[Unicode]
" ဘေဘီမပြေးနဲ့ နိုင်သားကိုလက်ဆွဲထား "
အထုတ်ကြီးအထုတ်ငယ်ပိုက်ထားရင်းကနေမဟာကနိုင်နဲ့သားကိုလှမ်းအော်သည်။ အငယ်လေးနှစ်ကောင်ကကားထဲမှာကျန်ခဲ့တုန်းပဲ။ သိပ်အားကိုးရတဲ့အမျိုးသားကအငယ်လေးနှစ်ယောက်ထဲကတစ်ယောက်ကိုတောင်ခေါ်မသွားခဲ့။ သီတင်းကျွတ်ကန်တော့ဖို့ပစ္စည်းတွေအပြင်အငယ်လေးနှစ်ယောက်ကိုသူရှေ့နောက်လွယ်ရသေးသည်။ ကလေးတွေကိုမာမီတို့ဆီမှာ တစ်ညလာသိပ်တာမို့လို့ပစ္စည်းပစ္စယာကအစုံ။
သူဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ သားကသူ့ဘိုးအေပေါင်ပေါ်မှာအခန့်သားတက်ထိုင်နေချေပြီး တဖျတ်ဖျတ်မော့နမ်းနေသည်။ မာမီကတော့မဟာ့နောက်ကအငယ်လေးကိုလာပွေ့ချီလေ၏။ နိုင်ကဆိုဖာမှာထိုင်နေရင်းကနေမှလက်ဆန့်တန်းရင်းကလေးကိုတောင်းပြန်၏။ ဒါတောင်ပါးစပ်ထဲမှာအသီးတွေဝါးနေသေးတာကတမြုံ့မြုံ့။
ဝယ်လာတဲ့branded နဲ့ပစ္စည်းတွေကိုစားပွဲခုံပေါ်တင်တော့ဖေဖေကကြိုက်ပုံမရ။ မျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ကာတစ်ခုချင်းဆီကိုလိုက်ကြည့်သည်။ တကယ့်တကယ်စဥ်းစားကြည့်တော့ ဖေဖေနဲ့စကားဟုတ်တိပတ်တိမပြောဖူးသေးပါချေ။ ဖေဖေကပ်စေးနှဲတာကိုတော့သူသိသည်။ အဲ့တာကြောင့်လည်းခုပစ္စည်းတွေဝယ်လာတာကိုမကြိုက်တဲ့ဟန်နဲ့ကြည့်နေတာ။
" ခြံထဲကမှာခုံချပြီးရင်ကျုပ်မြေးတွေနဲ့အကင်တွေစားမယ်နော် စားမလားထူး "
" ချားမယ် ဖွား ထူးချားမှာနော် "
အတတ်ပတတ်ကစကားတွေမြိုင်အောင်ပြောတတ်နေချေပြီ။ သွားကကျိုးနေလို့ကောပီအောင်ပြောဖို့ပျင်းတာကောနဲ့ စကားကအခုထိမပီသလိုပင်။ ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်ကသားကိုဆွဲချလို့ကြမ်းခင်းပေါ်သေချာထိုင်စေတော့ ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်ရှာသည်။ ဖင်ကလျှောနေရှာတော့ ဖင်ကြားလေးကိုပါလှမ်းမြင်နေရချေ၏။
သမီးကိုပွေ့ထားရင်းကနေနိုင်ကခုံအောက်ကိုဆင်းထိုင်သည်။ သားငယ်ကသူ့ဖွားအေလက်ထဲမှာ နောက်တော့သူတို့မိသားစုသေချာကန်တော့ဖြစ်ကြ၏။ မာမီကဆုတွေသေချာပေးသည်။ ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ဖို့သြဝါဒနာခံရင်းနဲ့ပဲကန်တော့ခန်းတိုင်သည်။ နောက်တော့ ခြံထဲစောစောစီးစီးဆင်းပြီးစားစရာရှိတာကိုစားဖြစ်ခဲ့၏။
အငယ်လေးကိုပွေ့ထားရင်းနဲ့နိုင်ကမုန့်ကိုဝါးကျွေးနေသည်။ လက်ထဲကပေါက်စလေးကအစားဆိုဘာလာလာဒေါင်းသည်။ နိုင်နဲ့တကယ်တူလွန်း၏။
" ငယ် အာ! "
ပါးစပ်နားတေ့ပေးတဲ့အကင်ချောင်းကိုလှမ်းဟပ်စားလိုက်ပြီးနောက် လူအလစ်မှာမဟာကနိုင့်နားထင်စပ်ကိုဖျတ်ခနဲနမ်းသည်။ နောက်တော့ပြီတီတီနဲ့ပတ်ပြေးနေတဲ့မှိုတစ်လုံးနောက်ကိုလိုက်ထိန်းရှာ၏။
" မေမေ အဲ့တာလေးကြော်ပေး "
အမဲအသားပြားလေးလက်ညှိုးထိုးပြတော့အမေကဆတ်ခနဲယူပြီးသေချာကြော်ပေးသည်မို့နိုင့်အကြိုက်။
" ကြည်နိုင်ဒီမှာမအိပ်ဘူးလား "
" မအိပ်ဘူးမေမေ မဟာ့အဖေကိုသွားကန်တော့ရဦးမှာ "
" အပြန်ကလေးတွေဝင်ပို့ခဲ့မှာမဟုတ်လား "
" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ။
မှိုလုံး မုန့်စားမယ်လေ မပြေးနဲ့တော့ လာဖေ့ဆီ "
" လာဝူး လာဝူး "
ချွန်တုံးကလိုတစ်မျိုးမလိုတစ်မျိုးပင်။ ဆိုင်ထိုင်ရင်ဘယ်အမျိုးသမီးကကိုယ့်နားဘယ်လိုကပ်ကြောင်းတွေကိုသူ့ဒယ်ဒီကိုတိုင်တန်းလို့မပြီး။ သူ့ဒယ်ရဲ့အချိုးမပြေမှုတွေကိုလည်းကိုယ့်ကိုပြန်တိုင်သည်။ ကြားထဲမှာသူကရပ်ကွက် Cctv တွေထက်အကြောင်းဆိုးနေသည်။ မွှေတယ်မွှေတယ်ဆိုတာဟာ ဘယ်နေ့ကြော်စားမိမယ်မသိ။
စားလို့သောက်လို့ဝတော့သားနဲ့အငယ်လေးတွေကိုပြန်ခေါ်ကာမဟာ့ဖေဖေ့ဆီကိုသွားဖြစ်ခဲ့သည်။ အထီးကျန်ဖြစ်တဲ့ဒယ်ဒီကသူ့မြေးတွေလာတော့ပျော်ရှာသည်။ ကလေးတွေမသုံးတတ်မှန်းသိတာတောင် တစ်သောင်းတန်တွေကိုအုပ်လိုက်မုန့်ဖိုးပေးသည်။ ဒယ်ဒီ့အနေအထားနဲ့မပေးတာကမှထူးဆန်းမယ်ဆိုပေမယ့် နိုင်ကသားတွေနဲ့သမီးကိုပိုက်ဆံပေးမကိုင်ချင်။ အငယ်နှစ်ကောင်ကဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့ပါးစပ်ထဲကိုပိုက်ဆံလိပ်တွေထိုးထည့်ဖို့လုပ်နေလို့ဆွဲထုတ်ရသေးသည်။
