မုန္တိုင္းကအေတာ္ေလးဆိုးေလ၏။ မိုးတြင္းမို႔မိုးရြာတာက ျပႆနာမဟုတ္ေပမဲ့ ဒီလိုရာသီဥတုႏွင့္ဆိုလ်ွင္ ပ်ိဳးပင္ေတြ ပ်က္စီးကုန္ေလာက္ၿပီ။ ေထြးေတာ့ သူ႔ပ်ိဳးပင္ေတြပ်က္စီးပါၿပီဟု ငိုေပလိမ့္မလား။ အိမ္မွာရိွေနလ်ွင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုႀကံေပလိမ့္မည္။ ပ်ိဳးပင္ေတြအတြက္ ေပါင္းမိုးျဖစ္ျဖစ္ကာရံေပးေပမေပါ့။
မေန့ကတစ္ညလံုး အပူေငြ့ယဲ့ယဲ့ႏွင့္ အေထြးက စိတ္တိုေနခဲ့၏။ သူ႔ကို သူစိမ္းတစ္ေယာက္က လာေရာက္ေပြ့ခ်ီလိုက္သကိုး။ အဘႏွင့္သူကလြဲရင္ အေထြးကိုထိရဲသူက မရိွလွ။ အခုေတာ့ လက္ရဲဇက္ရဲႏွင့္ သူေ႒းေလးဆီမွာ အေပြ့ခံလိုက္ရေတာ့ ရွက္ေနသေလာ၊ ခံျပင္းေနသေလာလည္း မသဲကြဲေပ။
အခုလည္း မနက္မိုးလင္းလာေတာ့ ေနေကာင္းၿပီဆိုၿပီး ႀကီးေဒၚကိုခြင့္ေတာင္းကာ စာဖတ္ခန္းထဲဝင္ထိုင္ေန၏။ သူႏွင့္ၪီးကံထြန္းကသာ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမယ္မွန္းမသိ၍ အိမ္ႀကီး၏ မီးဖိုေဆာင္ထဲငုတ္တုတ္။ ေထြးအနားလည္း သြားမေနရဲ။ သြားေနလ်ွင္မေန့ကအေတာမသတ္သည့္ ေဒါသေငြ့ေတြ သူ႔ထံသက္ဆင္းလာမွာ ေၾကာက္ရေလသည္။
" ငါ့ညီ "
သူ႔အနားလာထိုင္ေသာ လူရည္သန္႔ကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္၏။ ဒီလူက သူေ႒းႀကီး၏ ညီဝမ္းကြဲဆိုေလသလားလို႔။ သန္႔ျပန္႔သည့္ရုပ္ရည္အေနအထားက အသက္ကိုမွန္းရခက္သည္။ လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ ပတ္ထားသည့္ နာရီထံမွ လက္ကနဲတစ္ခ်က္ေတြ့လိုက္ရေတာ့ အလိုလို သိမ္ငယ္သြားမိျပန္သည္။
" မင္းသမီးကေလးေရာ မေတြ့ပါလား "
" အေထြးက စာဖတ္ခန္းထဲမွာပါ "
" ေဩာ္ "
ဘာဆိုဘာမ်ွ ထပ္မေမးေတာ့ပဲ ထထြက္သြားသည့္လူကို အေၾကာင္သားေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ဘာလုပ္ဖို႔ေမးသြားသလဲ ၪီးေနွာက္ထဲမွာ တြက္ခ်က္ေနတုန္း ထိုလူကေတာ့ မရိွေတာ့ပါေလ။
................................
