Pov Rose.
De wekker gaat. Fijn maandagochtend. Het is de eerste dag van school. Ik heb er zin in. Oké niet. De afgelopen dagen hebben we nagedacht over wat mijn achternaam zou worden.
We hebben vier lootjes gemaakt met de achternamen van de jongens, omdat ik niet kon kiezen. En vanaf nu heet ik Rose Tomlinson.
Zaterdag zijn we naar het gemeentehuis gegaan om het te regelen. Ik stap uit mijn bed en kleed me om.
Half slapend loop ik de trap af, maar ik heet niet voor niets Rose, dus raad eens. Ik viel bij de laatste twee treden van de trap.
Ik zucht en sta dan weer rustig op. Ik loop de keuken in. De keuken was de eerste plaats die ik kon vinden hier toen ik hier kwam.
'Dus je viel van de trap,' grinnikt Niall. 'Shut up,' zeg ik. Ik pak een bord en wat eten. Ik ga zuchtend zitten en begin aan mijn ontbijt.
Even later zitten we alle vijf aan tafel. 'We wouden dit weekend eigenlijk bekend maken wie jij bent, want je gaat naar school en dan ontkom je er niet aan, maar alleen als jij het goed vind,' zegt Liam.
'Ik vind het prima, al zou je dat vanavond doen,' ik glimlach. Laat de haat maar komen. Ik ben er klaar voor.
'In dat geval, vind je het goed dat we het woensdagavond bekendmaken, want we hebben dan een interview over wanneer de break van ons stopt.'
Ik glimlach. 'Is goed, maar nu moet ik naar school.' Louis springt van zijn stoel af.
'Ik breng je!' Roept hij. Waarom is hij niet moe op een maandagochtend?
Ik loop samen met Louis het huis uit. Er staan geen fans bij de poort. Want ja, die moeten bijna allemaal ook naar school, of werk. Er is wel wat paparazzi, maar dat negeer ik gewoon.
Ik stap in de auto. Louis start de auto en de poort opent. Zodra we van het terrein af zijn sluit de poort weer.
Na tien minuten komen we tot stilstand. We staan bij een grote school. Ik stap zuchend uit en doe mijn tas over mijn rechter schouder. 'Hoe laat ben je uit?'
Ik denk na. 'Geen idee, ik app zo wel even.' Louis glimlacht. 'Oké tot vanmiddag.' Ik zeg gedag en sluit dan de autodeur.
Op naar de hel. Ik loop het schoolgebouw binnen. We kregen de spullen in het eerste uur les. Ik kijk op mijn mobiel waar ik moet zijn.
Een agenda op je mobiel hebben is op zulke momenten handig. 'E15,' mompel ik. Ik ga het nooit vinden, maar ik heb geen zin om het iemand te vragen dus ik loop maar een random kant op.
Ik loop tegen iemand op. Ook dat nog. 'Kijk uit waar je loopt, slet!' Zegt een jongensstem. Zei hij nou serieus slet? Ja hij zei slet.
'Luister sukkel, ik ben geen slet en het boeit me niet dat ik tegen je aan liep. Want waarschijnlijk liep jij gewoon tegen mijn aan.' Zijn ogen worden groot en er vormt zich een grijns rondt zijn lippen.
'Je weet niet tegen wie je het hebt schatje,' zegt hij zacht. Ondertussen staan er al allerlei mensen om ons heen. Gezellig.
'Nee dat weet ik inderdaad niet, en ik hoef het ook niet te weten. Nou dag klootzak,' ik probeer langs hem te lopen, maar hij grijpt mijn pols.
'Je bent nieuw hier, of niet? Want dan zal ik je de regels even uitleggen,' hij kijkt me doordringend aan.
'Ja ik ben nieuw en nee, jou regels boeien me niets. Als je me nu los wilt laten, graag, want anders ga ik het lokaal nooit vinden,' ik kijk hem kwaad aan.
'Ik leg het je later wel uit, maar waar moet je heen?' In zijn grijze ogen kun je zien dat hij eigenlijk helemaal niet wilt helpen.
Maar anders moet ik waarschijnlijk zoeken en daar heb ik geen zin in. 'E15,' mompel ik.
'Oh wat gezellig, klasgenootje.' Nee dit meen je niet. In mijn gedachten facepalm ik mezelf nu. Drie keer.
'Zeker heel erg gezellig,' ik zet een fake glimlach op. Hij heeft mijn pols nogsteeds vast en sleurt me de trap op. Na wat lopen komen we aan bij het lokaal. 'Ik kan zelf ook lopen,' mompel ik.
'Meisjes zijn altijd sloom, dus daarom.' Ik zucht. De bel is ondertussen al gegaan. Ik open het lokaal en loop naar binnen.
Zodra ik binnen ben vallen mijn ogen op een meisje met blond geverfde haren. Nee niet dat kind.
Haar 'vriendinnetjes' zijn er ook en ze kijken me bitchie aan. Ik kijk de klas rond.
Ik ga zitten naast een meisje. Zo ver mogelijk bij de hoer, zoals Harry haar noemde, vandaan. 'Hoi,' zegt ze vrolijk. 'Hey, ik ben Rose,' ik glimlach naar haar. 'Lizz,' antwoordt ze.
