Unicode
ဒီနေ့မနက်တော့နေကတော်တော်သာပါတယ် ၊ ညကမိုးရှိန်ကြောင့် အေးစိမ့်စိမ့်လေးဖြစ်ပြီး မနက်မှာနေလို့ထိုင်လို့ကောင်းပါတယ် ။
မဟာကတော့မျက်ခမ်းအောက်လေးနဲနဲမဲချင်နေပါသည် ။
ဒါညကသားလက်ချက်ဘဲ ။
နာရီခြားတိုင်းတအဲ့အဲ့နဲ့သားကနိုးလာတော့
သူကလဲလန့်နိုးမိကောလေ ၊ နိုင်ကတော့တရေးနိုင်းတိုင်းသူ့ကိုရှိတယ်လို့ကိုမမှတ်ပါ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးပြန်အိပ်သွားတာကြီးဘဲ ။
ခုလဲ King Size plus မွေ့ရာကြီးမှာ သားကအလည်မှာထီးထီးလေးရှိနေပြီး နိုင်ကတော့ထောင့်ဘက်စွန်းနားလိမ့်နေ၏ ။
သူကတော့ပုံမှန်နိုးနေကျအချိန်မို့နိုးနေပြီဖြစ်ပါသည် ။ လက်မလေးစုပ်လို့ကိုယ်လေးစောင်းပြီးကွေးကာအိပ်နေတဲ့သားရဲ့ပါးတွဲကြီးကိုတနင့်တပိုးနမ်းလို့ တစ်ဖက်က ကလေးကြီးရှိရာဆီလှမ်းလာခဲ့လိုက်တယ် ။
အိပ်နေတော့လဲ သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးက နှုတ်ခမ်းထော်လေးနဲ့ချစ်ဖို့တော့ကောင်းသားဘဲ ။
ထိုနှုတ်ခမ်းဖူးကိုတစ်ချက်စုပ်နမ်းလို့မျက်ခွံလေးကိုပါဖိကပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူထွက်လာခဲ့လိုက်တယ် ။
ဒီနေ့အတွက်သူလက်မှတ်ထိုးရမှာတွေတစ်ပုံကြီး ။
ရေချိုးခန်းထဲဝင်လို့အရင်တုန်းကလိုလုပ်ပေးဖူးတဲ့အတိုင်းငယ့်အတွက်သွားတိုက်တံသွားတိုက်ဆေးအသင့်ပြင်ထားပေးခဲ့လိုက်ပါတယ် ။
သူဒါတွေဘယ်တော့မှရိုးအီသွားမှာမဟုတ်ဘူး ။
ဘာလို့ဆိုသူ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးကငယ်ဖြစ်နေလို့ ။
ကော်ဖီတစ်ခွက်ကိုင်ပြီး စာကြည့်ခန်းရဲ့ဆိုဖာမှာlaptop ပေါင်ပေါ်တင်လို့သူရှိနေတယ် ။ သူ့ရှေ့မှာfile တစ်အုပ်ကြီး ။
အော် ဒါတွေပြီးရင်ရှင်းစရာလဲရှိသေးသား ၊
ဒီနေ့ကမင်္ဂလာဝတ်စုံရွေးရမယ့်ရက်ဆိုပြီးပြောခဲ့တာဘဲမဟုတ်လား ။
သူလက်ချောင်းကြီးတွေက keyboard ပေါ်တစ်တောက်တောက်ဖြတ်ပြေးလို့ အလုပ်တစ်ခုကိုတိတိကျကျနဲ့စမတ်ကျစွာလုပ်နေတာဖြစ်သည် ။ သိပ်ခန့်ညားတာဘဲမဟုတ်လား ။
ကိုစိုင်းလူကတံခါးကိုခေါက်ပြီးအသံပြုလေ၏ ။
" ဆရာ ကျွန်တော်ဝင်လာမယ် "
" စိုင်းလူ ဒီနေ့အတွက်နေရာကောင်းပြင်ထား "
လူကသာအခန်းထဲမရောက်သေးတာ အမိန့်ကတော့ကျလေပြီ ။ ကိုစိုင်းလူရဲ့မျက်နှာကမဲ့ခနဲ ။ ဒါကိုမဟာကသိပ်တော့ထွေထွေထူးထူးဂရုစိုက်မနေပါ ။
ဘာနေနေသူလုပ်ရမှာဘဲမဟုတ်လား ။
~
သူနိုးလာတော့ မဟာထူးလွင်ရှိမနေတော့ဘူး ။
ရှိမနေတာဘဲကောင်းပါတယ် မနက်စောစောစီးစီးသူမအော်ဟစ်ချင်ဘူး ။
စိတ်ကြည်လင်အောင်ဘဲနေချင်တယ်လေ ။
လိုက်ကာစတွေအဆုံးထိဆွဲဖွင့်လို့ အပြင်ဘက်ကိုကြည့်တော့ ရာသီဥတုကမနက်မှာတော်တော်ကိုသာယာနေသည် ။
အား ဒီလိုvibe မျိုး ဒါသူ့အကြိုက်ဆုံးရာသီဥတုအခြေအနေမျိုးဘဲ ။
သူကုတင်ဆီပြန်လှမ်းလာပြီး မဆီမဆိုင်အိပ်ပျော်နေတဲ့သားရဲ့ဖင်ကိုတစ်ချက်ပုတ်တော့သားက အဲ့ခနဲအသံထွက်ရုံကလွဲနိုးမလာသေး ။
ဖေ့သားလေးကစောစောစီးစီးဒုက္ခမပေးတတ်ဘူး ၊ လိမ္မာလိုက်တာ ။
ပါးဖောင်းကြီးဆီရွှတ်ခနဲနမ်းလို့သူရေချိုးခန်းဝင်ခဲ့တယ် ၊ ဘယ်နေရာမှာဘဲသူ့ကိုပိတ်လှောင်ပိတ်လှောင် သူပျော်အောင်နေနေရမှာဖြစ်သည်လေ ။
သူပြီးလို့ပြန်ထွက်လာတော့ ကုတင်ပေါ်မှာသားက လက်ကလေးခြေလေးတွေကိုမိုးပေါ်မြှောက်လို့နိုးနေလေပြီ ။
သူ့သားကတစ်ကယ့်အလိမ္မာတုန်းကြီးပါဆို ။
ငိုသံတစ်ချက်မထွက်ဘူး ။
သားကိုကောက်ချီလို့လည်ပင်းတွေကြားအနမ်းတွေခြေချတော့ သားကတအဲ့အဲ့နဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးရဲလေးကနေရီသံလေးတွေပျံ့လေသည် ။
သူသားကိုချစ်လိုက်တာ ။
သားကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးလို့သူတို့ဆင်းလာတော့ မဟာကdinning room မှာအခန့်သားနဲ့ ။
သူမဟာ့ရဲ့ရှေ့ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မဟာ့ကိုစေ့စေ့ကြည့်လိုက်တယ် ။
ရန်ဖြစ်ရတာတွေကိုတစ်ကယ်စိတ်ကုန်နေပြီ။
သူ့ဘဝမှာသားရှိတာနဲ့တင်တစ်ကယ်ပြည့်စုံနေပြီမို့လို့ထပ်ပြီးအနာတရတွေမလိုဘူး ။
" ငါတို့သားအဖကိုဘယ်တော့လွှတ်ပေးမှာလဲ "
" ကြီးမေ မုန့်ထည့်တော့ "
စားသောက်ပွဲမှာလူမစုံမချင်း မဟုတ်သေးဘူး နိုင်မရောက်မချင်း ကော်ဖီတစ်ခွက်ကလွဲလို့ ဘာဆိုဘာမှပေးမချတာမဟာ့ရဲ့အကျင့်ဘဲ ။
ဒါတွေသူဂရုစိုက်မနေချင်ဘူး ။
အော်မင်းငါ့ကိုချစ်တုန်းဘဲဆိုပြီးပြန်ပါသွားမယ့်လူမျိုးထဲမှာသွင်ကြည်နိုင်မှမပါဘဲနဲ့ ။
သူမုန့်တွေကိုမထိမတို့ဘဲ ဒီတိုင်းသာမဟာ့မျက်နှာကိုထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ် ၊ မဟာကလဲဘာမုန့်ကိုမှမထိဘဲနဲ့သူတို့ကိုကြည့်နေ၏ ။
ဒီအခြေအနေကနဲနဲစိတ်ကျဥ်းကျပ်စေတယ် ။
" ငါနဲ့ငါ့သား ။ "
" မသွားရဘူး!! "
သူစကားတစ်ခွန်းကိုတောင်ပြီးအောင်မပြောရသေးဘူးမဟုတ်လား ။
" မင်းကအတ္တတွေနဲ့ဘဲမဟာထူးလွင်
ငါ့စိတ်ကိုကောမြင်အောင်ကြည့်ရဲ့လား ဟမ်! "
" မောင်စိတ်မဝင်စားဘူး "
" ငါမင်းကိုထပ်ပြီးခွင့်လွှတ်ရလောက်တဲ့အထိလဲ ငါတုံးအမနေဘူးမဟာထူးလွင် ၊ မင်းဘယ်လောက်အထိငါ့အပေါ်မှားယွင်းထားလဲမင်းအသိဘဲ "
စကားတစ်လုံးချင်းဆီကိုရင်ဘတ်ထဲပစ်သွင်းတော့ မဟာကမျက်ဝန်းတွေမငြိမ်မသက် ။
အဲ့ဒီနောက်ထိုင်နေရာမှထကာ သားနဲ့သားကိုပိုက်ထားတဲ့သူတို့အနားလှမ်းလာလေသည် ။
" မောင်တောင်းပန်တယ် "
သားခြေဖဝါးလေးကိုအုပ်မိုးကိုင်ပြီးကြမ်းပြင်မှာဒူးထောက်ထိုင်ချတော့ နိုင်ကခပ်အမ်းအမ်း ။
" တစ်နှစ်ဘဲ အချိန်တစ်နှစ်ဘဲ ဒီကာလအတွင်း မောင်မင်းကိုအားလုံးနားလည်သွားအောင်ရှင်းပြမယ် ဒါ့ကြောင့် မောင့်ကိုလက်ထပ် "
သူဒါတွေလာပြောနေလဲနိုင်ယုံမှာမဟုတ်ဘူး ။
ဒီလိုမျိုးကြိုတွေးမိနေရင် အစကထဲကဖောက်လွဲဖောက်ပြားလုပ်မနေနဲ့ပေါ့ ။ ဒါနဲ့နေပါဦးဖောက်ပြန်ပါတယ်ဆိုမှရှင်းပြစရာကောရှိသေးရဲ့လား ။
မဟာထူးလွင်ဟာသိပ်ရယ်ရတာဘဲ ။
" မောင်ဂတိပေးတယ် ဒီတစ်နှစ်ပြီးလို့မောင်မှားပါတယ်လို့မင်းထင်ရင် ကွာရှင်းပေးပြီးတော့ မင်းကိုလွှတ်ပေးလိုက်မယ် "
နားရှိလို့သာကြားရတယ် အခန်းထောင့်နားက ကိုစိုင်းလူကတော့ပြုံးစိစိ ။
ဆရာလား အကိုလေးကိုလွှတ်ပေးမယ်ဆိုတာ ။
" ကောင်းပြီ တစ်နှစ်ဘဲ ငါမင်းကိုလက်ခံပြီး ဒီအိမ်အရိပ်မှာတစ်နှစ်ဘဲနေမယ် "
ဟော ၊ လာပြန်ပြီနောက်တစ်ယောက် ၊
သူတို့တစ်ကယ်စိတ်နာနေကြတာကောဟုတ်ပါရဲ့နော် ။ ပလီစိခြောက်ချက်နဲ့ ဘာကြောင့်များဆရာ့စကားကိုအကိုလေးကလက်ခံရတာလဲ ။ သူသာဆိုမယုံဘူးလို့ဖင်ပိတ်အော်လိုက်လေပြီဖြစ်ခြင်း ။
သူထင်တဲ့အတိုင်းဘဲနေမှာပါ
အကိုလေးနဲ့ဆရာကစိတ်ကောက်နေတယ်ဆိုတာ ။
" ကိုယ်ဒီနေ့မင်းကိုခေါ်သွားစရာရှိတယ် "
သူပြောတော့နိုင်ကအလိုက်သင့်လေးခေါင်းငြိမ့်ရှာတယ် ။
သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးဟာအဲ့ဒီလောက်ထိချစ်ဖို့ကောင်းတာဖြစ်တယ် ။
ဒီလိုနဲ့သူတို့မနက်စာမစားခင်ဘဲမဟာကသားအတွက်နို့ဘူးပြေးဖျော်ရပြန်ပါတယ် ၊ ထုံးစံအတိုင်းမဟာကတော့ ရေနွေးစမ်းရင်းအူကြောင်ကြောင်တွေလုပ်နေမြဲပါဘဲ ။
ဒီလိုနဲ့သူတို့ ၁၀ နာရီခွဲမှာမဟာ့ရဲ့အလုပ်ကိုရောက်ခဲ့တယ် ။ ဒီဆောင့်ကြွားဆောင့်ကြွားနဲ့ကောင်ကတော့ သားကိုရှေ့လွယ်အိတ်ထဲထည့်လို့လွယ်လာတဲ့နိုင့်ရဲ့လက်ကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆွဲလို့ company ထဲဝင်တော့ လိုက်ကြည့်လိုက်ကြတာများအုံလို့။