စာအုပ္စင္ႀကီးက အေတာ္ကိုခမ္းနားသည္ဟုေျပာရမလိုပင္။ သူ႔အရပ္ထက္ အေတာ္ေလးျမင့္ေနေသာ စာအုပ္စင္ႀကီးကို ေတာက္ေလ်ွာက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ျမန္မာစာကိုေရးတတ္ဖတ္တတ္ေသာ္လည္း အေထြးစိတ္ဝင္စားသည္က ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြးအဂၤလိပ္စာလံုးမ်ား။ မဖတ္တတ္ေသာ္လည္း ၾကည့္ခ်င္လွသည္။ အေထြးစိတ္ထဲမွာ မ်က္စိပသာဒရိွသည္ဟုထင္မိ၏။
ေလ်ွာက္ၾကည့္ေနရင္း တစ္ေနရာမွာေတြ့လိုက္သည္က စာအုပ္၏ အေနွာင့္ကို အနီေရာင္ ကတၲီပါျဖင့္ခ်ဳပ္ထားသည့္ ခပ္ထူထူစာအုပ္တစ္အုပ္။ လက္ဆန္႔ကာ လွမ္းယူမည္ျပင္ေတာ့ အေထြးအရပ္ႏွင့္မမီ။ အသာအယာေျခဖ်ားေထာက္ရင္း ယူေသာ္လည္း မမီလာ။
ရုတ္တရက္သူ႔ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန လာကပ္ရပ္ေသာ အထိအေတြ့ႏွင့္ သူလွမ္းေနေသာစာအုပ္ကိုယူလိုက္ေသာလက္တစ္စံု။ အနက္ေရာင္ႀကိဳးျဖင့္လက္ပတ္နာရီက ညိုစင္ေသာ အသားအေရေပၚဝယ္ဖိတ္ဖိတ္လဲ့ေန၏။
" ဖတ္ခ်င္လို႔လား မင္းသမီး "
" မဖတ္ခ်င္ပါဘူး "
" ဒါဆို "
အေထြးက စာအုပ္စင္ကိုေက်ာမွီရပ္ရင္း အေထြးေရ႔ွကလူကေတာ့ အေထြးကို အုပ္မိုးေတာ့မတတ္ ကပ္ကာရပ္ေနခဲ့၏။ အေထြးလက္ထဲ ထိုစာအုပ္ကိုထည့္ေတာ့မလို ျပန္ယူေတာ့မလိုလုပ္ေနရင္း အေထြးေရ႔ွ တမင္ပင္ စေနသလို။
" လွလို႔ "
" ဘာရယ္ "
" အဖံုးက လွလို႔ က်ဳပ္ယူၾကည့္တာရယ္ .. မဖတ္တတ္တာမို႔ ဖတ္မလို႔မဟုတ္ရပါဘူး .. တဆိတ္ေလာက္ ဖယ္ေပးလို႔ရမလား "
...........................................
ၾကည္လဲ့ေနေသာမ်က္လံုးတို႔က သူ႔အတြက္ေတာ့ ဆင္းကာကူးခတ္ခ်င္မိသည့္ စိမ္းစမ္းေရအိုင္ငယ္လို။ စင္ေရာ္ေတာင္မဟုတ္သည့္ ထူထဲထဲ မ်က္ခံုးတန္းက သူ႔ကိုအာရံုစားေစသည္။ မင္းသမီးတစ္လက္က မ်က္ခံုးမရိတ္ဘူးတဲ့လား။ ပါးျပင္ေျပာင္ေျပာင္က အၿမဲလိုလိုသနပ္ခါးလိမ္းသူမို႔လားမသိ။ ဝင္းႏွစ္ေန၏။ ေခ်ာလိုက္တာ ဟုေရရြတ္မိေတာ့မတတ္ ခံစားလိုက္ရ၏။ ခပ္ထူထူ သႏၲာနီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းပါးဆီအၾကည့္႔အေရာက္မွာ သူ႔ရင္ထဲ လိႈင္းတစ္ခ်က္ခုန္၏။
ဘုရားေရ။ ဒီလိုပင္ကိုေခ်ာသည့္မင္းသမီးမ်ိဳး သူမေတြ့ဖူးပါေလ။ ေခ်ာလိုက္တာ။
" ေခ်ာလိုက္တာ "
" ဘာ "
အမ္။ သူအခုပါးစပ္ကေရရြတ္မိသြားတာလား။ တစ္ဖက္ကဘာေျပာလိုက္တာပါလိမ့္။ ေဩာ္ ဖယ္ခိုင္းတာ။
" ေတာင္းပန္ရဲ့ .. ၪီးက တမင္စေနာက္တာဟုတ္ဖူးရယ္.. ကေလးမ သိလား ကေလးမကတကယ္ေခ်ာတာ "
ရွက္မ်ားေနသလားၾကည့္မိေတာ့ သူ႔အားစူးစိုက္ကာၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းေတြကို ထပ္မံေငးၾကည့္မိခ်ိန္မွာ သူ႔ေျခခံုေပၚ က်ေရာက္လာသည့္ ေျခဖမိုးတစ္ဖက္။ စူးနင့္သည့္ခံစားခ်က္အရ အားႏွင့္ႀကိတ္ကာဖိလိုက္သည္မို႔ နာက်င္၏။
