01:28| TAMAMLANDI

01:26

"Bana ne olduğunu anlat," dediğinde gözlerimi devirdim. Neden bu kadar telaş yapmıştı ki? Zaten hastanede geçirdiğim bir saatlik zaman dilimi yeterince kafamı şişirmişti.

"Sana ilişki koçum ol demiştim. İkinci annem değil."

"Asu," dedi ikaz eder gibi. Yorgun olsam bile birinin benim için endişelendiği düşüncesi, fena hissettirmiyordu. Yastığı düzeltip daha rahat bir pozisyon alırken "Turp gibiymişim," dedim. Aslında ölümcül hastalığa yakalandığımı falan uydurup onu kıvrandırmak istiyordum ama bu konuda dalga geçmek içimden gelmemişti.

"Değerlerim normal çıktı. Doktor düzensiz beslenmeden ya da stresten kaynaklı olabileceğini söyledi. Bir saat acilde yatıp serum yedim. Görmen lazımdı Ekin, perdenin diğer tarafında biri sürekli kusuyordu. Hala ciğerlerimdeki kusmuk kokusunu soluyor olmasam şuan daha iyi olurdum. Diğer tarafta da ağrısından inleyen bir hasta vardı. Resmen sağlıklı bünyem, "Daha fazla dayanamıyorum," deyip istifa edecekti."

"Bu çeneyle şimdiye kadar etmediğine şükür. Nefes al Panda," deyip güldüğünde burun kıvırdım. Sonunda iyi olduğuma ikna olmuş gibiydi.

"Bana iyi davran," diye çemkirdim yalandan.

"Neslim tükenmek üzere ve bir daha ben kadar tatlısını bulamazsın."

Sessiz kaldı ama gülümsediğini hissedebiliyordum.

"Kötüsü ne biliyor musun?" dedim iç çekerek.

"Beyza yüzsüzü arkamdan hastahaneye gelmiş. Taktiğimizi uygulayacağım derken canım çıktı. O, sahte samimiyet gösterisiyle annemi yatıştırmaya çalışırken yan taraftaki hastaya eşlik edip kusacaktım ama kendimi gülümsemeye zorladım."

"Çabuk kavrıyorsun."

"Biraz daha öv. Baş ağrıma iyi geliyor," deyip kıkırdadığımda o da güldü ve "Akıl hocan iyiymiş," dedi.

"Fena sayılmaz."

Dün bana yaptığını unutmamıştım, intikam almayacağımı düşündüyse yanılmıştı. İtiraz etmedi. Kısa bir sessizlik oluşunca konuşmayı yine ben üstlendim. Baygınlık resmen çeneme vurmuştu.

"Sahiden de geceyi dışarıda mı geçiriyorsun, kızlarla falan?"

"Neden sordun?"

"Hiç, merak ettim."

Konuşmasını beklerken dudağımı dişledim. Vereceği cevap nedense beni korkutuyordu. Halbuki çıkar ya da çıkmazdı. Bana neydi ki?

"Hayır. Her gece kuzu kuzu evimde uyuyorum," dediğinde alaylı bir kahkaha attım.

"Yalancı!"

"Madem inanmayacaksın, neden soruyorsun?"

"Madem doğruyu söylemeyeceksin, neden cevaplıyorsun?"

"Doğru olmadığını bilemezsin."

"O zaman insan içine çıkamayacak kadar özgüvensizsin."

"Çıkarımların yine göz dolduruyor."

"Ne, yalan mı? Üniversite okuyan hiçbir erkek geceyi evde geçirmez. En azından çoğunluğunu."

Onu kışkırtarak ağzından laf almaya çalışıyordum ama o, bunu çakacak kadar zeki biriydi. Eminim hiç açık vermeden konuyu değiştirecekti. Sessiz kaldığında üsteledim.

"Belli ki fiziki olarak kızların beklentisini karşılamıyorsun. Bu yüzden de ot gibi evde takılıyorsun. Eminim 'Elimi sallasam ellisi ama kolumu kaldırmaya mecalim yok,' diye kendini teselli de ediyorsundur."

Bu kez kahakaha attı. Onun gülüşü istemsizce beni de gülümsetmişti.