လိုက်ကြည့်နေကြလို့နိုင်ကတော့ရှက်မယ်ထင်ရင်မှားပါလိမ့်မယ် ၊ သူဒါတွေကိုအရေးစိုက်တဲ့လူမျိုးမှမဟုတ်ဘဲ ။
နိုင်ကအသားရောင်တီရှပ်နဲ့ short pant ကိုဝတ်ထားပြီး မဟာကတော့ suit အပြည့်နဲ့ရင်အုပ်ပြည့်လျှံကြီးဖြစ်သည် ။
Elevator ရှေ့ရပ်စောင့်တော့ နိုင်ကသားကိုတင်ကနေပင့်တင်ထားတယ်ဆိုတော့ညောင်းများညောင်းနေပြီလားမသိ ။
" ငယ် မောင့်ကိုကလေးပေးမလား "
ဘာမှပြန်ပြောမလာပေမယ့် ချိုလိမ်လေးပါးစပ်ထဲရှိနေတဲ့သားကိုအိတ်အထုတ်လိုက်လေးဖြုတ်လို့သူ့ရင်ဘတ်မှာချိတ်တွယ်ပေးလေသည် ။
အော် တစ်ကယ်ကိုသူညောင်းနေပြီဘဲ ။
သားကလဲထွားတာကိုး ။
Suit အပြည့်နဲ့သူတို့သူဌေးက ကလေးကိုကောက်လွယ်တော့ တစ်ကယ့်ကိုပုံစံက Cool Daddy type ကြီးဖြစ်နေတာမို့ အလုပ်ကအမျိုးသမီးတွေကကျွက်စီကျွက်စီရယ်ဖြင့် ၊ မဟာကတော့ထုံးစံအတိုင်းသာနို့င်လက်ကိုပြန်ဆွဲကိုင်ထားလိုက်သည် ။
သူတို့ elevator ကထွက်လာတော့လဲ Ceo ရုံးခန်းအထပ်မှာ ရှိတဲ့ဌာနကလူတွေကလဲလိုက်ကြည့်ပြန်ပြီ ။
မဟာကတော့ဒါသူ့မိသားစုနဲ့သားဆိုတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ဝင်လာတာဆိုပေမယ့်နိုင်ကတော့တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ။
သားကိုပွေ့လျက် အလုပ်စားပွဲဘက်ကိုသွားနေတဲ့မဟာ့ကြောင့် နိုင်ကတော့ ဆိုဖာမှာသာဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။ သူခေါ်ထားမယ်ဆိုတော့နိုင်သက်သာတာပေါ့ ။
သူကအောက်ကနေဖအေရဲ့မေးရိုးရိုးထင်းထင်းနဲ့ခန့်ညားမှုတွေကိုမျက်ဝန်းညိုတွေနဲ့မော့ကာကြည့်နေတော့ မဟာကသဘောတကျရယ်ပြီးသားရဲ့နှဖူးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်တယ် ။
တစ်ကယ်ပါဘဲဒီသားကိုသူချစ်လွန်းလို့သေတော့မယ် ။ သူနဲ့တထေရာထဲတူတဲ့သားကိုနိုင်မို့လို့မင်းသားမဟုတ်ဘူးပြောထွက်တယ် ၊ မသိရင်မဟာကငပိန်းတဲ့လား ။
စားပွဲပေါ်အရံသင့်ရှိနေတဲ့စပျစ်သီးပန်းကန်ကိုပိုက်လို့နိုင်ကတော့ အပီအပြင်ထိုင်စားတော့ပါတယ် ။ သူ့အနေနဲ့သားကမဟာ့လက်ထဲမှာဆိုတော့နေချင်သလိုနေနေလို့ရတယ်မဟုတ်လား ။
ဒေါက် ဒေါက်
" Boss "
စာရင်းစစ်ဌာနကလူတွေဝင်လာတော့ မဟာကပြူးကြောင်ကြောင် ၊ ဘယ်သူခေါ်ထားလို့တုန်း ။
နိုင်ကတော့အလိုက်သတိပင်ထိုင်နေရမှထကာ မဟာ့လက်ထဲကသားကိုယူလိုက်တယ် ၊ လွယ်အိတ်လေးကိုတော့ ဆိုဖာပြန်တင်လိုက်ပြီးလက်မောင်းတွေကြားထဲသာပွေ့ချီထားလိုက်သည် ။
အမျိုးသမီးငယ်တွေကတော့နိုင့်လက်ထဲပါသွားတဲ့ကလေးဆီကိုသာကြည့်လို့နေလေရဲ့ ။
သူတို့သူဌေးရဲ့ကောလဟာလတွေအများကြီးကြားရတယ်မဟုတ်လား ။ ဖြန့်တဲ့သူကတော့ ထွေထွေထူးထူးရှာနေစရာမလိုပါဘူး ၊ ကိုစိုင်းလူကြီးပေါ့ တစ်နေ့တစ်နေ့စာရင်းစစ်ဌာနဘက်လာပြီးနန်းစုတို့အဖွဲ့နဲ့တည့်နေတာများ၊ နောက်ပြီးသူဌေးနဲ့ပတ်သပ်သမျှသူကဖောက်သည်ချကာမှတော့ company တစ်ခုလုံးသိနေတာမဆန်းတော့ပါ ။
ကောလဟာလကတော့ သူဌေးကယောက်ျားယူထားတာဖြစ်ပြီး သူ့ယောက်ျားက ကလေးမွေးတယ်ဆိုပြီးဖြစ်သည် ။
ခုတော့ကလေးနဲ့ကောင်လေးနဲ့ပါလာတာဆိုတော့ ဟုတ်တုတ်တုတ်တော့ရှိ၏ ။
" အဟမ့်! "
သူတို့အကြည့်တွေကိုသိတဲ့မဟာကချောင်းတစ်ချက်ဟမ့်ကာသတိပေးတော့ အားလုံးကမဟာ့ဘက်ကိုလှည့်သွားကြလေ၏ ။
သူတို့သူဌေးအကြောင်းသူတို့ဘဲသိတာမဟုတ်လား ။
ဘယ်လောက်စိတ်မြန်လက်မြန်နဲ့ကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်သလဲ ။
" ဟိုဒီနှစ်ရဲ့စာရင်းစစ်ဌာနအတွက် trip project ကိုလာတောင်းတာပါ "
ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူတဲ့အမျိုးသမီးကထပြောတော့ မဟာကသိပ်သဘောမကျ ၊ လာရင်တစ်ယောက်ထဲလာလေ ၊ ခုကျဌာနတစ်ခုလုံးရောက်နေသလားမှတ်ရတယ် ။
သားနဲ့နိုင့်ရှေ့မှာသာ ကြောင်လေးလိုဖြစ်ရင်ဖြစ်နေမယ် ၊ သူဘယ်လောက်ကြောက်ဖို့ကောင်းလဲ company တစ်ခုလုံးအသိ ။
" ဒီနှစ်ကဆောင်းရာသီမှာဘဲပိတ်ရက်ပေးမယ်
Trip အတွက်ကတော့ ဌာနမှာဘဲမဲခွဲလိုက်တော့ project ကတော့အခြေအနေအရထည့်ချင်ထည့်ပေးမိမယ် မထည့်ပေးရင်လဲမထည့်ပေးလောက်ဘူး "
သူပြောတော့ အမျိုးသမီးတွေကခေါင်းတစ်ငြိမ့်ငြိမ့် ။
မျက်ခုံးတို့တွန့်ချိုးနေတာမို့အခြေအနေမကောင်းတော့ ။ ဒါ့ကြောင့်သူမတို့ကသုတ်ခြေတင်ကာဘဲထွက်လာခဲ့လိုက်တယ် ။ မကြောက်မရွံ့သွားခဲ့မိတာကသူတို့အမှားဘဲမဟုတ်လား ။
မဟာသူတို့ထွက်သွားတော့ နိုင့်ကိုလှမ်းကြည့်မိသည် ။
သားကိုပိုက်ပြီး စပျစ်သီးထိုင်စားနေတာ ။
" ငယ် ချောင်းတွေဆိုးကုန်မယ် "
သူပြောတော့ နိုင်ကမျက်ခုံးတွန့်ချိုးကြီးတွေနဲ့သူ့ကိုပြန်ကြည့်သတဲ့။ ဟား တမြုံ့မြုံ့နဲ့လူကြီးပေါက်စဟာဘယ်လောက်ဝါးစားချင်စရာကောင်းသလဲ ။
သူ့စိတ်ထဲမှာရီနေပေမယ့်အပြင်မှာတော့ရီမနေဘူး သူခပ်တည်တည်ဘဲနိုင့်ကိုကြည့်လိုက်တယ် ။
" မောင်စေတနာနဲ့ပြောနေတာငယ် သိပ်မဆိုးနဲ့ "
တစ်စိတ် မဟာထူးလွင်ကလွန်လွန်းအားမကြီးဘူးလား ။ ဘာကြောင့်များနေရာတကာပါနေရတာလဲ ။
" မင်းပါးစပ်ပေါက်ပိတ်ထား "
သူမတိုးမကျယ်လေသံနဲ့ရေရွတ်တော့မဟာကမျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးလို့ ။
တစ်လှမ်းချင်းဆီ နိုင်ရှိရာကိုလှမ်းလာလို့သူဆိုဖာအောက်မှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ် ။
" ငယ် မောင့်ကိုကြည့် "
သူပြောတော့မျက်ခုံးတွန့်ချိုးလေးအတိုင်းဘဲသူ့ကိုကြည့်လို့လာတဲ့နိုင် ။
" မောင့်ပိုင်ဆိုင်မှုလေးကမောင့်စကားကိုနားထောင်ရမယ်မဟုတ်လား "
ညှို့အားပြင်းမျက်ဝန်းတွေလာပြောနေတဲ့မဟာထူးလွင်ကိုကြည့်လို့နိုင်စိတ်ပိုရှုပ်လာတယ် ။
" မဟာထူးလွင် မင်းလုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်လိုက်တော့ "
တစ်ကယ်တမ်းမှာမဟာထူးလွင်ဆိုတာသွင်ကြည်နိုင်ဘယ်တော့မှရုန်းထွက်နိုင်မှာမဟုတ်တဲ့နွံလေး ။ ဘယ်တော့မှအပြစ်လို့ဆိုနိုင်မှာမဟုတ်တဲ့ လှပမှုလေး ။
သူ့ကိုယ်သူသိပါတယ် ၊ သူဆိုတာမဟာပြုစားသမျှရူးရတဲ့ကောင်မဟုတ်လား ၊ အခုထက်ထိမရုန်းထွက်နိုင်တာဘဲကြည့်ပေါ့ ။
~
မဟာထူးလွင်ဟာအမြဲမတိုင်မပင်နဲ့လုပ်တတ်လွန်းတယ် ၊
သူအဲ့ဒီအမျိုးသမီးမျက်နှာကိုပြန်ကြည့်ချင်တာမဟုတ်ပါဘူးဆိုနေ ဒီလောက်ထိလုပ်ပြဖို့လိုလို့လား ။
ဒါဘယ်လောက်ထိမျက်နှာပူစရာကောင်းလဲ။
နောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့တုန်းကသူတစ်ယောက်ထဲဆိုပေမယ့် ခုကျမျက်နှာပြောင်နိုင်ပြီးသားကိုပါခေါ်လာရတယ် ၊
မဟာထူးလွင်ဟာတစ်ကယ့်ကိုမဆင်မခြင်လုပ်တယ် ၊
သူဘာဖြစ်နေတာလဲမစဥ်းစားတတ်တော့ဘူး ။
ခုလိုမျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ရုံနဲ့အမှားတွေပြီးသွားမှာတဲ့လား ။
" မဟာ သူက "
ခပ်ထေ့ထေ့နဲ့လှောင်လို့မေးလာတဲ့ သူမရဲ့မျက်ဝန်းတွေမှာရယ်မြူးရိပ်တွေနဲ့ ။
ကလေးဆန်တဲ့အကျင့်တွေနဲ့ ၊ ဒီအသိုင်းအဝိုင်းကတစ်ကယ်စိတ်ကုန်ဖို့ကောင်းတယ် ။ ဘယ်တော့မှပြောင်းလဲသွားမှာလဲမဟုတ်ဘူး ။
" ကိုယ့်ခင်ပွန်းပါ သွင်ကြည်နိုင်တဲ့ "
မဟာကပြောတော့ သူမကမျက်နှာကြီးမဲလို့ ။
" ကျွန်မ ကျွန်မကကော "
" အိုး.. မင်းကို မင်းကိုကိုယ်ကဘာဖြစ်လဲ? "
" ကျွန်မကဘာဖြစ်ရမှာလဲ ရှင်နဲ့ကျွန်မလက်ထပ်ပွဲလေ "
" ကိုယ်လက်ခံမိလား "
