အပိုင္း ၅
(MoeSwae's Note: ဤဝတၳဳသည္ ၁၉၇၀ႏွင့္၁၉၉၀ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အေျခခံထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဇာတ္သဘင္မ်ား၊ ၿမိဳ႕မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းမ်ားကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေလ့လာကာတင္ျပထားပါသည္။ ဇရပ္ႏွင့္ သူေဌးႀကီး၏ေနအိမ္၊ ေညာင္ပင္ႏွင့္ တစ္ခ်ိဳ႕အေနအထားမ်ားကေတာ့ ျပင္ပတြင္တကယ္မရွိပါေၾကာင္း ဦးစြာ ခြင့္ပန္လိုပါသည္။ ႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစခင္ဗ်ာ။)
လြန္ေလခဲ့ၿပီးေသာရွစ္ႏွစ္.........
မုန္းေခ်ာင္းေရအလ်င္ကေတာ့ တသြင္သြင္စီးေန၏။ ထိုေခ်ာင္း၏ တစ္ေနရာတြင္ အရိပ္ရေသာအပင္ႀကီး၏ေအာက္ဘက္၌ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေစ်းထဲမွရလာေသာ အသီးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ပုဆိုးအေဟာင္းတစ္ထည္ေပၚတင္ရင္း ေဝစုခြဲေနခဲ့ၾကသည္။
" ဒါဘာသီးလဲ "
" သစ္ေတာ္သီးထင္တယ္ "
အညိဳေရာင္ အေမႊးႏုႏုမ်ားျဖင့္ လုံးဝန္းလွေသာ အသီးတစ္မ်ိဳးက သူတို႔ျမင္ဖူးေနၾကအသီးအႏွံမ်ားထဲတြင္ ပါဝင္မေနေသာေၾကာင့္ ေတြးဆဆျဖင့္ေျဖလိုက္၏။
" လက္နဲ႔စမ္းၾကည့္လို႔ မာမာေလးျဖစ္ေနေသးရင္ ေနာက္ေန႔အတြက္ခ်န္ထားရေအာင္၊ ေပ်ာ့တာေတြကိုေတာ့ ဒီေန႔အတြက္ စားၾကမယ္ေလ "
" အင္းအင္း "
အသီးထုတ္ကို အပင္ေအာက္ခ်ထားကာ ေနညိဳညိဳေအာက္က ေရျပင္မွာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က ေရကူးရင္းေရခ်ိဳးခဲ့ၾကသည္။ ေရခ်ိဳးရာကတက္လာေတာ့ ညေနကအေတာ္ေစာင္းေနခဲ့ၿပီ။
သူတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ညဘက္အိပ္စက္နားေနရာ ဇရပ္ဆီေရာက္ေတာ့ ညခင္းရွစ္ခ်က္တီးေလာက္ရွိေရာ့မည္။ ဇရပ္ဆီမယ္ေတာ့ သူတို႔အတြက္ထြန္းညႇိစရာ ေရနံဆီမီးအိမ္တို႔ ဖေယာင္းတိုင္တို႔ ရွိမေနပါေလ။
ငွက္ေပ်ာသီးတစ္ေယာက္တစ္လုံး စားၿပီးေသာ္လည္း ဗိုက္မဝေသး၍ ထပ္စားရင္ေကာင္းမလားေတြးမိေသာ္လည္း အလုပ္ပါးရာ ရာသီမို႔ အေတာ္ေလးအၾကပ္႐ိုက္ေနျပန္၏။
" ေသြး "
" ဗ်ာ "
" ဗိုက္မဝဘူးမလား "
YOU ARE READING
အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)
RomanceStart Date: Sep 22nd, 2020 End Date: May 21st, 2021 ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ဇာတ်သဘင်တစ်ခု ရှိသတဲ့။ တစ်ရက်တော့ ပိုင်ရှင် ဇာတ်ဆရာကြီးက ဆုံးပါးသွားလေတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ဇာတ်ဆရာကြီးရဲ့ ညီဖြစ်သူက သူေဋ္ဌးတစ်ယောက်ကို ရောင်းလိုက်ပြီး ထွက်ပြေးသွားပါလေရောပေါ့ကွယ်။ သူေ...
