It Hurts, I Love You

Epilogue

"Kuya! Wait for me!" I looked at Lee who walked so slow. I chuckled and wait for him.

"We're going to be late at school," he then pout.

"Puro ka school, kuya. Kaya ang talino mo, eh," napailing na lang ako. Pagkarating sa school ay bumaba na kaagad siya at sinalubong ng mga kabarkada. I sighed and turned off the engine of my car.

As expected, pagod na naman ako after mag-aral. Ang ginagawa ko lang na pahinga ay recess at lunch, minsan ay nasasabayan ko pa 'yon nang pag-aaral. Hindi naman sa gusto nila mom na may mataas akong grades, kung hindi ay gusto ko lang talaga na magpursigi para mataas ang makamit ko pagdating nang panahon.

Pagod akong naupo sa bench malapit lang sa kotse ko. Dito ko lagi hinihintay si Lee, malapit lang din naman ito sa school. Nilabas ko ang book at nagstart nang mag basa.

"Hey, handsome. Hide me," napaangat ang tingin ko sa isang babae. Kinuha pa niya ang libro ko kaya mabilis kong inagaw 'yon sa kanya.

"My car is tinted, so no one can see you here." Wala na akong nagawa kung hindi ang itago siya sa kotse ko. Ayoko nang kinukulit ako.

"Pakasalan mo nga ako, pogi," napailing na lamang ako.

Ang babaeng 'yon! Nagpahatid pa talaga siya sa kanila! That girl!

"Oh, son. Napakataas naman nang grades mo," nalulula na tiningnan ni mom and dad ang card ko. "May natitira ka pa bang utak para sa senior high?" Takang tanong ni mommy. "Baka naman inubos mo na lahat," natatawa akong napayakap sa kanila.

They're so proud of me and my brothers. Mababa man o mataas ang grado, masaya sila. Sa aming magkakapatid, ako ang pinakamasipag mag-aral at si Janko, si Lee lang ang mahilig sa cutting dahil nababarkada.

Nang magpasukan ay sama-sama kaming pumasok nila Lee. Ako pa ang ginawa nilang driver. Okay lang kay Janko, he can't still drive pa naman until now. But Lee, oh, he's so lazy to drive.

"Kuyang pogi,"

"Yes, rude girl?" Ang paningin ko ay nasa libro pa rin. Nabobosesan ko naman na kung sino siya. No need to look at her.

"Sabi ko sa 'yo pakasalan mo 'ko," here we go again.

Sa mga dumaraang araw ay kakulitan niya ang sumasalubong sa akin. Ni hindi ko na nga maintindihan ang binabasa ko dahil sa kakadaldal niya.

Ilang araw pa lang ang nakakalipas ay nagpa-project na ang ilang prof. At hiniling nila na kung sino ang katabi ay siyang makakasama mo. But this girl... Hindi ko alam kung papaano ko siyang iha-hundle.

Maka-ilan kaming naging magkasama sa projects. Nakakasanayan na namin ang mga gano'ng bagay.

But something happened when I'm not with her. Sinisi ko kaagad ang sarili ko. Na sana ay sinunod ko na lang ang gusto niya at isinabay ko na lang siya sa akin.

"N-natatakot ako, Marko," she stutter. Nanginginig ang buong katawan niya habang yakap ang sarili.

"Sorry, Hanya," lumapit ako sa kanya at niyakap ito.

Pero hindi lang makaisa na nangyari 'yon. Dahil hanggang sa lugar na hindi ko inaasahan ay sinundan siya ni Lino.

Mabilis akong lumapit sa kanya at inilayo kay Hanya si Lino. I punch him as much as I can take out my anger. Sa galit ko ay muntik ko pang mamura ang mga doctor na nag-aalaga sa kanya.

"Ang saya, Marko!" Napatingin ako sa magandang ngiti ni Hanya habang naglalaro sa ulan. Natigilan ako nang dahil do'n.

I think... I think I fall...