Zhao Wen Xuan(System)

Arc.10.12(စစ္သူႀကီးပိုင္ကုဖန္း)

ဖုန္းေဝ့ေလ်ာင္ ေဆးထုပ္ကိုတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
'ဒီနိမ့္ပါးတဲ့သတၱဝါက ငါကမ္းတဲ့လက္ေဆာင္ကို ျငင္းရဲတယ္!အဟက္ ကိစၥမ႐ွိဘူး မင္းလို လူမ်ိဳးကို လုပ္ၾကံဖို႔ ငါ့မွာနည္းလမ္းေတြ မ်ားစြာ႐ွိေသးတယ္ ပိုင္ကုဖန္း'လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဘုရင့္နန္းေဆာင္ဆီ ဦးတည္သြားေတာ့သည္၊သူထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္ ေက်ာက္တံုးအကြယ္ကေန ပိုင္ကုဖန္းဟာ ထြက္လာေတာ့သည္၊

"ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ အဲ့ေဆးလံုးေတြက မ႐ိုး႐ွင္းဘူးပဲ..."လို႔ ပိုင္ကုဖန္းက တိုးတိုးေလးရြတ္လိုက္ေတာ့ ေဘးနားမွာပ်ံဝဲေနသည့္ သၾကားခဲေလးဟာ အူေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္ႏွာေဘးေလးျဖင့္

[Sugar: ဝမ္ဝမ္က ဘာကိုၾကည့္ၿပီးေျပာတာလဲ] လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ဝမ္ဝမ္မ်က္ႏွာထက္တြင္ ညစ္က်ယ္က်ယ္အျပံဳးေလးေပၚလာေတာ့သည္၊ထိုအျပံဳးေလးဟာ တကယ္ကိုပင္ တည္ၿငိမ္လွသည့္ပိုင္ကုဖန္းမ်က္ႏွာေလးႏွင့္မလိုက္ဖက္စြာ ႐ွိေသာ္လည္း တစ္မ်ိဳးလည္းၾကည့္ေကာင္းေနျပန္သည္၊

'အရမ္းသိသာတယ္ေလ... အဲ့ဖုန္းေဝ့ေလ်ာင္က ညီလာခံမွာထဲက ကၽြန္ေတာ္ကိုၾကည့္တဲ့သူအၾကည့္ေတြက မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ေပါက္ေနၿပီး ဒီေလာကကေန အၿပီးပိုင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစလိုတဲ့ခံစားခ်က္ေတြပါေနတယ္...အဲ့လိုလူမ်ိဳးက က်ြန္ေတာ့္ကိုစိုးရိမ္ၿပီး တကူးတက ေဆးလာေပးမလား?ၾကည့္ဦး က်ြန္ေတာ္ မယူလို႔ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကို... '

[Sugar: .....] ငါတို႔ဝမ္ဝမ္ကေတာ့ အျမဲငါတို႔ဝမ္ဝမ္ပါပဲ သူရဲ႕ထက္ျမက္တဲ့ဥာဏ္ရည္ေတြက မေပ်ာက္ကြယ္သြားဘူးပဲ၊

'႐ွားဟန္က်စ္ အေၾကာင္းဘာထူးလဲ?'

[Sugar: သိပ္ေတာ့မထူးဘူး]လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဝမ္ဝမ္ဟာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္ၿပီး ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္သည္၊

ဖုန္းေဝ့ေလ်ာင္က ဘာလို႔မင္ရန္ေဟာက္ရဲ႕နန္းေဆာင္ဘက္ကို သြားတာလဲ?ဒါငါနဲ႔မဆိုင္ပါဘူးေလ၊ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ငါ့စိတ္ထဲ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရတာလဲ!အဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးက ထူးဆန္းလိုက္တာ... ၊ပိုင္ကုဖန္းမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ေတြးေနရင္း ...