SUNDAY MORNING ...
Nagising ako sa malakas na tunog mula sa cellphone ko. Inaantok kong sinagot ang tumatawag sa akin.
"H-Hello..."
"ATE!"
Hindi ko na kailangan pang tingnan kung sino ang tumawag sa akin. Sa tinis pa lang ng boses niya ay alam ko na kung sino.
"Good morning, Vannie..."
"Ate! You're a model?!"
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Model? Ako? Kailan pa?
"Vannie...I'm still sleepy. Nanaginip ka ba? Paano naman akong magiging mo...del? Model?! What do you mean?!"
Mabilis na nawala ang antok ko at napabangon ako mula sa pagkakahiga nang maalala ang nangyari isang linggo na ang nakakaraan.
Nagmodel ako. Oo nga pala. Kasama ko sina Torn at Cane.
Napublish na?!
Napahampas ako sa noo ko. Ano pang mukha ang ihaharap ko nito pagpasok?
Dapat ba akong matuwa na walang pasok bukas ang HU dahil sa may mga meeting ang lahat ng professors.
"Ate! It's really you right?! I saw you in a magazine...and... and..."
I'm ugly?
"—and you're so beautiful! Waaahhhhhhh, you're so lucky Ate, partner mo pa si Torn! Huhuhuhuhuhu! You look good together."
Napangiwi ako sa sinabi niya. "It's just a one-time modelling! I didn't have a choice. Kailangan ko kasing tulungan si Light—"
"Light?! 'Yung Ate nila Torn na pumunta kahapon?! You're really close with them, Ate?"
Malalim akong napabuntong-hininga. Baka mag-init na ang cellphone ko ay hindi pa din matapos ang mga tanong ni Vannie sa akin.
"Vannie, sa Tuesday na lang tayo m-mag-usap. M-medyo masama k-kasi ang pakiramdam ko..."
The best way to escape is to lie. Hopefully, mapaniwala ko ang kausap ko.
"Oh my gosh Ate! You're sick?! I'm sorry! Kinukulit pa kita and you're sick pala. I understand, hindi mo rin naman kailangan mag-explain sa akin. Sorry talaga Ate."
Naguilty naman ako sa boses niya.
"No need to be sorry Vannie, I promise, kukuwentuhan kita kapag nagkita tayo sa Tuesday."
"Sorry again, Ate. Drink a medicine Ate and get well soon."
Pagkababa ko ng tawag ay nanghihina akong napahiga sa kama. Now, what should I do? Malamang ay hot issue na naman ako nito.
Frustrated with the thought, naisipan kong matulog na lang ulit.
NAGISING ako sa pagkalam ng sikmura ko, pagtingin ko sa orasan ay alas-onse na ng umaga. Gusto ko mang magdamag magkulong sa kuwarto ay hindi makikiayon sa akin ang tiyan ko. I felt regenerated after that long sleep. It's been a week since the last time I slept that long.
Habang naghihilamos ay muling pumasok sa isip ko ang sinabi sa akin ni Vannie kaninang umaga. So now what? Nakabalandra na ang mukha ko sa magazine. Ano na naman kayang masasamang salita ang ipupukol sa akin ng mga estudyante sa HU?
I think I should see it for myself. I fixed myself and decided to go to the mall.
Hindi pa ko tuluyang nakakalabas ay malakas na tumunog ang cellphone ko na ikinagulat ni Kitty na nakahiga roon.
Napangiti ako nang makita kung sino ang tumatawag.
"Hello Trent?"
"Hi there, my princess..."
"Napatawag ka?"
"I saw the video."
Kumunot ang noo ko. "What video?"
"So baby pull me closer in the backseat of your rover—"
"Stop it, Trent!"
Tumawa siya nang malakas at nakikinikinita ko na ang hitsura niyang tawa nang tawa habang nakahawak sa tiyan niya. So talagang vinideohan ako ni Light?
Rather, pinavideohan dahil hindi ko naman nakitang may hawak siyang camera habang pinapanood ako.
"I'm proud of you, Princess."
"Huwag ka ngang mang-asar—"
"No, I'm serious. I'm so proud knowing that you've conquered your stage fright."
Napangiti ako sa sinabi nito. "O-Okay lang ba?"
"You passed that audition right?"
"Hmmm..."
"Then you did well. Congratulation, Princess. Hindi pa napapanood ni Rain but I'm sure she'll be ecstatic when she see it."
"How's Dad?"
"He's fine. Stable na ang condition niya at inialis na rin siya sa ICU."
Sasabihin ko pa lang sana kung gaano ko kasaya nang muli itong magsalita.
"Nagpunta sila Light at Torn sa Greece kahapon right?"
Tumango ako at lumabas na ng kuwarto. "Yup."
"So...you're alone with Cane?"
Kumunot ang noo ko sa tono ng boses nito. "Alone? With Cane? I'm not. Alam mo namang maraming kasambahay sila Light hindi ba?"
"Yeah. But..."
"But what?"
"Nothing. Just beware of him."
Beware? Nangangagat ba si Cane?
"He's not that bad, Trent."
Okay. Bakit ko nasabi ang mga salitang 'yon?
Pero totoo naman hindi ba? Palagi niya man akong inaasar at binubuwisit, still mabait pa rin naman ito kahit papaano. Remembering those times na tinulungan din naman ako nito.
But something's off with him since yesterday. Parang umiiwas ito sa akin. Wala nga rin akong pang-aasar na natanggap mula rito kahapon.