သိက္ခာတရားကိုတိုက်ရိုက်ထိပါးခံလိုက်ရတဲ့သူမက ဆက်မပြောတော့ဘဲ အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့်တောက်တစ်ခတ်ခတ်လုပ်ကာဝုန်းခနဲထထွက်သွားတော့တယ် ။
ဒါကောင်းသောထွက်သွားခြင်းမျိုးမဟုတ်တာ မဟာသိပြီးသားဖြစ်တယ် ၊ ထို့အတူနိုင်ကတော့ အားနာစွာဖြင့်စိတ်မကောင်းတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ။
" မျက်ဝန်းတွေကဘာဖြစ်နေတာလဲ ငယ် ခုချက်ချင်းပြင်လိုက်စမ်း "
သူပြောတော့ နိုင်ကချက်ချင်းသူ့ကိုကြည့်လို့လာတယ် ။
" မင်းအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာကိုအဲ့ဒီလိုထိပါးလိုက်လို့မရဘူး "
" ငယ်သူများဂုဏ်သိက္ခာကိုစိတ်ပူနေမယ်ဆိုရင် မင်းဂုဏိသိက္ခာကကော ၊ ငယ့်သားကိုဘယ်လိုပုံစံနဲ့မွေးခဲ့လဲဆိုတာမောင်နဲ့မင်းအသိဆုံးဘဲ ၊ ဒါကိုမှသူတစ်ပါးကိုငဲ့နေဦးမယ်ဆိုရင်တော့ မောင်ကျိန်ပြောရဲတယ် ငယ့်အတွက်မောင့်ငရဲခန်းကစောင့်ကြိုနေလိမ့်ဦးမယ် "
သူပြောတော့နိုင်ကတုန်လှုပ်စွာ ။
ဒါဘယ်လောက်တောင်ကြီးမားတဲ့ခြိမ်းခြောက်စကားလဲ ။
အဲ့ဒီငရဲတွေ အဲ့ဒီ့ငရဲတွေဆိုတာ ။
သူကျက်သီးထဖွယ်ဖြင့်မဟာ့ကိုကြည့်လိုက်တယ် ၊ သူ့ရုပ်ကလိမ်ညာမနေဘူး ။
မဟာဆိုတာသူ့ကိုကြိုက်သလောက်ထုရိုက်လို့ရတယ် ဆဲဆိုလို့ရတယ်၊ ဒါပေမယ့်မဟာ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးဖြစ်တဲ့သူ့ကိုယ်သူထိပါးနာကျင်အောင်လုပ်ခွင့်ပြောခွင့်မရှိဘူး ။
" မောင့်မှာငယ်ဘဲရှိတာ နိုင်
ထပ်ပြီးသက်သေပြစရာတွေရှိသေးတယ် "
ဒီလောက်ဘဲသူပြောနိုင်တယ် ၊
သူဘယ်တော့မှနိုင့်ကိုသစ္စာမဖောက်ခဲ့ဘူးဆိုတာတော့အမှန်ဘဲ ။
တစ်ခါတစ်လေနိုင့်ဖင်ကိုလဲသူခပ်ဆတ်ဆတ်လေးရိုက်ချင်ပါတယ် ၊ ဘာကြောင့်များသူ့အပေါ်ဒီလောက်အေးစက်လွယ်ရတာလဲ ။
Ciel
2942021
မဏ္ဍိုင်ထူးလွင်ကဖအေတူသား!
Zawgyi
ဒီေန႕မနက္ေတာ့ေနကေတာ္ေတာ္သာပါတယ္ ၊ ညကမိုးရွိန္ေၾကာင့္ ေအးစိမ့္စိမ့္ေလးျဖစ္ၿပီး မနက္မွာေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းပါတယ္ ။
မဟာကေတာ့မ်က္ခမ္းေအာက္ေလးနဲနဲမဲခ်င္ေနပါသည္ ။
ဒါညကသားလက္ခ်က္ဘဲ ။
နာရီျခားတိုင္းတအဲ့အဲ့နဲ႕သားကနိုးလာေတာ့
သူကလဲလန့္နိုးမိေကာေလ ၊ နိုင္ကေတာ့တေရးနိုင္းတိုင္းသူ႕ကိုရွိတယ္လို႔ကိုမမွတ္ပါ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၿပီးျပန္အိပ္သြားတာႀကီးဘဲ ။
ခုလဲ King Size plus ေမြ႕ရာႀကီးမွာ သားကအလည္မွာထီးထီးေလးရွိေနၿပီး နိုင္ကေတာ့ေထာင့္ဘက္စြန္းနားလိမ့္ေန၏ ။
သူကေတာ့ပုံမွန္နိုးေနက်အခ်ိန္မို႔နိုးေနၿပီျဖစ္ပါသည္ ။ လက္မေလးစုပ္လို႔ကိုယ္ေလးေစာင္းၿပီးေကြးကာအိပ္ေနတဲ့သားရဲ႕ပါးတြဲႀကီးကိုတနင့္တပိုးနမ္းလို႔ တစ္ဖက္က ကေလးႀကီးရွိရာဆီလွမ္းလာခဲ့လိုက္တယ္ ။
အိပ္ေနေတာ့လဲ သူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေလးက ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေလးနဲ႕ခ်စ္ဖို႔ေတာ့ေကာင္းသားဘဲ ။
ထိုႏႈတ္ခမ္းဖူးကိုတစ္ခ်က္စုပ္နမ္းလို႔မ်က္ခြံေလးကိုပါဖိကပ္နမ္းလိုက္ၿပီး သူထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ ။
ဒီေန႕အတြက္သူလက္မွတ္ထိုးရမွာေတြတစ္ပုံႀကီး ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လို႔အရင္တုန္းကလိုလုပ္ေပးဖူးတဲ့အတိုင္းငယ့္အတြက္သြားတိုက္တံသြားတိုက္ေဆးအသင့္ျပင္ထားေပးခဲ့လိုက္ပါတယ္ ။
သူဒါေတြဘယ္ေတာ့မွရိုးအီသြားမွာမဟုတ္ဘူး ။
ဘာလို႔ဆိုသူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေလးကငယ္ျဖစ္ေနလို႔ ။
