တပ္မွဴ းကာင္း ရဲ့  လက္ေရြးစင္ တပ္သားေပါင္း သုံးေထာင္ေက်ာ္က ဆာေလာင္ေနတဲ့ ဝံပေလြေတြလို စားေသာက္ခန္းထဲ အေျပး ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ၾကသည္။

အရပ္ရွည္ရွည္ ရင္အုံ ႀကီးႀကီးနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကေတာ့ သူ႔ တပ္သားေတြ အေနာက္ကေန လိုက္သြားရင္း ေျခသုတ္သင္ သြားခဲ့ၾကတဲ့ လက္ေအာက္ ငယ္သားေတြကို ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးပန္း ေဝေနခဲ့သည္။

  တပ္မွဴ းေကာင္းရဲ့ ေနာက္မွာ လူ ႏွစ္ေယာက္ လိုက္ပါလာခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေယာက္က တပ္မွူးထပ္ ေခါင္းတစ္လုံး ပိုရွည္ၿပီး မ်က္ႏွာထားက မာမာ တင္းတင္း ႏွင့္။ သူ႔ မ်က္လုံးေတြက ေရးတြင္းေတြလို နက္ေမွာင္ ေနၿပီး ႏွာတံက ေတာ့ ဆင္းၿပီး ေျဖာင့္တန္းေန၏။  အသက္ ၂၀ ပန္းက်င္ေလာက္ ရွိမည္။ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္ေကာင္းမယ့္ သူမ်က္နာေလးက ထူေပ်ာတဲ့ မုတ္ဆိတ္ေမႊးမ်ား ျဖင့္ မ်က္ႏွာ တစ္ဝက္နီးပါး ဖုံးအုပ္ ေနပါသည္။ ဘယ္လိုမ်ား အျဖစ္ဆိုးေနတာပါလိမ့္?

ညာဘက္က အျခားတစ္ေယာက္ကေတာ့ တပ္မွူးနဲ႔ အရပ္တူတူ ေလာက္ရွိၿပီး မ်က္ႏွာက ေလးေထာင့္,မ်က္လုံးက ေမွးေမွးႏွင့္။ သူ႔မွာေတာ့ မုတ္ဆိတ္ေမြး ေတြ ရွိမေနပါဘူး။ သူ႔ ကိုယ္က တပ္မွူးႀကီးထပ္ တစ္ဆိုဒ္ေလာက္ ပိုႀကီး ေနပုံရေပမယ့္ ေလးေထာင့္ မ်က္ႏွာႀကီး ကို ၾကည့္ရတာေတာ့ မသက္ငယ္ေသးပုံ ပဲ ျဖစ္သည္။

တပ္မွူးက ေနာက္ဘက္ကို ငွဲ႕ေစာင္းၿပီး လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

"က်ိရွန္, ဟန္ယု မင္းတို့ ဒီေကာင္ေတြကို ေသခ်ာ ကိုင္တြယ္သင့္တယ္။ သူတို့ ေတာ္ေတာ္ ဗ႐ုတ္က် တာပဲကြာ!"

အင္း...က်ိရွန္က ေဟးခ်န္ နာမည္ဆိုေတာ့ ဟို မ်က္နာေလးေထာင့္နဲ႔ တစ္ေယာက္က ဟန္ယု ဆိုတာ ေသခ်ာသြားပါၿပီ။

က်င္းအန္အိမ္ေတာ္ရဲ့ အရွိန္အဝါနဲ႔ အတူ မင္းသားက်င္းရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေဟးခ်န္က ဒီေျမာက္ပိုင္းနယ္စပ္ကတပ္မွဴ းေကာင္းရဲ႕လက္ေအာက္မွာ ပထမဆုံး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရ တာျဖစ္ေပမယ့္ အျခားသူေတထက္ ပိုအခြင့္အေရးရခဲ့သည္။ သူက ဒီေနရာကို ဒုတပ္မွဴ းရာထူးျဖင့္ ေလၽွာက္ထား ဝင္ေရာက္နိုင္ခဲ့၏။

{ကံၾကမၼာ ေစရာ :𝐌𝐌 𝙏𝙧𝙖𝙣𝙨𝙡𝙖𝙩𝙞𝙤𝙣}Where stories live. Discover now