It Hurts, I Love You

02

"Pasukan na naman, tangna,"

Kung tutuusin ay natutulog lang ako sa klase... Pero ngayon ay mukhang hindi na.

"Kuyang pogi," nakakagat sa labing lumapit ako sa gawing likod nang room, do'n kasi siya nakaupo.

"Yes, rude girl?" Ang paningin nito ay nakatutok lamang sa libro.

"Sabi ko sa 'yo pakasalan mo 'ko," pangungulit ko. Kumuha pa ng upuan at inilagay sa harap niya bago ako naupo. I stare at him like tomorrow is does not exist, like today is the end of the world. Well, I can stare at him all the time if he want it.

"Go away. I'm reading," itinulak pa nito ng bahagya ang upuan ko. Muntik pa akong matumba.

"You're so mean!" I stand-up and bit my lips.

"Yeah, you think?" He smirked, I tsked. "So why are you here? I mean, why do you picked this strand?"

"I don't know. I just saw your name here, nagpalipat ako." I saw how he closed his book and look at me.

"You're a stalker, right?"

"Not really, but for you I can be a stalker." He sarcastically laugh then tsked.

No'ng dumating na ang teacher ay agad kong umupo sa tabi niya. He glared, but I smiled as a change of his glare. I can stare at him all day. I asked last minute if I can follow him , but he refuse! How dare him! I'm rude but still beautiful! What a cold of him!

"Pasabay!" Ngayon lang ata ako hindi nakipag-away. Matutuwa si mama niyan kasi hindi ako nakipag-away. Once in a blue moon 'yon, hano!

"Give me money first, I don't have many gas today." I run and come to Marko.

"The only magic word is please...So please, take me home." I smiled, he sarcastically laugh.

"Please word is not exist anymore. So rude, stop following me and go home." He flinch when I touch his face, he didn't expect that I'd do that.

"I can go home with you, Marko." Padabog niyang tinanggal ang kamay ko sa mukha niya.

"With me, my foot," may diin ang bawat salita niya.

"I can be your foot, too," he stopped and face me. Napaatras ako ng magsimula siyang lumapit sa akin na halos isang dangkal na lang ang natitira.

"Foot is too low, you should be my knees," he smiled and left me. Napatunganga ako bago napapikit-pikit, nakuha ko pang ngumisi. Ako daw ang knees niya? Hihintayin kong makarating ako sa puso niya! I can't wait!

"Ma," aligagang humarap sa akin si mama.

"N-nandito ka na pala. Buti at hindi ka nakipag-away ngayon?" I know that she tried not to stutter, but it failed. Napakibit balikat na lang ako sa inasta niya.

"Kasabay ko kasi 'yong mapapangasawa ko, ma." Nginiwian lang ako ni mama.

Sinabi nitong kukuha daw kami ng mga panibagong gulay sa bagsakan, kaya naman agad akong gumayak para hindi na kami abutan nang dilim.

"Nagmamahal na pala ang gulay, kuya," pagkausap ko sa nagbabagsak.

"Gano'n talaga,eh," lumapit ito sa akin at iniabot ang sukli. Mabilis lang din naman kaya hindi na kami inabutan ng dilim ni mama.

"Mabuti na lang at mabili pa rin ang mga paninda. Hindi tayo nalulugi," mabilis kong kinuha kay mama ang ibang dala nito at tinulungan siyang iayos 'yon sa lamesa. Bukas ay siya na daw ang bahala na magbaba sa tindahan.

"Maganda kasi ako, ma, kaya maraming bumibili." Nginiwian ako ni mama bago siya may iabot sa akin.

"Pambili mo ng bagong sapatos," gulat at naiiyak kong tiningnan si mama. Napangiti ito ng yakapin ko siya.