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုင္ၿပီး စာၾကည့္ခန္းရဲ႕ဆိုဖာမွာlaptop ေပါင္ေပၚတင္လို႔သူရွိေနတယ္ ။ သူ႕ေရွ႕မွာfile တစ္အုပ္ႀကီး ။
ေအာ္ ဒါေတြၿပီးရင္ရွင္းစရာလဲရွိေသးသား ၊
ဒီေန႕ကမဂၤလာဝတ္စုံေ႐ြးရမယ့္ရက္ဆိုၿပီးေျပာခဲ့တာဘဲမဟုတ္လား ။
သူလက္ေခ်ာင္းႀကီးေတြက keyboard ေပၚတစ္ေတာက္ေတာက္ျဖတ္ေျပးလို႔ အလုပ္တစ္ခုကိုတိတိက်က်နဲ႕စမတ္က်စြာလုပ္ေနတာျဖစ္သည္ ။ သိပ္ခန့္ညားတာဘဲမဟုတ္လား ။
ကိုစိုင္းလူကတံခါးကိုေခါက္ၿပီးအသံျပဳေလ၏ ။
" ဆရာ ကြၽန္ေတာ္ဝင္လာမယ္ "
" စိုင္းလူ ဒီေန႕အတြက္ေနရာေကာင္းျပင္ထား "
လူကသာအခန္းထဲမေရာက္ေသးတာ အမိန့္ကေတာ့က်ေလၿပီ ။ ကိုစိုင္းလူရဲ႕မ်က္ႏွာကမဲ့ခနဲ ။ ဒါကိုမဟာကသိပ္ေတာ့ေထြေထြထူးထူးဂ႐ုစိုက္မေနပါ ။
ဘာေနေနသူလုပ္ရမွာဘဲမဟုတ္လား ။
~
သူနိုးလာေတာ့ မဟာထူးလြင္ရွိမေနေတာ့ဘူး ။
ရွိမေနတာဘဲေကာင္းပါတယ္ မနက္ေစာေစာစီးစီးသူမေအာ္ဟစ္ခ်င္ဘူး ။
စိတ္ၾကည္လင္ေအာင္ဘဲေနခ်င္တယ္ေလ ။
လိုက္ကာစေတြအဆုံးထိဆြဲဖြင့္လို႔ အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ေတာ့ ရာသီဥတုကမနက္မွာေတာ္ေတာ္ကိုသာယာေနသည္ ။
အား ဒီလိုvibe မ်ိဳး ဒါသူ႕အႀကိဳက္ဆုံးရာသီဥတုအေျခအေနမ်ိဳးဘဲ ။
သူကုတင္ဆီျပန္လွမ္းလာၿပီး မဆီမဆိုင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သားရဲ႕ဖင္ကိုတစ္ခ်က္ပုတ္ေတာ့သားက အဲ့ခနဲအသံထြက္႐ုံကလြဲနိုးမလာေသး ။
ေဖ့သားေလးကေစာေစာစီးစီးဒုကၡမေပးတတ္ဘူး ၊ လိမၼာလိုက္တာ ။
ပါးေဖာင္းႀကီးဆီ႐ႊတ္ခနဲနမ္းလို႔သူေရခ်ိဳးခန္းဝင္ခဲ့တယ္ ၊ ဘယ္ေနရာမွာဘဲသူ႕ကိုပိတ္ေလွာင္ပိတ္ေလွာင္ သူေပ်ာ္ေအာင္ေနေနရမွာျဖစ္သည္ေလ ။
သူၿပီးလို႔ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာသားက လက္ကေလးေျခေလးေတြကိုမိုးေပၚျမႇောက္လို႔နိုးေနေလၿပီ ။
သူ႕သားကတစ္ကယ့္အလိမၼာတုန္းႀကီးပါဆို ။
ငိုသံတစ္ခ်က္မထြက္ဘူး ။
သားကိုေကာက္ခ်ီလို႔လည္ပင္းေတြၾကားအနမ္းေတြေျခခ်ေတာ့ သားကတအဲ့အဲ့နဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖူးရဲေလးကေနရီသံေလးေတြပ်ံ့ေလသည္ ။
သူသားကိုခ်စ္လိုက္တာ ။
သားကိုသန့္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးလို႔သူတို႔ဆင္းလာေတာ့ မဟာကdinning room မွာအခန့္သားနဲ႕ ။
သူမဟာ့ရဲ႕ေရွ႕ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး မဟာ့ကိုေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ရန္ျဖစ္ရတာေတြကိုတစ္ကယ္စိတ္ကုန္ေနၿပီ။
သူ႕ဘဝမွာသားရွိတာနဲ႕တင္တစ္ကယ္ျပည့္စုံေနၿပီမို႔လို႔ထပ္ၿပီးအနာတရေတြမလိုဘူး ။
" ငါတို႔သားအဖကိုဘယ္ေတာ့လႊတ္ေပးမွာလဲ "
" ႀကီးေမ မုန့္ထည့္ေတာ့ "
စားေသာက္ပြဲမွာလူမစုံမခ်င္း မဟုတ္ေသးဘူး နိုင္မေရာက္မခ်င္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကလြဲလို႔ ဘာဆိုဘာမွေပးမခ်တာမဟာ့ရဲ႕အက်င့္ဘဲ ။
ဒါေတြသူဂ႐ုစိုက္မေနခ်င္ဘူး ။
ေအာ္မင္းငါ့ကိုခ်စ္တုန္းဘဲဆိုၿပီးျပန္ပါသြားမယ့္လူမ်ိဳးထဲမွာသြင္ၾကည္နိုင္မွမပါဘဲနဲ႕ ။
သူမုန့္ေတြကိုမထိမတို႔ဘဲ ဒီတိုင္းသာမဟာ့မ်က္ႏွာကိုထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ ၊ မဟာကလဲဘာမုန့္ကိုမွမထိဘဲနဲ႕သူတို႔ကိုၾကည့္ေန၏ ။
ဒီအေျခအေနကနဲနဲစိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေစတယ္ ။
" ငါနဲ႕ငါ့သား ။ "
" မသြားရဘူး!! "
သူစကားတစ္ခြန္းကိုေတာင္ၿပီးေအာင္မေျပာရေသးဘူးမဟုတ္လား ။
" မင္းကအတၱေတြနဲ႕ဘဲမဟာထူးလြင္
ငါ့စိတ္ကိုေကာျမင္ေအာင္ၾကည့္ရဲ႕လား ဟမ္! "
" ေမာင္စိတ္မဝင္စားဘူး "