"Bu kadar kıvranmana gerek yoktu. Nasıl göründüğümü doğrudan sorabilirdin."

Yanaklarımın ısındığını hissettim ve kafamı deve kuşları gibi yastığa gömmemek için kendimi zor tuttum. Çocuk haklıydı, eceline susayan bendim ama tabi ki de sonuna kadar inkar edecektim. Yatakta yuvarlanırken yalancı bir gülüş atıp "Daha neler?" dedim.

"Seni niye merak edeyim ki? İlişki koçumun alanında ne kadar tecrübeli olduğunu test ediyordum."

Gülmeye devam etti.

"O zaman beklentiyi karşılayıp karşılamadığıma dair tanı koyman için sunacağım görüntülü konuşma teklifimi geri çekiyorum."

Yüzümü buruşturdum. Onu görmek istiyor muydum? Bu sorunun cevabı hem evet, hem de hayırdı. Çünkü onunla konuşmak hoşuma gidiyordu ama telefonun öbür ucundaki görüntüye ulaştığımda bu büyünün bozulmasından korkuyordum. En iyisi böyle kalmaktı, onu görüp ne yapacaktım ki? Hem de az evvelki iddiamın arkasında durmalıydım. Pilavdan dönenin kaşığı kırılsındı.

"Nasıl istersen," dedim sesimi düz tutmaya çalışarak.

"Artık ailen sana yüklenmekten vazgeçmişlerdir umarım,"diyerek konuyu değiştirdiğinde ona ayak uydurdum.

"Bayılma nedenimi bir de anneme sor. Sürekli telefona ve bilgisayara bakıyormuşum. Beynime kan gitmiyormuş. Gece kulağına tıkadığı pamukları sabahleyin çıkarmayı unutmuştu muhtemelen. Çünkü doktorun saydığı onca şeyden birini bile hatırlamıyor."

"Annen yatarken kulağına pamuk mu tıkıyor?" diye sorduğunda güldüm.

"Evet. Babamın horultusuna maruz kalsaydın sen de tıkardın."

"Annenin neden kafayı yemiş gibi davrandığı belli."

"Hşşt," diyerek onu uyardım.

"Aile mahremiyetimize saygı duy ve az evvel duyduklarını unut."

"Babana mı benziyorsun, annene mi?" diye sordu bu kez.

"Neden sordun?"

"Hiç, ileride kocan da kulaklarına pamuk tıkamak zorunda kalacak mı diye merak ettim."

"Ha ha ha!" dedim yüzümü ekşiterek.

"Bu; ilerideki kocamın sorunu, senin değil."

"3,68 milyarda bir ihtimalle benimle evleneceğin için bunu bilmek zorundayım."

Garip bir hissin göğüs kafesimden boğazıma doğru tırmandığını hissederek yutkundum. Ne demekti ki bu şimdi?

"3,68 milyar mı?" diye sordum dalagaya vurmaya çalışarak.

"Evet dünya üzerindeki erkek nüfusu," deyip kıkırdadı.

"Ben dünyayı dolaşıp en son sende durana kadar saçların ağarmış, kulakların da tıkanmış olur merak etme. Pamuğa ihtiyaç duymazsın."

Yine sessizlik oldu. Saate baktığımda 01:26 olduğunu gördüm. İki dakika sonra gidecekti.

"Bu kadar emin olma Panda. Başlangıç noktasında duruyor olursam dünyanın geri kalanını görmek istemezsin."

Püskürerek güldüm. "Kendini ayrı, egonu ayrı mı besliyorsun?" dediğimde bana eşlik etti ve kıkırtılarının arasından iyi geceler diledi. Ona cevap vermeye kalmadan hat kesildiğinde yüzümü asarak telefonu yana bıraktım. Zamanın, onunlayken iki kat daha hızlı aktığına yemin edebilirdim ama ispatlayamazdım.

Selam selam!

Merak etmeyin kitabın sonuna kadar birbirlerini görmeden konuşmayacaklar. Yakında olaylar canlanacak :)

Bu bölüme oy sınırı koyuyorum 15 oya ulaştığında yeni bölüm atacağım. Yorum da eklerseniz güzel olur tabi.

kimdirbuyaprak bu bölüm sana🖤

Seviliyorsunuz kalp kalp!