အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)

26 Zawgyi

စာေမးပြဲခန္း၏ ေထာင့္ဆံုးေနရာတြင္ ထိုင္ေနသည့္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရိွပါ၏။ အသစ္စက္စက္ဝတ္လာသည့္ ပိုးပုဆိုးသည္ ေရမခ်ရေသး၍ ေတာင့္တင္းေနေပ၏။ ယေန့က သူ႔ေမြးေန့မို႔ဆိုကာ လက္ေဆာင္ေပးလာသည့္ ဤပုဆိုးကို ဝတ္သြားေစဆိုသည့္ ၪီးေလးျဖစ္သူ၏ အမိန္႔ဆန္ဆန္ လက္ေဆာင္မြန္ေၾကာင့္ ဝတ္လာရျခင္းျဖစ္၏။

မတ္လ၏ ေနြပူပူက သစ္ပင္ေတြကို ရြက္သစ္ေဝေစဖို႔ ရြက္ေဟာင္းေခြၽခ်ေနခဲ့ၿပီ။ သုတ္ခနဲ တိုက္ခတ္လာသည့္ ေလတစ္ေဝ့တြင္ ပူျပင္းေလာင္ၿမိဳက္မႈေတြက အံုလိုက္က်င္းလိုက္ပါလာေသာ္လည္း သူ႔ရင္ထဲက ပူေလာင္မႈကိုေတာ့ ႏိုင္အံ့မထင္ပါ။

တစ္ေန့ထက္တစ္ေန့ ရစ္ပတ္ေနွာင္ငင္လာသည့္ သည္ႀကိဳးေတြကို သူဘယ္လိုျဖတ္ရပါ့မလဲ။ စာေမးပြဲအေျဖလႊာေပၚ ေျဖခ်ထားခဲ့သည့္ အေျဖေတြဟာ တီတာေဆြကို ေလွာင္ေျပာင္ေနခဲ့ၿပီ။

အေျဖေတြ ျပန္မတိုက္ႏိုင္သည့္ ၪီးေနွာက္ႀကီးထဲမွာ စိုးမိုးေနသည္က သနပ္ခါးဝင္းႏွစ္ႏွစ္တို႔ အံုခ်ထားသည့္ ပါးျပင္ႏုႏု။ သင္းပ်ံ့သည့္ ရနံ႔က ခုထိရေနတုန္း။ သည္ရနံ႔ေတြ သူလိုခ်င္ေနတုန္းပါေလ။

တစ္ခါေလးရဖူးသည့္ သည္ရနံ႔ေတြကို ေနာင္အခ်ိန္ေတြထိပါ ရယူလိုသည္အထိ သူ႔စိတ္အစဉ္က အေတာ္ေလး ေလာဘတက္ေနခဲ့ၿပီ။

အေျဖလႊာစာရြက္ေပၚ လြင့္က်လာသည္က ေျခာက္ေသြ့ေနသည့္ သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္။ ေက်ာင္းဝန္းထဲက အပင္ေတြမွာ အရြက္ေတြေရာ က်န္ေနေသးရဲ့လား။

အခ်ိန္ျပည့္သည့္ အေၾကာင္း ဆရာက ေအာ္သည္ႏွင့္ လက္ထဲက အေျဖလႊာကို အခန္းေစာင့္ဆရာထံအပ္ကာ အျပင္သို႔ ေျပးဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္သည္။

" တီတာေဆြ .. သား ခံုနံပါတ္ တပ္ဖို႔က်န္ခဲ့တယ္ "

ရုတ္တရက္ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္မႈက သူ႔ကို လူရယ္စရာျဖစ္သြားေစေသာ္လည္း တီတာေဆြ ဂရုမစိုက္အားပါ။ အခုခ်ိန္မွာ အေဆာင္ျပန္အထုတ္သိမ္းၿပီး အိမ္ကိုသာျပန္ေျပးခ်င္မိသည္ေလ။

ဒီည သူတို႔ ၿခံထဲမွာ သူ႔အတြက္ ေမြးေန့လက္ေဆာင္အျဖစ္ ဖခင္က တစ္ခုခု စီစဉ္ေပးထားခဲ့သည္မလား။