" ငါမင္းကိုထပ္ၿပီးခြင့္လႊတ္ရေလာက္တဲ့အထိလဲ ငါတုံးအမေနဘူးမဟာထူးလြင္ ၊ မင္းဘယ္ေလာက္အထိငါ့အေပၚမွားယြင္းထားလဲမင္းအသိဘဲ "
စကားတစ္လုံးခ်င္းဆီကိုရင္ဘတ္ထဲပစ္သြင္းေတာ့ မဟာကမ်က္ဝန္းေတြမၿငိမ္မသက္ ။
အဲ့ဒီေနာက္ထိုင္ေနရာမွထကာ သားနဲ႕သားကိုပိုက္ထားတဲ့သူတို႔အနားလွမ္းလာေလသည္ ။
" ေမာင္ေတာင္းပန္တယ္ "
သားေျခဖဝါးေလးကိုအုပ္မိုးကိုင္ၿပီးၾကမ္းျပင္မွာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ေတာ့ နိုင္ကခပ္အမ္းအမ္း ။
" တစ္ႏွစ္ဘဲ အခ်ိန္တစ္ႏွစ္ဘဲ ဒီကာလအတြင္း ေမာင္မင္းကိုအားလုံးနားလည္သြားေအာင္ရွင္းျပမယ္ ဒါ့ေၾကာင့္ ေမာင့္ကိုလက္ထပ္ "
သူဒါေတြလာေျပာေနလဲနိုင္ယုံမွာမဟုတ္ဘူး ။
ဒီလိုမ်ိဳးႀကိဳေတြးမိေနရင္ အစကထဲကေဖာက္လြဲေဖာက္ျပားလုပ္မေနနဲ႕ေပါ့ ။ ဒါနဲ႕ေနပါဦးေဖာက္ျပန္ပါတယ္ဆိုမွရွင္းျပစရာေကာရွိေသးရဲ႕လား ။
မဟာထူးလြင္ဟာသိပ္ရယ္ရတာဘဲ ။
" ေမာင္ဂတိေပးတယ္ ဒီတစ္ႏွစ္ၿပီးလို႔ေမာင္မွားပါတယ္လို႔မင္းထင္ရင္ ကြာရွင္းေပးၿပီးေတာ့ မင္းကိုလႊတ္ေပးလိုက္မယ္ "
နားရွိလို႔သာၾကားရတယ္ အခန္းေထာင့္နားက ကိုစိုင္းလူကေတာ့ၿပဳံးစိစိ ။
ဆရာလား အကိုေလးကိုလႊတ္ေပးမယ္ဆိုတာ ။
" ေကာင္းၿပီ တစ္ႏွစ္ဘဲ ငါမင္းကိုလက္ခံၿပီး ဒီအိမ္အရိပ္မွာတစ္ႏွစ္ဘဲေနမယ္ "
ေဟာ ၊ လာျပန္ၿပီေနာက္တစ္ေယာက္ ၊
သူတို႔တစ္ကယ္စိတ္နာေနၾကတာေကာဟုတ္ပါရဲ႕ေနာ္ ။ ပလီစိေျခာက္ခ်က္နဲ႕ ဘာေၾကာင့္မ်ားဆရာ့စကားကိုအကိုေလးကလက္ခံရတာလဲ ။ သူသာဆိုမယုံဘူးလို႔ဖင္ပိတ္ေအာ္လိုက္ေလၿပီျဖစ္ျခင္း ။
သူထင္တဲ့အတိုင္းဘဲေနမွာပါ
အကိုေလးနဲ႕ဆရာကစိတ္ေကာက္ေနတယ္ဆိုတာ ။
" ကိုယ္ဒီေန႕မင္းကိုေခၚသြားစရာရွိတယ္ "
သူေျပာေတာ့နိုင္ကအလိုက္သင့္ေလးေခါင္းၿငိမ့္ရွာတယ္ ။
သူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေလးဟာအဲ့ဒီေလာက္ထိခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာျဖစ္တယ္ ။
ဒီလိုနဲ႕သူတို႔မနက္စာမစားခင္ဘဲမဟာကသားအတြက္နို႔ဘူးေျပးေဖ်ာ္ရျပန္ပါတယ္ ၊ ထုံးစံအတိုင္းမဟာကေတာ့ ေရႏြေးစမ္းရင္းအူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြလုပ္ေနၿမဲပါဘဲ ။
ဒီလိုနဲ႕သူတို႔ ၁၀ နာရီခြဲမွာမဟာ့ရဲ႕အလုပ္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္ ။ ဒီေဆာင့္ႂကြားေဆာင့္ႂကြားနဲ႕ေကာင္ကေတာ့ သားကိုေရွ႕လြယ္အိတ္ထဲထည့္လို႔လြယ္လာတဲ့နိုင့္ရဲ႕လက္ကိုပိုင္စိုးပိုင္နင္းဆြဲလို႔ company ထဲဝင္ေတာ့ လိုက္ၾကည့္လိုက္ၾကတာမ်ားအုံလို႔။
လိုက္ၾကည့္ေနၾကလို႔နိုင္ကေတာ့ရွက္မယ္ထင္ရင္မွားပါလိမ့္မယ္ ၊ သူဒါေတြကိုအေရးစိုက္တဲ့လူမ်ိဳးမွမဟုတ္ဘဲ ။
နိုင္ကအသားေရာင္တီရွပ္နဲ႕ short pant ကိုဝတ္ထားၿပီး မဟာကေတာ့ suit အျပည့္နဲ႕ရင္အုပ္ျပည့္လွ်ံႀကီးျဖစ္သည္ ။
Elevator ေရွ႕ရပ္ေစာင့္ေတာ့ နိုင္ကသားကိုတင္ကေနပင့္တင္ထားတယ္ဆိုေတာ့ေညာင္းမ်ားေညာင္းေနၿပီလားမသိ ။
" ငယ္ ေမာင့္ကိုကေလးေပးမလား "
ဘာမွျပန္ေျပာမလာေပမယ့္ ခ်ိဳလိမ္ေလးပါးစပ္ထဲရွိေနတဲ့သားကိုအိတ္အထုတ္လိုက္ေလးျဖဳတ္လို႔သူ႕ရင္ဘတ္မွာခ်ိတ္တြယ္ေပးေလသည္ ။
ေအာ္ တစ္ကယ္ကိုသူေညာင္းေနၿပီဘဲ ။
သားကလဲထြားတာကိုး ။
Suit အျပည့္နဲ႕သူတို႔သူေဌးက ကေလးကိုေကာက္လြယ္ေတာ့ တစ္ကယ့္ကိုပုံစံက Cool Daddy type ႀကီးျဖစ္ေနတာမို႔ အလုပ္ကအမ်ိဳးသမီးေတြကကြၽက္စီကြၽက္စီရယ္ျဖင့္ ၊ မဟာကေတာ့ထုံးစံအတိုင္းသာနို႔င္လက္ကိုျပန္ဆြဲကိုင္ထားလိုက္သည္ ။
သူတို႔ elevator ကထြက္လာေတာ့လဲ Ceo ႐ုံးခန္းအထပ္မွာ ရွိတဲ့ဌာနကလူေတြကလဲလိုက္ၾကည့္ျပန္ၿပီ ။