ဒယ်ဒီကမျက်ရည်စမ်းတမ်းစမ်းတမ်း။ ဒယ်ဒီနဲ့အတူညစာလည်းထိုင်စားဖြစ်သည်။ အသက်ကြီးလာတော့ဝမ်းနည်းတတ်လာပြီးစိတ်ထိခိုက်လွယ်လာသည်။ ဒီနှစ်သီတင်းကျွတ်တဲ့အထိဘရဏီတို့ပြန်ရောက်မလာသေးတာမို့ဒယ်ဒီကအထီးကျန်နေတာဖြစ်သည်။ လပြည့်နေ့တော့ပြန်ရောက်မယ်လို့ပြောသံကြားသေးချေ၏။ ဒယ်ဒီအဖော်ရဖို့မြန်မြန်လာခဲ့ဖို့လည်းသူဖုန်းဆက်ထားဖြစ်သေးသည်။ အဖေအရင်းရယ်မဟုတ်ပေမယ့် ယောက္ခမဟာဆိုတာဟာလည်းမိဘပင်မဟုတ်လား။
ညနေစောင်းတော့သားတွေနဲ့သမီးကိုမေမေ့ဆီပြန်ပို့ခဲ့ရသည်။ အိမ်ပြန်လမ်းက lover seat မှာငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ပြီးမောင့်လက်ကိုကိုင်ထားဖြစ်ခဲ့သည်။
" ပျော်ရွှင်စရာသီတင်းကျွတ်ကာလပါ သက်လည် "
ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်ဖဝါးကိုဆွဲယူပြီးတော့မောင်ကသူ့လက်ဖမိုးထက်မှာအနမ်းတွေကျဲချသည်။
" အဟင်း မောင့်အတွက်လည်းပျော်ရွှင်စရာသီတင်းကျွတ်ပါ "
" ဒီနေ့ မောင်ယူမယ်နော် "
" အခါကြီးရက်ကြီးကို ငရဲကြီးချင်လို့လား "
" လပြည့်ကတစ်ဘတ်ခါမှလေ ဘာကိုအခါကြီးရက်ကြီးလဲ လာရောမချနဲ့နော် "
" မရပါဘူးလပြည့်နီးတာပဲ မရဘူး ငါမပေးဘူးမောင် "
" ငယ့် "
ကားကိုလမ်းဘေးထိုးရပ်ချလိုက်ရင်းကနေ မဟာကနိုင့်ကိုသူ့ပေါင်ပေါ်အတင်းဆွဲတင်သည်။ ဆွဲလားရမ်းလားနဲ့ဘယ်လိုတင်းမရတော့အလိုက်တသင့်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်တော့မှာ ခါးသိမ်ကိုလက်ဖဝါးကြီးနှင့်အုပ်ကိုင်ထားချေ၏။
" ငယ်ကကိုယ်ချင်းစာစိတ်မရှိဘူးလား "
" ဘာဆိုင်လဲ မင်းလိုချင်တိုင်းငါပေးရတာကြီးပဲ မင်းကသာကိုယ်ချင်းစာစိတ်မရှိတာ "
" မောင်ကမင်းကိုချစ်တာကိုး မင်းအထိအတွေ့ကိုလိုချင်မိတာပေါ့ငယ်ရဲ့ "
" ညာညာစားနေတာ ငါမင်းထက်အကြီး အငယ်ကိုချော့သလိုလာချော့မနေနဲ့ "
" မချစ်ဘူးလားငယ်ရယ် ဟင် "
" အိမ်ရောက်အောင်မောင်းစမ်းပါ စားသောက်လာရတာဗိုက်လေးလို့ငါအိပ်ချင်ပြီ "
ညနေစောင်းကြီးအိပ်မလို့လားတော့သူမမေးဖြစ်။ ငယ်အိပ်ပစ်လိုက်မှနိုးလာရင်ဗိုက်ပြန်ဆာမှာပင်။ အဲ့လိုမှဖြစ်မယ်။ မဟုတ်ရင်ဒီညသူရမှာမဟုတ်ပါချေ။
နိုင့်ကိုဂုတ်ကနေဆွဲချလို့တပ်မက်မောစွာနမ်းရှိုက်မိသည်။ လျှာဖျားတွေခံတွင်းထဲတိုးဝင်တော့ အလိုက်သင့်နဲ့နှုတ်ခမ်းပါးတွေကိုဖွင့်ဟပေးထားပြန်၏။ ဂုတ်ပေါ်တွယ်ချိတ်လာတဲ့လက်တွေက ဆံနွယ်ထဲကိုပါတိုးဖွလာသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းပါးတွေကိုဟန်ပါပါဆုပ်ယူပြီးတော့မှလွှတ်ပေးတော့ နွမ်းလျသွားသူကပခုံးစွန်းပေါ်ကိုမေးတင်ကျလာချေ၏။
" ဒီတိုင်းမောင်းရမလား "
" အင်း "
အသံမထွက်တော့ပေမယ့် လက်ဖဝါးတွေကရင်အုပ်ကျယ်ကိုပွတ်သပ်ဖြတ်ပြေးနေခဲ့သည်။ မဟာထူးလွင်တစ်ယောက်တစ်ချက်ကလေးမငြင်းခဲ့။ ဒီလိုအထိအတွေ့တွေနဲ့ရူးရူးမူးမူးဖြစ်ခဲ့ရတာ။ ဘယ်ငြင်းနိုင်ပါ့မလဲ။
အိမ်ရောက်တော့နိုင်ကအိပ်ရာထဲတန်းထိုးအိပ်ပစ်သည်။ မဟာကရေမိုးချိုးပြီးတော့သာအလုပ်ကိစ္စတွေကိုအပြတ်ရှင်းဖို့စာကြည့်ခန်းဘက်မှာရှိနေခဲ့၏။ PA ပြောင်းပစ်ဖို့စိတ်ကူးမရှိတော့ ရှက်ရှည်ခရီးယူသွားတဲ့စိုင်းလူတို့ကိုသာသူစောင့်နေရသည်။ ပိတ်ကာလပေးထားတော့လည်းအလုပ်ကိစ္စနဲ့ပတ်သပ်တာသိပ်မကြားရ။ မပြီးပြတ်တာတွေကိုပဲဖြေးဖြေးလက်စသတ်ချဖြစ်သည်။
~
ဒေါက် ဒေါက်
မှောင်ရီပျိုးလာမှန်းပင်မသိခဲ့၊ တံခါးခေါက်သံကြားမှသူနာရီကိုလှမ်းကြည့်မိသည်။ ၉ နာရီပင်ထိုးလုလုရှိနေပြီဖြစ်၏။ နိုင်ကအခုမှနိုးပုံရချေသည်။
" မောင် ငါဝင်လာပြီ "
" အင်း ငယ် "
တီရှပ်ဖြူပွကြီးနဲ့ချည်သားဘောင်းဘီအပွကိုဝတ်ထားတဲ့နိုင်ကရေချိုးပြီးကာစထင်သည်။ ဆံနွယ်စတွေကအချောင်းလိုက်ကာရေစိုနေမှန်းသိသိသာသာ။
