ရႊံ႔စက္ေတြစြန္းေပေနသည့္ ပုဆိုးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ အသာလက္ႏွင့္ မ လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ အင္တံုထဲမွ ေရခြက္ကိုလွမ္းယူရင္း ရႊံ႔တံုးလား လူေျခေထာက္လား မသဲကြဲသည့္ ေျခေထာက္ေပၚေလာင္းခ်ရင္း တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ တိုက္ခ်လိုက္ေသာ္လည္း ေရသာကုန္သည္၊ ရႊံကစင္မလာ။
ထို႔အတြက္ ေရခြက္ကိုပစ္ခ်ကာ အိမ္ေခါင္ရင္းရိွ ေက်ာက္စည္ရိွရာ သြားရျပန္သည္။ ေက်ာက္စည္ထဲ ငံု႔ၾကည့္ေတာ့ေရရိွမေန။ မနက္ေစာေစာ ေရထခ်ိဳးသြားသည့္ ေမာင္ဝီရိယ၏ ေကာင္းမႈျဖင့္ ေက်ာက္စည္ကေလးက မိေက်ာင္းေပၚေနေခ်ၿပီ။
မထူးေတာ့ေပ။ ေရငင္ဖို႔ရန္ ေရပံုးကိုဆြဲယူေတာ့ ေရပံုးႀကိဳးႏွင့္ သူေခါင္းေပါင္းထားသည့္ ပုဆိုးပိုင္းက ၿငိကာ ေရတြင္းထဲ က်သြားေလေတာ့သည္။
ထံုးဖြဲ႔ထားသည္မဟုတ္ပဲ လိပ္တင္ထားသည့္ ဆံပင္ေတြက စည္းေနွာင္သည့္ အတားအဆီးမရိွေလေတာ့ မနက္ခင္းေလေအးေအးအေဝ႔ွမွာ ျပန္႔က်ဲကာက်၏။
" ကိုကိုေရ့ "
အိမ္ဝမေရာက္ခင္ အေတာ္လွမ္းလွမ္းမွ ေအာ္ေခၚသံေၾကာင့္ လက္ထဲကေရပံုးကိုေရတြင္းထဲ အသာခ်ရင္း နားစြင့္မိ၏။ ထိုေခၚသံကလြဲ၍ ထပ္မထြက္လာမို႔ ျပန္လည္းမထူးမိေတာ့ပါ။
" ကိုကို ... ဒီမွာ ဧည့္သည္ေတြပါလာတယ္ "
ၿခံဝမွ ေအာ္သံေၾကာင့္ သူလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ၪီးႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ၪီးကို ေသြးႏွင့္အတူ ေတြ့လိုက္ရ၏။ အဝတ္ထုတ္တစ္ထုတ္စီ ကိုယ္စီဆြဲလာသည့္ လူႏွစ္ေယာက္။
မ်က္မွန္ၾကည္ၾကည္ေအာက္က မ်က္လံုးတို႔ကိုမျမင္ရေပမဲ့ ေနရိပ္ထိုးေနသည့္ ႏွာတံစင္းစင္းေအာက္က ႏႈတ္ခမ္းျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေတြကိုအျမင္မွာ သူ႔ေခါင္းထဲ ေသြးက ဒုတ္ခနဲတိုးသည္။
" ကိုကို .. ဘာလုပ္ေနတာလဲ လာခဲ့ၪီးေလ "
ေသြးဟာ တကယ္အလိုက္မသိခဲ့ပါေလ။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လံုးကို တစ္သက္လံုးမ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲ ၾကည့္လာၿပီးေနာက္မွာ ဒီလိုအရိပ္အကဲမသိတာေတာ့ သူအနည္းငယ္ စိတ္ဆိုးခ်င္မိ၏။
YOU ARE READING
အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)
RomanceStart Date: Sep 22nd, 2020 End Date: May 21st, 2021 ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ဇာတ်သဘင်တစ်ခု ရှိသတဲ့။ တစ်ရက်တော့ ပိုင်ရှင် ဇာတ်ဆရာကြီးက ဆုံးပါးသွားလေတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ဇာတ်ဆရာကြီးရဲ့ ညီဖြစ်သူက သူေဋ္ဌးတစ်ယောက်ကို ရောင်းလိုက်ပြီး ထွက်ပြေးသွားပါလေရောပေါ့ကွယ်။ သူေ...