" ဖယ္ေပး "
" အိုး ေဆာရီးကြယ္ ... ဖယ္ေပးပါ့မယ္ "
သူ႔လက္ထဲပါလာသည့္ စာအုပ္ကေလးကိုလိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းကေလးေတြက စိုလဲ့လို႔။ သူ႔ေျခခံုေတြကေတာ့ နီရဲေနပါၿပီေလ။
" ဟိုေလ "
သူထိုင္ေနရာ ကြၽန္းခံုနား ဝင္ထိုင္ရင္း တိုးသဲ့သဲ့ေလသံႏွင့္ ေမးလာ၏။
" ေစာနတုန္းက ဆြာရီးဆိုလား .. အဲ့ဒါဘာကိုဆိုလိုသလဲ "
" ေဆာရီးပါ s o r r y ေလ "
" အဲ့ဒီ အက္ ဆိုတာ ဘာလဲဟင္ "
စူးရွလက္ေတာက္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းတို႔က စူးစမ္းဟန္အျပည့္။ သူ႔အနားတိုးကပ္လာသည္က ထိုစကားစုတို႔ကို ေမးခ်င္လို႔တဲ့လား။ ဆရာတစ္ေယာက္၏ ဗီဇဆိုသည္မွာ ဘယ္ေသာအခါမွ တိမ္ေကာရိုးထံုးစံကမရိွေန။
အဂၤလိပ္အကၡရာတို႔၏ အသံတို႔ကို က်က်နနအသံထြက္ျပေလေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟ မ်က္လံုးေလးဝိုင္းကာ နားေထာင္ေနပံုက သူ႔အသည္းကိုတတိတိတိုက္စားခံေနရသလို။
သူကိုင္ထားသည့္စာအုပ္အဖံုးေပၚက စာလံုးေလးေတြကို လက္ႏွင့္တစ္လံုးခ်င္းေထာက္ျပရင္း အသံ ထြက္ျပလိုက္၊ ဘာသာျပန္ျပလိုက္ လုပ္ေနရသည္ကိုက သူ႔အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္ရပ္လို။
" ဒပ္ဗလ်ူ ေအ အာရ္ ... ဝါး(ရ္) "
" ... "
" ေအ အန္န္ ဒီ ... အန္(ဒ္) "
" ... "
" ပီ အီး ေအ စီ အီး ... ပိစ္(စ္) "
" ... အဲ့ဒါက ဘာအဓိပၸာယ္မ်ားလဲ "
" ဝါး(ရ္)အန္(ဒ္)ပိစ္(စ္)... စစ္မက္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေပါ့ "
" ဒီစာလံုးေလးေတြက အဲ့အဓိပၸာယ္တဲ့လား "
မ်က္လံုးေလးဝိုင္းေနေအာင္အံဩေနတဲ့ သူငယ္မေရ႔ွမွာ သူဟာ သာမန္အဂၤလိပ္စာဖတ္ျပေနသူတစ္ေယာက္ႏွင့္မတူပဲ ရန္သူတစ္ေထာင္တိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ စစ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္လို ရင္ကိုေကာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ခ်င္လာ၏။
" အင္း .. ဒီထဲက စာသားေလးေတြကိုေရာ ထပ္ဖတ္ျပရၪီးမလား "
" အို .. ၪီးက အကုန္ဖတ္တတ္သတဲ့လား .. ဒါဆိုဖတ္ျပပါၪီး ..က်ဳပ္ .. က်ဳပ္နားေထာင္ခ်င္ပါရဲ့ "
အနားနားတစ္စစ အသိလြတ္စြာကပ္လာတဲ့ သူငယ္မကို သူ႔စိတ္ထဲက အတိုင္းသာ လုပ္ခ်လိုက္ရရင္ ျပႆနာေတာ့တက္ေပေရာ့မည္။
သင္းပ်ံ့ပ်ံ့အနံ႔တစ္ခ်ိဳ႕ရေနသည့္ ဆံႏြယ္နက္နက္တို႔က သူ႔ေမးဖ်ားႏွင့္မနီးမေဝးမွာ။ ဘုရားေရ သူေတာ့ အရွင္လက္လက္ အသက္ထြက္ေတာ့မလားေလ။
" ဒါက ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ "
......................................