" ညစာစားဦးမလား ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲ "
ကြီးမေကတရားစခန်းဝင်သွားတော့အိမ်မှာနိုင်နဲ့သူပဲရှိသည်။ များသောအားဖြင့်တော့မဟာကပဲအချက်အပြုတ်ကိုသေချာကျနလုပ်ဖြစ်သည်။ နိုင့်ကိုကပေးမဝင်တာမို့လို့ပင်။
" ဖျော်ရည်တစ်ခွက်လောက်ရမလား ငယ် "
" ရေသွားချိုးနှင့်တော့ ငါဖျော်ပြီးယူလာခဲ့မယ်လေ "
" မသွားခင်မောင့်ကိုနမ်းသွားဦး "
နှုတ်ခမ်းကိုကလေးလိုထော်ပြတော့နိုင်ကဟက်ခနဲရယ်သည်။ နောက်တော့သူ့အနားကိုလှမ်းလာပြီးသူ့ပေါင်ပေါ်ကိုသေချာခွထိုင်လေ၏။
" ငါမောင့်ကိုနမ်းတော့ဘာရမလဲ "
" ဒီရုပ်ချောချောနဲ့မောင့်ကိုရထားတာတောင်မကျေနပ်သေးဘူးလား ဘာလိုချင်သေး၊ "
အောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖမ်းကိုက်တော့ပြောလက်စစကားတွေပင်တန့်လို့။ နိုင်ကမထိတရိနဲ့အမြဲလုပ်တတ်သည်။ အဲ့တာကိုကသူ့ပုံစံဖြစ်လာတာပဲ။
နောက်တော့ထိရုံမျှတစ်ချက်နမ်းသည်။ တရစပ်နမ်းရင်းကနေနောက်တော့ခံတွင်းကိုပါခြယ်လှယ်လာသည်။ ဒါသူ့ကိုလာစနေတာ။ မပေးတာလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့ငြင်းသေးသည်။ နောက်တော့မဟာ့ဘက်ကဦးဆောင်ကာနှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်ခဲပစ်သည်။ လျှာဖျားတွေကိုလှိမ့်ဝင်တော့ ယှက်တင်လာသည်။ အပြန်အလှန်အလျှော့မပေးပဲနမ်းမိခဲ့ကြတော့ မောဟိုက်လာတာကိုတောင်သတိမထားမိခဲ့ပေ။ ခံတွင်းတွေထဲကနေမွှေနှောက်ရင်းကနေ လျှာဖျားသေးကိုလည်းဆွဲဆွဲစုပ်ဖြစ်သည်။ ပါးစောင်တစ်လျှောက်စီးကျလာတဲ့သွားရည်ကြိုးတန်းတွေကိုလည်းမသုတ်ဖြစ်ခဲ့။
သွင်ကြည်နိုင်ကလာလာကဲသည်။ လိုလို့တောင်းရင်တော့ညစ်ချင်ပြီဖြစ်သည်။
ပြွတ်စ်! အွန့်!
" ဟာ့! တော်ပြီငယ် မောင်ရေချိုးမယ် "
သက်ပြင်းတစ်ဝကြီးရှိုက်ပြီးတော့မှ နိုင်ကအင်းလိုက်နိုင်သည်။ နောက်တော့ထိုင်နေရာမှထသွားကာအောက်ထပ်ကိုဆင်းသွားချေတော့သည်။
မဟာထူးလွင်ခမျာရေကိုခပ်သွက်သွက်ပြေးချိုးရသည်။ Bathrobe တစ်ထည်ထဲနဲ့ ကုတင်ဘေးကခုံပေါ်မှာမိန့်မိန့်ကြီးရှိနေချေ၏။ နိုင်ကဖျော်ရည်ခွက်ကိုကိုင်ကာဝင်လာလျှင် သူ့မျက်နှာကပြီတီတီနှင့် မှိုကန်စွန်းရသည့်ရုပ်မျိုး။
" သောက်လိုက် ပြန်ရောက်ထဲကစားပွဲထိုင်နေတာမလား "
ကမ်းလာတဲ့ခွက်ကိုတစ်ကျိုက်ထဲမော့ရင်းနဲ့ပြန်မဖြေဖြစ်။ တစ်ခွက်လုံးကုန်သွားမှ ခုံပေါ်လှမ်းတင်ရင်း အနီးနားကနိုင့်ကိုပေါင်ပေါ်ဆွဲချပစ်လိုက်သည်။
" မောင်ဒီညယူမယ်နော် "
" မောင်လိုချင်တိုင်းငါပေးတာပဲလေ သိတယ်မလား ငါငြင်းသလားမောင့်ကို "
" ငါငယ့်ကိုချစ်တယ် ဒါပေမဲ့ ငါကပိုချစ်တာကိုတော့ငယ်ယုံ "
" မင်းစောက်ချိုးပြေအောင်နေရင်ငါယုံမယ် "
ယတိပြတ်သူပြောတော့ မောင်ကတဟားဟားပင်ထရယ်သည်။ နောက်တော့ သူ့ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်အတိုင်းပွေ့ချီပြီးကုတင်ပေါ်ကိုချီသွား၏။ ပက်လက်အနေထားနဲ့သူ့ကိုမောင်ကအပေါ်ကအုပ်မိုးကာငုံ့ကြည့်သည်။
တီရှပ်ပေါ်ကနေပဲသူ့ရင်ဘတ်ဖျားမှာရှိတဲ့အရာတွေကိုဖိချေရင်းတစ်ဖက်ကငုံခဲပစ်သည်။
မနေတတ်မထိုင်တတ်အင့်ခနဲအသံထွက်တော့ မောင်လှောင်ပြုံးတာကိုသူမြင်လိုက်သေးသည်။
" မကိုက်နဲ့ ငါမနေတတ်ဘူး "
နောက်တော့လည်တိုင်ကိုဆန်တက်လာပြီး ငုံလိုက်ခဲလိုက်နဲ့အမျိုးမျိုးလုပ်သည်။ အရာတွေထင်မှာသိလည်းမတားဖြစ်။ သူ့အမျိုးသားသည် သူတားရမည့်သူလည်းမဟုတ်ပါ။ သူ့အမျိုးသားပေးသမျှကလည်းကျေနပ်ဖွယ်ပင်ဖြစ်သည်လေ။
ကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ချရင်းနဲ့ရင်ဘတ်ကနေဝမ်းဗိုက်ထိဆင်းချသည်။ အနီစပ်တွေကိုတစ်လျှောက်လုံးပေးသွားချေ၏။ နောက်တော့ချည်သားဘောင်းဘီပွကိုတစ်ဆက်ထဲချွတ်ချပြီး boxer မပါတဲ့အောက်ပိုင်းက ပန်းရောင်သမ်းကာရဲနေပြီးဖြစ်သည်။ ခံတွင်းထဲငုံလိုက်ရင်းကနေနိုင့်အတွက်အရင်ရည်ရွယ်မိသည်။ တစ်မျက်နှာလုံးနီတက်နေတဲ့နိုင်က ပေါင်ကြားခေါင်းစိုက်နေတဲ့မဟာ့ဆံနွယ်တွေကိုဆောင့်ဆွဲလာသည်။