We praten wat totdat de leraar binnenkomt. Hij is al tien minuten te laat. Nu weet ik dus ook wat ik kan verwachten van mijn mentor.
'Hallo klas, ik ben meneer Black en ik ben jullie mentor,' zegt hij met een glimlach. Black serieus?
*BEGIN KORTE FLASHBACK*
'Heeft u ook een man?' Vraagt Luna nieuwsgierig aan onze nieuwe directrice. Luna ook altijd met haar nieuwsgierigheid.
'Ja,' begint mevrouw Black, 'hij is leraar op een middelbare school.' Leraar dus. Ik zou nooit leraar willen worden, al die zeurende kinderen om je heen. Dat is vragen om stress.
*EINDE KORTE FLASHBACK*
Dit meen je niet. Dacht ik dat ik eindelijk van alles wat met het weeshuis te maken had af was, blijkt het dat mijn mentor waarschijnlijk de man van mevrouw Black is.
'Als jullie vragen hebben, stel ze dan nu,' zegt de man van middelbare leeftijd.
Er worden wat standaard vragen gesteld. 'Oké en nu gaan we een voorstel ronde doen zodat we elkaar wat beter kunnen leren kennen.' Nee shit, nu moet ik mijn naam zeggen. Ik heb zo'n gevoel dat dit niet goed gaat komen.
Hij begint vooraan. Weet je, wat boeit het me ook. Vroeg of laat komen ze er toch achter en ik denk dat ik dan een veel groter probleem heb.
Hij komt aan bij Lizz. 'Ik ben Lizz Anderson, ik ben zestien jaar oud en mijn hobby's zijn viool spelen en hockey.' Meneer Black knikt en kijkt nu naar mij. Shit.
'Ik ben Rose Tomlinson, ik ben zeventien jaar en mijn hobby's zijn voetbal, gitaarspelen en Pianospelen.' Ik glimlach.
Lizz kijkt me met grote ogen aan. 'Ik dacht al dat ik je ergens van kennen. Jij was 'het meisje' van twitter,' zegt ze verbaasd.
Achterin hoor ik iemand lachen. Of eigenlijk drie personen. 'Je bent geen Tomlinson. En je zult het nooit worden. Dat je Harry hebt ontmoet, well done, maar nu ook nog zeggen dat je familie bent van lou, pff niemand gelooft je,' zegt de hoer.
Meneer Black heeft al die tijd niks gezegd. Ik weet zeker dat hij me kent. De 'hoer' praat nog wat verder. Opeens krijg ik een appje.
Ik lees het en leg dan van schrik mijn mobiel weer op tafel. 'Wat is er?' Vraagt Lizz bezorgd.
'Louis. Ik moet weg,' fluister ik licht in paniek tegen Lizz. 'Wat is er met Louis?' Ik laat haar het appje zien. Haar mond valt open.
'Vraag of je weg mag,' sist ze zacht. 'Dat mag sowieso niet,' zeg ik. 'Wat mag niet?' Vraagt meneer Black. Shit, shit, shit, shit!
'Rose kreeg een appje van Louis, omdat er iets ergs is gebeurt en nu wil Louis dat Rose komt,' zegt Lizz met een nadruk op louis. Ik facepalm mezelf.
'Ze liegt!' Roept Chantal, ik ben er namelijk net achter gekomen dat de 'hoer' Chantal heet. Meneer Black fronst zijn wenkbrouw. 'Laat eens zien Rose.'
Zuchtend sta ik op en loop met mijn mobiel naar voren toe. Meneer Black leest het berichtje. 'Ga maar, ik zorg ervoor dat je je spullen bij de administratie kunt halen morgen.' Ik loop naar mijn plaats en pak mijn tas. 'Doei,' zegt Lizz. Ik glimlach. 'Doei Lizz.'
Ik loop de deur uit en besluit Louis te bellen. Na tien seconden wordt er opgenomen.
'En mocht je weg?' vraagt Louis. Ik knik, maar kom er dan achter dat Louis dat niet kan zien. 'Ja, maar wat is er aan de hand?'
'Harry staat voor school op je te wachten,' zegt Louis om het onderwep te veranderen. Ik loop richting de uitgang van school. 'Oké, maar wat is er aan de hand?'
Louis slikt. 'Niall, h-hij is aangereden en ligt nu in coma,' zegt hij zacht. Wat?!
Ik laat van schrik mijn mobiel vallen. Ik pak hem snel weer op. 'Rose wat gebeurt er allemaal?' Vraagt Louis nieuwsgierig en een beetje in paniek. 'Niks, tot zo.' Ik hang op en ren naar buiten.
Ik zie Harry's auto en spring er letterlijk in. Op naar het ziekenhuis...
~~~~~♡~~~~~
Oké ik werd dus vandaag een soort van aangevallen door bruggers, ze gingen vet vervelend duwen enzo. Ik heb ze lekker uitgescholden. (Ik ben aardig iknow)
Echt waar, ik haat bruggers, ze zijn vet irritant. Sorry voor als je een brugklasser bent, maar ik vind over het algemeen bruggers vervelende kut kinderen. En dan vooral de jongens. Die zijn zooooo fucking irritant.
Er komt een dag dat ik ze ga slaan...