"Do you like him?"
Napatigil ako sa paglalakad ng marinig ang sinabi ni Trent.
"What?! Saan mo naman nakuha ang ideyang 'yan?"
"You said he's not that bad. It seems like you're defending him—"
"Ayan ka na naman sa pagiging OA mo Trent. I'm not, okay? Why would I like him?!"
"He's handsome."
Well, that's true. He's not that bad. But it's impossible for me to like him. Why?
Because he's a womanizer. That's a turn off for girls like me.
Well, imposible din naman akong magustuhan nito.
"You're unbelievable, Trent..." Natatawa kong saad.
"Promise me that you'll never like him. Same with Torn."
Napailing ako. "Trent—"
"Just promise me."
"Okay. I promise."
"Good. That's my princess."
Napailing ako. Minsan kapag kausap ko si Trent pakiramdam ko para akong bata.
Malapit na ako sa hagdan nang marinig kong may bumukas na pinto. Napalingon ako at hindi ko inaasahan kung sino ang nakita ko. My jaw literally dropped when I saw the person who just went out from the guest room.
Charm. With a messy hair. Barefooted. And without her famous leather jacket.
Pagkakita niya sa akin ay para bang hindi man lang siya nagulat.
"Morning."
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at halos pabulong na binati rin ito. "M-Morning..."
"Are you going out?"
Nilingon ko siya at napansin kong hinahagod niya ng tingin ang hitsura ko. Napatikhim ako at hindi maiwasang mailang dito.
Hindi ko maiwasang titigan din si Charm. She's beautiful. Kahit na magulo ang buhok nito at walang make-up ang mukha nito.
"Done checking her out?"
Nilampasan ko ng tingin si Charm at dumako ang paningin ko sa likod nito kung saan nakatayo si Cane na halatang bagong ligo. "Type mo?"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Cane.
"Gago. Manahimik ka diyan. Hindi ako katulad mo." aniya sabay batok sa ulo ni Cane na ikinagulat ko. Mas ikinagulat ko nang hindi magalit si Cane at tumawa pa sa ginawa ni Charm.
"Give me some lights. Naubos na 'yung akin."
Pinigilan ko na mapailing nang nagsindi si Charm ng sigarilyo na binigay ni Cane at parang candy lang na hinithit iyon. Ayaw ko ng amoy ng sigarilyo. Bawal din kasi sa akin. My Tatay used to smoke when I was a kid pero tinigilan nito iyon dahil sa akin.
Napaubo ako sa amoy ng sigarilyo ni Charm at napatingin naman sa akin ang dalawa. Doon lang ako tumalikod at bumaba ng hagdan. What am I doing? Bakit para kong tanga na pinanood sila roon?
"What the fuck?!"
Nagulat ako sa sigaw ni Charm kaya napatigil ako sa pagbaba at nilingon ang dalawa. Paglingon ko ay masamang nakatingin si Charm kay Cane na inaapakan ang sigarilyong hawak nito kanina.
Mabilis kong inalis ang tingin dito nang lingunin ako ni Charm.
"Tss. You're being obvious, H."
Obvious? H? Close ba sila? Bakit parang hindi naman sila magkakilala sa school?
Curiosity kills a cat Spring. You already learned your lesson. Now, stop being curious with them and go on with your business.
Sa naisip ay nagmamadali akong bumaba ng hagdan. Nagpaalam ako kay Butler Joe. Gusto pa sana nitong ipahatid ako sa pupuntahan ko pero ayoko namang abalahin pa ang driver ng pamilya Helios.
Nasa labas na ako at hinihintay ang taxi na pinatawag ni Butler Joe nang lumabas mula sa gate ang isang pulang kotse. A top-down car kaya kitang-kita ko kung sino ang nagmamaneho na walang iba kung hindi si Charm. Tumabi ako para hindi na ako makita ng mga ito pero tumigil ito sa harap ko.
"Get in."
Napipilitan kong nilingon si Charm na nagsalita gamit ang boses nitong parang robot.
Umiling ako. "I-I'm fine. N-Nagpatawag na ako ng taxi—"
"Just get in."
Napalunok ako nang makita ang tingin niyang parang may laser. Namalayan ko na lang na nakasakay ako sa kotse ni Charm. Hindi pa rin ako pinapansin ni Cane at parang hindi pa rin ako nito nakikita.
Weird ba kung sasabihin kong hindi ako sanay?
Nasanay na kasi ako na kada magkikita kaming dalawa ay walang katapusan na pang-aasar sa akin ang ginagawa nito. I became used to it.
God! What's wrong with me?!
"Where to?"
"Diyan lang sa SM m-mall..."
Wala pang labinlimang-minuto ay nakarating na kami sa mall. Dali-dali akong bumaba.
"T-Thank you—"
Hindi ko naituloy ang sasabihin ko nang mabilis nang umarangkada paalis ang kotse.
Napabuntong-hininga ako at hindi maiwasang habulin ng tingin ang papalayong sasakyan.
Sino si Charm sa buhay ni Cane?
I don't think katulad siya ng mga babaeng laruan ni Cane. May something sa dalawa na hindi ko mapin-point. It's as if napakatagal na nilang dalawa na magkakilala. Pero sa HU ni hindi nga sila nagtitinginan. Magkagrupo man kami pero hindi nag-uusap ang dalawa.
Wait—bakit ko ba sila iniisip?
TBC