" အင်းမ်! ဟ့! မောင် မြန်မြန် အာ့! "
ခါးကော့ထိုးလာတဲ့အထိခံစားချက်ပြင်းထန်နေတဲ့အမျိုးသားလေးကိုသူအပြစ်မတင်မိ လျှာဖျားတွေနဲ့ခပ်သွက်သွက်ကစားပေးတော့တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်ကာ ခံတွင်းထဲမှာကော နှုတ်ခမ်းစပ်နဲ့မျက်နှာတွေမှာပါလာစင်ရင်း ပြီးမြောက်သည်။
" ရေချိုးခန်းထဲသွားထွေးလိုက်မောင် "
" အများကြီးမဝင်သွားဘူး "
နောက်တော့ နိုင့်တင်ပါးကနေအဝငယ်ကိုမြင်သာအောင်တွန်းမြှောက်ကာအနမ်းတွေကိုတင်ပါးတွေထက်ခြွေရင်းကနေ အဝငယ်ဆီကိုရောက်လာလျှင် မနေတတ်သူကတွန့်လိမ်နေချေသည်။ လျှာဖျားများနှင့်တိုးဝင်ပြန်တော့လည်းတအင့်အင့်အော်ညည်းရှာသည်။
" အင့်! အဟာ့! ယားတယ် တစ်မျိုးကြီးပဲ မနေတတ်ဘူး မောင် ငါ့ကိုလာနမ်း "
အဝငယ်ထဲလက်တစ်ချောင်းထည့်လိုက်ရင်းကနေအထက်ကိုတက်ကာနိုင့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုမွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နမ်းပစ်သည်။ ကိုယ်ကသာအဝတ်အစားမကျွတ်သေးတာ နိုင်ကမိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေချေပြီ။
လက်အဝင်အထွက်စိပ်လာတော့နှုတ်ခမ်းတွေကိုရုန်းထွက်ရင်းနိုင်ကလွတ်လွတ်လပ်လပ်ညည်းညူပစ်သည်။
" အာ့! ဟမ်း! အင့် မောင် ပေးတော့ "
လက်ချောင်းတွေကိုဖယ်လို့ အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ပစ်ရင်းကနေနို့င်အပေါ်ကနေအုပ်မိုးပစ်လိုက်သည်။ နောက်တော့သူ့အရာကိုအဝငယ်မှာတေ့ပြီးတစ်ချက်ထဲတိုးဝင်ပစ်လိုက်လျှင်နိုင်ကခြေချောင်းတွေပါကုတ်ဝင်ပစ်သည်။
" အာ့! ဟာ့! "
ရဲတက်နေတဲ့မျက်နှာကိုပဲသူကျေနပ်စွာစိုက်ကြည့်ရင်းခါးကိုတဖြေးဖြေးလှုပ်သည်။ ချွေးတွေနစ်နေတဲ့နိုင်ကမျက်ဝန်းတွေမှေးကျဥ်းရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကိုပိုပိုသာသာဖိကိုက်ပြသည်။
" ဟာ့! ငယ်! "
တရစပ်တိုးဝင်ရင်းကနေပဲအရှိန်ကိုရပ်ပစ်ပြီးနိုင့်ကိုခါးကနေဆွဲကာအပေါ်ကိုပစ်တင်လိုက်လျှင် မဟာကအောက်မှာပက်လက်ဖြစ်သည်။ အနည်းငယ်ချော်ထွက်သွားတဲ့အရာကိုနိုင်ကသေချာကိုင်ပြီးထိုင်ချသည်။ နောက်တော့ ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်ချ၏။
" အင့်! ဟင့်! မောင့် "
" ငယ် သွက်သွက်လေး "
မလှုပ်ရှားနိုင်တော့သူကမောသွားဟန်ရင်ဘတ်ကိုလက်ထောက်ရင်းငြိမ်သွားလျှင် ရင်ဘတ်ချင်းဆွဲကပ်ပစ်ပြီးဒူးကွေးကမဟာကအောက်ကနေပင့်တိုးဝင်ပစ်သည်။
" ဟာ့ဟာ့! အာ့! မောင်မြန်မြန် လာတော့မယ် အားဟ့! "
အချက်များစွာတိုးဝင်တော့ပခုံးသားထဲနစ်ဝင်လာတဲ့လက်သည်းစနဲ့အတူသူ့ဝမ်းဗိုက်ပေါ်ကနိုင့်ရဲ့စိုစွတ်မှုကိုသတိထားမိသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်းခပ်သွက်သွက်ပင်အတွင်းသားတွေထဲမှာပြီးမြောက်ခဲ့လိုက်တော့၏။
" ငယ် ရသေးလား "
သူမေးတော့အင့်ခနဲမဲ့ပြသည်။ ဒါပေမဲ့ခေါင်းတော့ငြိမ့်ပြသေး၏။ ပါးကိုရွှတ်ခနဲနမ်းတော့မျက်ဝန်းတွေမှေးမှိတ်သွားအောင်ပြုံးပြသည်။ အဲ့ဒီညကဘယ်နှခါလောက်ဖြစ်ခဲ့ကြလဲမမှတ်မိ။ သေချာတာတော့တော်တော်ကြီးညဥ့်နက်မှအိပ်ခဲ့ကြတာပင်ဖြစ်သည်။
Ciel
Oct17
[Zawgyi]
" ေဘဘီမေျပးနဲ႕ နိုင္သားကိုလက္ဆြဲထား "
အထုတ္ႀကီးအထုတ္ငယ္ပိုက္ထားရင္းကေနမဟာကနိုင္နဲ႕သားကိုလွမ္းေအာ္သည္။ အငယ္ေလးႏွစ္ေကာင္ကကားထဲမွာက်န္ခဲ့တုန္းပဲ။ သိပ္အားကိုးရတဲ့အမ်ိဳးသားကအငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ထဲကတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ေခၚမသြားခဲ့။ သီတင္းကြၽတ္ကန္ေတာ့ဖို႔ပစၥည္းေတြအျပင္အငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကိုသူေရွ႕ေနာက္လြယ္ရေသးသည္။ ကေလးေတြကိုမာမီတို႔ဆီမွာ တစ္ညလာသိပ္တာမို႔လို႔ပစၥည္းပစၥယာကအစုံ။
သူဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သားကသူ႕ဘိုးေအေပါင္ေပၚမွာအခန့္သားတက္ထိုင္ေနေခ်ၿပီး တဖ်တ္ဖ်တ္ေမာ့နမ္းေနသည္။ မာမီကေတာ့မဟာ့ေနာက္ကအငယ္ေလးကိုလာေပြ႕ခ်ီေလ၏။ နိုင္ကဆိုဖာမွာထိုင္ေနရင္းကေနမွလက္ဆန့္တန္းရင္းကေလးကိုေတာင္းျပန္၏။ ဒါေတာင္ပါးစပ္ထဲမွာအသီးေတြဝါးေနေသးတာကတၿမဳံ႕ၿမဳံ႕။
ဝယ္လာတဲ့branded နဲ႕ပစၥည္းေတြကိုစားပြဲခုံေပၚတင္ေတာ့ေဖေဖကႀကိဳက္ပုံမရ။ မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕ကာတစ္ခုခ်င္းဆီကိုလိုက္ၾကည့္သည္။ တကယ့္တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေဖေဖနဲ႕စကားဟုတ္တိပတ္တိမေျပာဖူးေသးပါေခ်။ ေဖေဖကပ္ေစးႏွဲတာကိုေတာ့သူသိသည္။ အဲ့တာေၾကာင့္လည္းခုပစၥည္းေတြဝယ္လာတာကိုမႀကိဳက္တဲ့ဟန္နဲ႕ၾကည့္ေနတာ။
" ၿခံထဲကမွာခုံခ်ၿပီးရင္က်ဳပ္ေျမးေတြနဲ႕အကင္ေတြစားမယ္ေနာ္ စားမလားထူး "
" ခ်ားမယ္ ဖြား ထူးခ်ားမွာေနာ္ "
အတတ္ပတတ္ကစကားေတြၿမိဳင္ေအာင္ေျပာတတ္ေနေခ်ၿပီ။ သြားကက်ိဳးေနလို႔ေကာပီေအာင္ေျပာဖို႔ပ်င္းတာေကာနဲ႕ စကားကအခုထိမပီသလိုပင္။ ေဖေဖ့ေပါင္ေပၚကသားကိုဆြဲခ်လိဳ႕ၾကမ္းခင္းေပၚေသခ်ာထိုင္ေစေတာ့ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ရွာသည္။ ဖင္ကေလွ်ာေနရွာေတာ့ ဖင္ၾကားေလးကိုပါလွမ္းျမင္ေနရေခ်၏။
သမီးကိုေပြ႕ထားရင္းကေနနိုင္ကခုံေအာက္ကိုဆင္းထိုင္သည္။ သားငယ္ကသူ႕ဖြားေအလက္ထဲမွာ ေနာက္ေတာ့သူတို႔မိသားစုေသခ်ာကန္ေတာ့ျဖစ္ၾက၏။ မာမီကဆုေတြေသခ်ာေပးသည္။ ေပးတဲ့ဆုနဲ႕ျပည့္ဖို႔ၾသဝါဒနာခံရင္းနဲ႕ပဲကန္ေတာ့ခန္းတိုင္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ၿခံထဲေစာေစာစီးစီးဆင္းၿပီးစားစရာရွိတာကိုစားျဖစ္ခဲ့၏။
အငယ္ေလးကိုေပြ႕ထားရင္းနဲ႕နိုင္ကမုန့္ကိုဝါးေကြၽးေနသည္။ လက္ထဲကေပါက္စေလးကအစားဆိုဘာလာလာေဒါင္းသည္။ နိုင္နဲ႕တကယ္တူလြန္း၏။
" ငယ္ အာ! "
ပါးစပ္နားေတ့ေပးတဲ့အကင္ေခ်ာင္းကိုလွမ္းဟပ္စားလိုက္ၿပီးေနာက္ လူအလစ္မွာမဟာကနိုင့္နားထင္စပ္ကိုဖ်တ္ခနဲနမ္းသည္။ ေနာက္ေတာ့ၿပီတီတီနဲ႕ပတ္ေျပးေနတဲ့မွိုတစ္လုံးေနာက္ကိုလိုက္ထိန္းရွာ၏။
" ေမေမ အဲ့တာေလးေၾကာ္ေပး "
အမဲအသားျပားေလးလက္ညွိုးထိုးျပေတာ့အေမကဆတ္ခနဲယူၿပီးေသခ်ာေၾကာ္ေပးသည္မို႔နိုင့္အႀကိဳက္။
" ၾကည္နိုင္ဒီမွာမအိပ္ဘူးလား "
" မအိပ္ဘူးေမေမ မဟာ့အေဖကိုသြားကန္ေတာ့ရဦးမွာ "
" အျပန္ကေလးေတြဝင္ပို႔ခဲ့မွာမဟုတ္လား "
" ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ။
မွိုလုံး မုန့္စားမယ္ေလ မေျပးနဲ႕ေတာ့ လာေဖ့ဆီ "
" လာဝူး လာဝူး "
ခြၽန္တုံးကလိုတစ္မ်ိဳးမလိုတစ္မ်ိဳးပင္။ ဆိုင္ထိုင္ရင္ဘယ္အမ်ိဳးသမီးကကိုယ့္နားဘယ္လိုကပ္ေၾကာင္းေတြကိုသူ႕ဒယ္ဒီကိုတိုင္တန္းလို႔မၿပီး။ သူ႕ဒယ္ရဲ႕အခ်ိဳးမေျပမႈေတြကိုလည္းကိုယ့္ကိုျပန္တိုင္သည္။ ၾကားထဲမွာသူကရပ္ကြက္ Cctv ေတြထက္အေၾကာင္းဆိုးေနသည္။ ေမႊတယ္ေမႊတယ္ဆိုတာဟာ ဘယ္ေန႕ေၾကာ္စားမိမယ္မသိ။
စားလို႔ေသာက္လို႔ဝေတာ့သားနဲ႕အငယ္ေလးေတြကိုျပန္ေခၚကာမဟာ့ေဖေဖ့ဆီကိုသြားျဖစ္ခဲ့သည္။ အထီးက်န္ျဖစ္တဲ့ဒယ္ဒီကသူ႕ေျမးေတြလာေတာ့ေပ်ာ္ရွာသည္။ ကေလးေတြမသုံးတတ္မွန္းသိတာေတာင္ တစ္ေသာင္းတန္ေတြကိုအုပ္လိုက္မုန့္ဖိုးေပးသည္။ ဒယ္ဒီ့အေနအထားနဲ႕မေပးတာကမွထူးဆန္းမယ္ဆိုေပမယ့္ နိုင္ကသားေတြနဲ႕သမီးကိုပိုက္ဆံေပးမကိုင္ခ်င္။ အငယ္ႏွစ္ေကာင္ကဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ႕ပါးစပ္ထဲကိုပိုက္ဆံလိပ္ေတြထိုးထည့္ဖို႔လုပ္ေနလို႔ဆြဲထုတ္ရေသးသည္။
