Class 4-6 - Book 1 (PUBLISHED ON POP FICTION 2018)

CHAPTER 34 (EDITED)

Update Date: 08/08/19

*KARISSA'S POV*

"Nasaan na sila? Bakit ikaw lang ang bumalik?"

Nagsisimula na naman itong si bakulaw na kapre. Iyong pagkakatanong parang hindi nagustuhan na ako lang natira dito.

"Umuwi na sila."

"Umuwi na sila ng hindi nagpapaalam sa akin?"

Parang hindi rin magandang idea na ako ang nagpaiwan dito. Mukhang ako sasagot ng lahat ng katungan nitong isa na ito.

"Hindi na sila nakapagpaalam dahil baka daw nagpapahinga ka na. Ayaw nilang makaistorbo sayo."

"Eh ikaw? Bakit andito ka pa?"

Bakit nga ba ako nagpaiwan? Bakit hindi ako sumabay na lang sa kanila pauwi? Oo nga pala, thanks to my guilty conscience.

"Ako ang nagdala ng pagkain mo."

"Bakit ikaw pa ang nagdala at hindi ka na lang sumabay sa kanila pauwi? Nasaan si Auntie K?"

Bakit ba hindi nauubusan ng tanong itong lalaking ito?

"May inaasikaso si Auntie K mo sa nurse station. Nakakahiya naman siyang istorbohin saka papunta rin naman talaga ako dito."

Kitang kita ko sa mukha ni Marion iyon pagtataka. Inhale-Exhale Karissa. Ito na. Sasabihin mo na gintong salita.

"Saka dito ako matutulog."

"ANO?!"

Aray! Pero award winning pala magulat itong si Marion. Sayang hindi ako prepare para picturan siya. Pero mukhang kailangan ko muna iprepare iyon sarili ko para magpaliwanag sa kanya.

"Huwag ka nga sumigaw diyan. Nasa hospital tayo, mahiya ka kaya sa ibang pasyente dito. Dito ako matutulog dahil ako ang magbabantay sayo."

"Are you crazy?"

Sarap buhusan ng mainit na tubig itong bakulaw na kapre na ito. Ang haba ng litaniya ko at pasalamat pa dapat siya dahil nagvolunteer ako para bantayan siya. Pero ang natanggap ko lang sa kanya, baliw daw ba ko?!

"You're welcome ha?"

"Hindi ka puwede matulog dito. Halika--"

"Teka nga, ikaw yata ang baliw dito eh."

Aba, magtatangka pa itong bakulaw na kapre na ito tumayo. Mabuti na lang mas malakas ako sa kanya ngayon.

"Hindi mo na ko mapapauwi ngayon. Saka nagpaalam na ko kina Mommy and Daddy na dito na muna ako. Kaya wala ka ng magagawa kundi magpagaling lang diyan. At tignan mo kaya yan sarili mo, palagay mo kaya mo kong ihatid? Gusto mo bang maaksidente na naman tayo?"

Teka, ano naman ningingiti nitong bakulaw na kapre na ito.

"Sino bang nagsabing ihahatid kita?"

"Huh? Eh bakit ka tatayo diyan?"

"Kukunin ko lang iyon phone ko para tawagan un driver at siya ang maghahatid sayo."

Puwede na ba ko kainin ng lupa ngayon? Karissa, kailan ka pa naging feelingera?

"At mukhang hindi ang driver ang kailangan tawagan ko. Si Auntie K na lang para pauwiin ko na siya dahil mukhang mayroon ng papalit sa kanya na magbabantay sa akin dito. Salamat sa pagvolunteer."

Mukhang maling desisyon ang magpaiwan ako dito. Pero Karissa, kailangan mong panindigan ang sinabi mo. Mas lalong matutuwa ang bakulaw na kapre na ito kapag binawi mo na.