşılıyor ayakta tutuyordu.
Gözlerini diktiği Yıldız Parkında geçmişle geçmemiş acılarının muhasebesini güderken yanına oturan kurtarıcısına baktı derin, tasasız, huzurlu bir gülümseme eşliğinde. Her şey son buldu derken karşısına çıkarmıştı Allah onu. Bu bir nevi sana son bir iyilik yapıyorum bunu iyi kullan deme şekliydi Yaratanın.
Hayalleri külden yağmuruna döndüğünde tozlarını süpürmek yanında ki adama düşmüştü. Gocunmamış yerinmemiş başını eğip eyvallah çekmişti. Bu günler de gelir geçer geriye bir tek sen kalırsın Alev dememiş gözlerinden anlamasını istemişti.
Anlayan halen daha halden anlayabilen bir yüreğe sahip olduğu için memnundu. Yanında sessizce oturan adama bakarken onun elini tutup karnına koydu. Orada bulunan mucizenin varlığını hissetmesini istiyordu. Her şeyden geriye kalan bir tek oydu çünkü. Tüm acılarının derilerini yüzdükten sonra bebekleriyle can bulmuştu hepsi en baştan.
Sanki bu da hayatın kahkahasıydı ona...
Kıran, örseleyen, parçalayan ama sonucu güzel olan türden bir kahkaha...
İnceldiği yerden kopmak ha!
Kopulmuyor...
Yürekle kanlı bıçaklı olmak var ya
Hiç bir şeye yaramıyor...
Ben...
Hayallerimi bir gece treninin en son vagonuna rehin bıraktım
Unutmayı, avutmayı bir gece darağacında sallandırdım
Ben hiç bir şey değilim artık..
Kimsenin hiç bir şeyiyim.
Oysa ben her şeyi olmak istemiştim.
Umudunun en koyu saatinde hiç beklenmedik bir şekilde kırılmıştı o. Yirmi üç yıllık bir yaşamın hangi seansında hata işlemişti de böylesine bir bedel ödemek durumunda bırakılmıştı bilinmese de onu gelecekte ki yaşamına hazırlayan her şeye eyvallah demesini öğrenmişti.
YOU ARE READING
AŞKAR (BASILDI) ŞİAR (BAŞLIYOR)
General Fiction** HER AŞK KENDİ CEHENNEMİNİ YARATAN BİR MACERADIR! ~ AH MARDİN AH, Yakıldı dumanın gönül yataklarına, Ömrün kazıldı töre mezarlarına, Şimdi bu vakitler, Mardin de bir adam gezer toprağına yaş damlar yanağına kan! Gözyaşıyla beler geleceğini ve b...