ဒယ္ဒီကမ်က္ရည္စမ္းတမ္းစမ္းတမ္း။ ဒယ္ဒီနဲ႕အတူညစာလည္းထိုင္စားျဖစ္သည္။ အသက္ႀကီးလာေတာ့ဝမ္းနည္းတတ္လာၿပီးစိတ္ထိခိုက္လြယ္လာသည္။ ဒီႏွစ္သီတင္းကြၽတ္တဲ့အထိဘရဏီတို႔ျပန္ေရာက္မလာေသးတာမို႔ဒယ္ဒီကအထီးက်န္ေနတာျဖစ္သည္။ လျပည့္ေန႕ေတာ့ျပန္ေရာက္မယ္လို႔ေျပာသံၾကားေသးေခ်၏။ ဒယ္ဒီအေဖာ္ရဖို႔ျမန္ျမန္လာခဲ့ဖို႔လည္းသူဖုန္းဆက္ထားျဖစ္ေသးသည္။ အေဖအရင္းရယ္မဟုတ္ေပမယ့္ ေယာကၡမဟာဆိုတာဟာလည္းမိဘပင္မဟုတ္လား။
ညေနေစာင္းေတာ့သားေတြနဲ႕သမီးကိုေမေမ့ဆီျပန္ပို႔ခဲ့ရသည္။ အိမ္ျပန္လမ္းက lover seat မွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ၿပီးေမာင့္လက္ကိုကိုင္ထားျဖစ္ခဲ့သည္။
" ေပ်ာ္႐ႊင္စရာသီတင္းကြၽတ္ကာလပါ သက္လည္ "
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ဖဝါးကိုဆြဲယူၿပီးေတာ့ေမာင္ကသူ႕လက္ဖမိုးထက္မွာအနမ္းေတြက်ဲခ်သည္။
" အဟင္း ေမာင့္အတြက္လည္းေပ်ာ္႐ႊင္စရာသီတင္းကြၽတ္ပါ "
" ဒီေန႕ ေမာင္ယူမယ္ေနာ္ "
" အခါႀကီးရက္ႀကီးကို ငရဲႀကီးခ်င္လို႔လား "
" လျပည့္ကတစ္ဘတ္ခါမွေလ ဘာကိုအခါႀကီးရက္ႀကီးလဲ လာေရာမခ်နဲ႕ေနာ္ "
" မရပါဘူးလျပည့္နီးတာပဲ မရဘူး ငါမေပးဘူးေမာင္ "
" ငယ့္ "
ကားကိုလမ္းေဘးထိုးရပ္ခ်လိဳက္ရင္းကေန မဟာကနိုင့္ကိုသူ႕ေပါင္ေပၚအတင္းဆြဲတင္သည္။ ဆြဲလားရမ္းလားနဲ႕ဘယ္လိုတင္းမရေတာ့အလိုက္တသင့္ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ေတာ့မွာ ခါးသိမ္ကိုလက္ဖဝါးႀကီးႏွင့္အုပ္ကိုင္ထားေခ်၏။
" ငယ္ကကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရွိဘူးလား "
" ဘာဆိုင္လဲ မင္းလိုခ်င္တိုင္းငါေပးရတာႀကီးပဲ မင္းကသာကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရွိတာ "
" ေမာင္ကမင္းကိုခ်စ္တာကိုး မင္းအထိအေတြ႕ကိုလိုခ်င္မိတာေပါ့ငယ္ရဲ႕ "
" ညာညာစားေနတာ ငါမင္းထက္အႀကီး အငယ္ကိုေခ်ာ့သလိုလာေခ်ာ့မေနနဲ႕ "
" မခ်စ္ဘူးလားငယ္ရယ္ ဟင္ "
" အိမ္ေရာက္ေအာင္ေမာင္းစမ္းပါ စားေသာက္လာရတာဗိုက္ေလးလို႔ငါအိပ္ခ်င္ၿပီ "
ညေနေစာင္းႀကီးအိပ္မလို႔လားေတာ့သူမေမးျဖစ္။ ငယ္အိပ္ပစ္လိုက္မွနိုးလာရင္ဗိုက္ျပန္ဆာမွာပင္။ အဲ့လိုမွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ဒီညသူရမွာမဟုတ္ပါေခ်။
နိုင့္ကိုဂုတ္ကေနဆြဲခ်လိဳ႕တပ္မက္ေမာစြာနမ္းရွိုက္မိသည္။ လွ်ာဖ်ားေတြခံတြင္းထဲတိုးဝင္ေတာ့ အလိုက္သင့္နဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကိုဖြင့္ဟေပးထားျပန္၏။ ဂုတ္ေပၚတြယ္ခ်ိတ္လာတဲ့လက္ေတြက ဆံႏြယ္ထဲကိုပါတိုးဖြလာသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကိုဟန္ပါပါဆုပ္ယူၿပီးေတာ့မွလႊတ္ေပးေတာ့ ႏြမ္းလ်သြားသူကပခုံးစြန္းေပၚကိုေမးတင္က်လာေခ်၏။
" ဒီတိုင္းေမာင္းရမလား "
" အင္း "
အသံမထြက္ေတာ့ေပမယ့္ လက္ဖဝါးေတြကရင္အုပ္က်ယ္ကိုပြတ္သပ္ျဖတ္ေျပးေနခဲ့သည္။ မဟာထူးလြင္တစ္ေယာက္တစ္ခ်က္ကေလးမျငင္းခဲ့။ ဒီလိုအထိအေတြ႕ေတြနဲ႕႐ူး႐ူးမူးမူးျဖစ္ခဲ့ရတာ။ ဘယ္ျငင္းနိုင္ပါ့မလဲ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့နိုင္ကအိပ္ရာထဲတန္းထိုးအိပ္ပစ္သည္။ မဟာကေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ့သာအလုပ္ကိစၥေတြကိုအျပတ္ရွင္းဖို႔စာၾကည့္ခန္းဘက္မွာရွိေနခဲ့၏။ PA ေျပာင္းပစ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိေတာ့ ရွက္ရွည္ခရီးယူသြားတဲ့စိုင္းလူတို႔ကိုသာသူေစာင့္ေနရသည္။ ပိတ္ကာလေပးထားေတာ့လည္းအလုပ္ကိစၥနဲ႕ပတ္သပ္တာသိပ္မၾကားရ။ မၿပီးျပတ္တာေတြကိုပဲေျဖးေျဖးလက္စသတ္ခ်ျဖစ္သည္။
~
ေဒါက္ ေဒါက္
ေမွာင္ရီပ်ိဳးလာမွန္းပင္မသိခဲ့၊ တံခါးေခါက္သံၾကားမွသူနာရီကိုလွမ္းၾကည့္မိသည္။ ၉ နာရီပင္ထိုးလုလုရွိေနၿပီျဖစ္၏။ နိုင္ကအခုမွနိုးပုံရေခ်သည္။
" ေမာင္ ငါဝင္လာၿပီ "
" အင္း ငယ္ "
တီရွပ္ျဖဴပြႀကီးနဲ႕ခ်ည္သားေဘာင္းဘီအပြကိုဝတ္ထားတဲ့နိုင္ကေရခ်ိဳးၿပီးကာစထင္သည္။ ဆံႏြယ္စေတြကအေခ်ာင္းလိုက္ကာေရစိုေနမွန္းသိသိသာသာ။