အိမ္မွာရိွေနသည့္အခ်ိန္ေတြက တီတာ့အတြက္ေတာ့ အေတာ္ေလး ပ်င္းစရာေကာင္းေနပါ၏။ ထို႔အတြက္ ဖခင္၏ စာၾကည့္ခန္းထဲ သူစုထားသည့္ ရႈမဝမဂၢဇင္းစာအုပ္မ်ားယူဖို႔ရန္ သူေတြးမိလိုက္၏။ ရႈမဝမဂၢဇင္းထဲက ဝတၴုတိုမ်ားသည္ တီတာေဆြ့အႀကိဳက္။
ရႈမဝမဂၢဇင္းဟာ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ကာလ ၁၉၄၇ ဇြန္လမွာ စတင္ထုတ္ေဝခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ လြတ္လပ္ေရးရေသာအခါ ျပည္တြင္းဆူပူမႈမ်ားေၾကာင့္ ၿမိဳ႔ရြာဆက္သြယ္မႈမ်ား ျပတ္ေတာက္၍ မဂၢဇင္းစာေစာင္မ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားေသာ္လည္း ရႈမဝမွာ လစဉ္မပ်က္ ထုတ္ေဝႏိုင္ခဲ့သည္။ ေခတ္ၿပိဳင္ထုတ္ေဝေသာ မဂၢဇင္းမ်ားမွာ ပေဒသာ၊ ပညာ၊ ယုဇနရုပ္စံု၊ ေတာ္ဝင္၊ ေၾကးမံု၊ ႏိုင္ငံသစ္စာေစာင္ စသည္တို႔ ျဖစ္သည္။
ဘာမွမသိတတ္ေသးသည့္ ေလးဖက္ေထာက္အရြယ္မွာ အိမ္ကို သူ႔ၪီးေလးျဖစ္သူထြဋ္ေက်ာ္စြာလာေတာ့ ရႈမဝမဂၢဇင္းတစ္အုပ္ပါလာခဲ့၏။ ထိုစာအုပ္ကို ဖက္ကာ သားရည္ေတြရႊဲစိုသည္အထိ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့သည့္စာမူကေတာ့ ဆရာႀကီးေသာ္တာေဆြ၏ ဘရန္ဒီတစ္ပုလင္းဟူသည့္ ဝတၴု။
တျခားစာမ်က္ႏွာကိုလည္းမလွန္ေလွာ။ စာအုပ္ႀကီးပိုက္ကာ တဘူးဘူးဟစ္ေအာ္၏။ စာအုပ္ကိုလည္းလု၍မရခဲ့သည့္ ေလးဖက္ေထာက္ကေလးငယ္ေလးကို ထိုစဥၼွစ၍ တီတာေဆြဟု မွည့္ေခၚခဲ့ၾကျခင္း။
ဒီေန့ေတာ့ မိုးေအးေအးႏွင့္ ထိုဝတၴုေလးကိုဖတ္ခ်င္လာသည့္သူ႔စိတ္အရ စာဖတ္ခန္းဆီ ၪီးလွည့္ကာမွ ပြင့္ဟသြားသည့္ အခန္းတံခါးဝကေန အခန္းထဲကျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူ႔စိတ္အစံုဟာ ညစ္ႏြမ္းသြားရေလ၏။
ရင္ခြင္ထဲဝင္ေတာ့မတတ္ ပူးကပ္ေနသည့္လူသားႏွစ္ၪီးကေတာ့ သူ႔အသံၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ လန္႔ျဖန္႔သြားပံုကိုက ပို၍မသကၤာစရာေကာင္းေနခဲ့သည္ကိုေတာ့ မသိေလေလ်ာ့သလားေလ။
...................................
20:50
01/11/2020
မေန့က အလႉသြားေတာ့ မအားလိုက္ဘူး။ ဒီေန့လည္း အမ်ိဳးေတြပတ္ကန္ေတာ့ေနတာနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္သြားရပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ သီတင္းကြၽတ္အခါသမယေလးျဖစ္ပါေစဗ်ာ။