" ညစာစားဦးမလား ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ "
ႀကီးေမကတရားစခန္းဝင္သြားေတာ့အိမ္မွာနိုင္နဲ႕သူပဲရွိသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့မဟာကပဲအခ်က္အျပဳတ္ကိုေသခ်ာက်နလုပ္ျဖစ္သည္။ နိုင့္ကိုကေပးမဝင္တာမို႔လို႔ပင္။
" ေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ေလာက္ရမလား ငယ္ "
" ေရသြားခ်ိဳးႏွင့္ေတာ့ ငါေဖ်ာ္ၿပီးယူလာခဲ့မယ္ေလ "
" မသြားခင္ေမာင့္ကိုနမ္းသြားဦး "
ႏႈတ္ခမ္းကိုကေလးလိုေထာ္ျပေတာ့နိုင္ကဟက္ခနဲရယ္သည္။ ေနာက္ေတာ့သူ႕အနားကိုလွမ္းလာၿပီးသူ႕ေပါင္ေပၚကိုေသခ်ာခြထိုင္ေလ၏။
" ငါေမာင့္ကိုနမ္းေတာ့ဘာရမလဲ "
" ဒီ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာနဲ႕ေမာင့္ကိုရထားတာေတာင္မေက်နပ္ေသးဘူးလား ဘာလိုခ်င္ေသး၊ "
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုဖမ္းကိုက္ေတာ့ေျပာလက္စစကားေတြပင္တန့္လို႔။ နိုင္ကမထိတရိနဲ႕အၿမဲလုပ္တတ္သည္။ အဲ့တာကိုကသူ႕ပုံစံျဖစ္လာတာပဲ။
ေနာက္ေတာ့ထိ႐ုံမွ်တစ္ခ်က္နမ္းသည္။ တရစပ္နမ္းရင္းကေနေနာက္ေတာ့ခံတြင္းကိုပါျခယ္လွယ္လာသည္။ ဒါသူ႕ကိုလာစေနတာ။ မေပးတာလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႕ျငင္းေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့မဟာ့ဘက္ကဦးေဆာင္ကာႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစုပ္ခဲပစ္သည္။ လွ်ာဖ်ားေတြကိုလွိမ့္ဝင္ေတာ့ ယွက္တင္လာသည္။ အျပန္အလွန္အေလွ်ာ့မေပးပဲနမ္းမိခဲ့ၾကေတာ့ ေမာဟိုက္လာတာကိုေတာင္သတိမထားမိခဲ့ေပ။ ခံတြင္းေတြထဲကေနေမႊႏွောက္ရင္းကေန လွ်ာဖ်ားေသးကိုလည္းဆြဲဆြဲစုပ္ျဖစ္သည္။ ပါးေစာင္တစ္ေလွ်ာက္စီးက်လာတဲ့သြားရည္ႀကိဳးတန္းေတြကိုလည္းမသုတ္ျဖစ္ခဲ့။
သြင္ၾကည္နိုင္ကလာလာကဲသည္။ လိုလို႔ေတာင္းရင္ေတာ့ညစ္ခ်င္ၿပီျဖစ္သည္။
ႁပြတ္စ္! အြန့္!
" ဟာ့! ေတာ္ၿပီငယ္ ေမာင္ေရခ်ိဳးမယ္ "
သက္ျပင္းတစ္ဝႀကီးရွိုက္ၿပီးေတာ့မွ နိုင္ကအင္းလိုက္နိုင္သည္။ ေနာက္ေတာ့ထိုင္ေနရာမွထသြားကာေအာက္ထပ္ကိုဆင္းသြားေခ်ေတာ့သည္။
မဟာထူးလြင္ခမ်ာေရကိုခပ္သြက္သြက္ေျပးခ်ိဳးရသည္။ Bathrobe တစ္ထည္ထဲနဲ႕ ကုတင္ေဘးကခုံေပၚမွာမိန့္မိန့္ႀကီးရွိေနေခ်၏။ နိုင္ကေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကိုကိုင္ကာဝင္လာလွ်င္ သူ႕မ်က္ႏွာကၿပီတီတီႏွင့္ မွိုကန္စြန္းရသည့္႐ုပ္မ်ိဳး။
" ေသာက္လိုက္ ျပန္ေရာက္ထဲကစားပြဲထိုင္ေနတာမလား "
ကမ္းလာတဲ့ခြက္ကိုတစ္က်ိဳက္ထဲေမာ့ရင္းနဲ႕ျပန္မေျဖျဖစ္။ တစ္ခြက္လုံးကုန္သြားမွ ခုံေပၚလွမ္းတင္ရင္း အနီးနားကနိုင့္ကိုေပါင္ေပၚဆြဲခ်ပစ္လိုက္သည္။
" ေမာင္ဒီညယူမယ္ေနာ္ "
" ေမာင္လိုခ်င္တိုင္းငါေပးတာပဲေလ သိတယ္မလား ငါျငင္းသလားေမာင့္ကို "
" ငါငယ့္ကိုခ်စ္တယ္ ဒါေပမဲ့ ငါကပိုခ်စ္တာကိုေတာ့ငယ္ယုံ "
" မင္းေစာက္ခ်ိဳးေျပေအာင္ေနရင္ငါယုံမယ္ "
ယတိျပတ္သူေျပာေတာ့ ေမာင္ကတဟားဟားပင္ထရယ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အတိုင္းေပြ႕ခ်ီၿပီးကုတင္ေပၚကိုခ်ီသြား၏။ ပက္လက္အေနထားနဲ႕သူ႕ကိုေမာင္ကအေပၚကအုပ္မိုးကာငုံ႕ၾကည့္သည္။
တီရွပ္ေပၚကေနပဲသူ႕ရင္ဘတ္ဖ်ားမွာရွိတဲ့အရာေတြကိုဖိေခ်ရင္းတစ္ဖက္ကငုံခဲပစ္သည္။
မေနတတ္မထိုင္တတ္အင့္ခနဲအသံထြက္ေတာ့ ေမာင္ေလွာင္ၿပဳံးတာကိုသူျမင္လိုက္ေသးသည္။
" မကိုက္နဲ႕ ငါမေနတတ္ဘူး "
ေနာက္ေတာ့လည္တိုင္ကိုဆန္တက္လာၿပီး ငုံလိုက္ခဲလိုက္နဲ႕အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္သည္။ အရာေတြထင္မွာသိလည္းမတားျဖစ္။ သူ႕အမ်ိဳးသားသည္ သူတားရမည့္သူလည္းမဟုတ္ပါ။ သူ႕အမ်ိဳးသားေပးသမွ်ကလည္းေက်နပ္ဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္ေလ။
ၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္ခ်ရင္းနဲ႕ရင္ဘတ္ကေနဝမ္းဗိုက္ထိဆင္းခ်သည္။ အနီစပ္ေတြကိုတစ္ေလွ်ာက္လုံးေပးသြားေခ်၏။ ေနာက္ေတာ့ခ်ည္သားေဘာင္းဘီပြကိုတစ္ဆက္ထဲခြၽတ္ခ်ၿပီး boxer မပါတဲ့ေအာက္ပိုင္းက ပန္းေရာင္သမ္းကာရဲေနၿပီးျဖစ္သည္။ ခံတြင္းထဲငုံလိုက္ရင္းကေနနိုင့္အတြက္အရင္ရည္႐ြယ္မိသည္။ တစ္မ်က္ႏွာလုံးနီတက္ေနတဲ့နိုင္က ေပါင္ၾကားေခါင္းစိုက္ေနတဲ့မဟာ့ဆံႏြယ္ေတြကိုေဆာင့္ဆြဲလာသည္။
" အင္းမ္! ဟ့! ေမာင္ ျမန္ျမန္ အာ့! "
ခါးေကာ့ထိုးလာတဲ့အထိခံစားခ်က္ျပင္းထန္ေနတဲ့အမ်ိဳးသားေလးကိုသူအျပစ္မတင္မိ လွ်ာဖ်ားေတြနဲ႕ခပ္သြက္သြက္ကစားေပးေတာ့တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္ကာ ခံတြင္းထဲမွာေကာ ႏႈတ္ခမ္းစပ္နဲ႕မ်က္ႏွာေတြမွာပါလာစင္ရင္း ၿပီးေျမာက္သည္။
" ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားေထြးလိုက္ေမာင္ "
" အမ်ားႀကီးမဝင္သြားဘူး "
ေနာက္ေတာ့ နိုင့္တင္ပါးကေနအဝငယ္ကိုျမင္သာေအာင္တြန္းျမႇောက္ကာအနမ္းေတြကိုတင္ပါးေတြထက္ေႁခြရင္းကေန အဝငယ္ဆီကိုေရာက္လာလွ်င္ မေနတတ္သူကတြန့္လိမ္ေနေခ်သည္။ လွ်ာဖ်ားမ်ားႏွင့္တိုးဝင္ျပန္ေတာ့လည္းတအင့္အင့္ေအာ္ညည္းရွာသည္။
" အင့္! အဟာ့! ယားတယ္ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ မေနတတ္ဘူး ေမာင္ ငါ့ကိုလာနမ္း "
အဝငယ္ထဲလက္တစ္ေခ်ာင္းထည့္လိုက္ရင္းကေနအထက္ကိုတက္ကာနိုင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုမြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နမ္းပစ္သည္။ ကိုယ္ကသာအဝတ္အစားမကြၽတ္ေသးတာ နိုင္ကမိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။
လက္အဝင္အထြက္စိပ္လာေတာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို႐ုန္းထြက္ရင္းနိုင္ကလြတ္လြတ္လပ္လပ္ညည္းၫူပစ္သည္။
" အာ့! ဟမ္း! အင့္ ေမာင္ ေပးေတာ့ "
လက္ေခ်ာင္းေတြကိုဖယ္လို႔ အဝတ္အစားေတြကိုခြၽတ္ပစ္ရင္းကေနနို႔င္အေပၚကေနအုပ္မိုးပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့သူ႕အရာကိုအဝငယ္မွာေတ့ၿပီးတစ္ခ်က္ထဲတိုးဝင္ပစ္လိုက္လွ်င္နိုင္ကေျခေခ်ာင္းေတြပါကုတ္ဝင္ပစ္သည္။
" အာ့! ဟာ့! "
ရဲတက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကိုပဲသူေက်နပ္စြာစိုက္ၾကည့္ရင္းခါးကိုတေျဖးေျဖးလႈပ္သည္။ ေခြၽးေတြနစ္ေနတဲ့နိုင္ကမ်က္ဝန္းေတြေမွးက်ဥ္းရင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုပိုပိုသာသာဖိကိုက္ျပသည္။
" ဟာ့! ငယ္! "
တရစပ္တိုးဝင္ရင္းကေနပဲအရွိန္ကိုရပ္ပစ္ၿပီးနိုင့္ကိုခါးကေနဆြဲကာအေပၚကိုပစ္တင္လိုက္လွ်င္ မဟာကေအာက္မွာပက္လက္ျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္ေခ်ာ္ထြက္သြားတဲ့အရာကိုနိုင္ကေသခ်ာကိုင္ၿပီးထိုင္ခ်သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္းေဆာင့္ခ်၏။
" အင့္! ဟင့္! ေမာင့္ "
" ငယ္ သြက္သြက္ေလး "
မလႈပ္ရွားနိုင္ေတာ့သူကေမာသြားဟန္ရင္ဘတ္ကိုလက္ေထာက္ရင္းၿငိမ္သြားလွ်င္ ရင္ဘတ္ခ်င္းဆြဲကပ္ပစ္ၿပီးဒူးေကြးကမဟာကေအာက္ကေနပင့္တိုးဝင္ပစ္သည္။
" ဟာ့ဟာ့! အာ့! ေမာင္ျမန္ျမန္ လာေတာ့မယ္ အားဟ့! "
အခ်က္မ်ားစြာတိုးဝင္ေတာ့ပခုံးသားထဲနစ္ဝင္လာတဲ့လက္သည္းစနဲ႕အတူသူ႕ဝမ္းဗိုက္ေပၚကနိုင့္ရဲ႕စိုစြတ္မႈကိုသတိထားမိသည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္းခပ္သြက္သြက္ပင္အတြင္းသားေတြထဲမွာၿပီးေျမာက္ခဲ့လိုက္ေတာ့၏။
" ငယ္ ရေသးလား "
သူေမးေတာ့အင့္ခနဲမဲ့ျပသည္။ ဒါေပမဲ့ေခါင္းေတာ့ၿငိမ့္ျပေသး၏။ ပါးကို႐ႊတ္ခနဲနမ္းေတာ့မ်က္ဝန္းေတြေမွးမွိတ္သြားေအာင္ၿပဳံးျပသည္။ အဲ့ဒီညကဘယ္ႏွခါေလာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကလဲမမွတ္မိ။ ေသခ်ာတာေတာ့ေတာ္ေတာ္ႀကီးညဥ့္နက္မွအိပ္ခဲ့ၾကတာပင္ျဖစ္သည္။
Ciel
Oct17