မဟာကေတာ့ဒါသူ႕မိသားစုနဲ႕သားဆိုတဲ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ဝင္လာတာဆိုေပမယ့္နိုင္ကေတာ့တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ။
သားကိုေပြ႕လ်က္ အလုပ္စားပြဲဘက္ကိုသြားေနတဲ့မဟာ့ေၾကာင့္ နိုင္ကေတာ့ ဆိုဖာမွာသာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။ သူေခၚထားမယ္ဆိုေတာ့နိုင္သက္သာတာေပါ့ ။
သူကေအာက္ကေနဖေအရဲ႕ေမးရိုးရိုးထင္းထင္းနဲ႕ခန့္ညားမႈေတြကိုမ်က္ဝန္းညိုေတြနဲ႕ေမာ့ကာၾကည့္ေနေတာ့ မဟာကသေဘာတက်ရယ္ၿပီးသားရဲ႕ႏွဖူးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္တယ္ ။
တစ္ကယ္ပါဘဲဒီသားကိုသူခ်စ္လြန္းလို႔ေသေတာ့မယ္ ။ သူနဲ႕တေထရာထဲတူတဲ့သားကိုနိုင္မို႔လို႔မင္းသားမဟုတ္ဘူးေျပာထြက္တယ္ ၊ မသိရင္မဟာကငပိန္းတဲ့လား ။
စားပြဲေပၚအရံသင့္ရွိေနတဲ့စပ်စ္သီးပန္းကန္ကိုပိုက္လို႔နိုင္ကေတာ့ အပီအျပင္ထိုင္စားေတာ့ပါတယ္ ။ သူ႕အေနနဲ႕သားကမဟာ့လက္ထဲမွာဆိုေတာ့ေနခ်င္သလိုေနေနလို႔ရတယ္မဟုတ္လား ။
ေဒါက္ ေဒါက္
" Boss "
စာရင္းစစ္ဌာနကလူေတြဝင္လာေတာ့ မဟာကျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၊ ဘယ္သူေခၚထားလို႔တုန္း ။
နိုင္ကေတာ့အလိုက္သတိပင္ထိုင္ေနရမွထကာ မဟာ့လက္ထဲကသားကိုယူလိုက္တယ္ ၊ လြယ္အိတ္ေလးကိုေတာ့ ဆိုဖာျပန္တင္လိုက္ၿပီးလက္ေမာင္းေတြၾကားထဲသာေပြ႕ခ်ီထားလိုက္သည္ ။
အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြကေတာ့နိုင့္လက္ထဲပါသြားတဲ့ကေလးဆီကိုသာၾကည့္လို႔ေနေလရဲ႕ ။
သူတို႔သူေဌးရဲ႕ေကာလဟာလေတြအမ်ားႀကီးၾကားရတယ္မဟုတ္လား ။ ျဖန့္တဲ့သူကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးရွာေနစရာမလိုပါဘူး ၊ ကိုစိုင္းလူႀကီးေပါ့ တစ္ေန႕တစ္ေန႕စာရင္းစစ္ဌာနဘက္လာၿပီးနန္းစုတို႔အဖြဲ႕နဲ႕တည့္ေနတာမ်ား၊ ေနာက္ၿပီးသူေဌးနဲ႕ပတ္သပ္သမွ်သူကေဖာက္သည္ခ်ကာမွေတာ့ company တစ္ခုလုံးသိေနတာမဆန္းေတာ့ပါ ။
ေကာလဟာလကေတာ့ သူေဌးကေယာက္်ားယူထားတာျဖစ္ၿပီး သူ႕ေယာက္်ားက ကေလးေမြးတယ္ဆိုၿပီးျဖစ္သည္ ။
ခုေတာ့ကေလးနဲ႕ေကာင္ေလးနဲ႕ပါလာတာဆိုေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ေတာ့ရွိ၏ ။
" အဟမ့္! "
သူတို႔အၾကည့္ေတြကိုသိတဲ့မဟာကေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟမ့္ကာသတိေပးေတာ့ အားလုံးကမဟာ့ဘက္ကိုလွည့္သြားၾကေလ၏ ။
သူတို႔သူေဌးအေၾကာင္းသူတို႔ဘဲသိတာမဟုတ္လား ။
ဘယ္ေလာက္စိတ္ျမန္လက္ျမန္နဲ႕ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲ ။
" ဟိုဒီႏွစ္ရဲ႕စာရင္းစစ္ဌာနအတြက္ trip project ကိုလာေတာင္းတာပါ "
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူတဲ့အမ်ိဳးသမီးကထေျပာေတာ့ မဟာကသိပ္သေဘာမက် ၊ လာရင္တစ္ေယာက္ထဲလာေလ ၊ ခုက်ဌာနတစ္ခုလုံးေရာက္ေနသလားမွတ္ရတယ္ ။
သားနဲ႕နိုင့္ေရွ႕မွာသာ ေၾကာင္ေလးလိုျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမယ္ ၊ သူဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလဲ company တစ္ခုလုံးအသိ ။
" ဒီႏွစ္ကေဆာင္းရာသီမွာဘဲပိတ္ရက္ေပးမယ္
Trip အတြက္ကေတာ့ ဌာနမွာဘဲမဲခြဲလိုက္ေတာ့ project ကေတာ့အေျခအေနအရထည့္ခ်င္ထည့္ေပးမိမယ္ မထည့္ေပးရင္လဲမထည့္ေပးေလာက္ဘူး "
သူေျပာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကေခါင္းတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္ ။
မ်က္ခုံးတို႔တြန့္ခ်ိဳးေနတာမို႔အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ ။ ဒါ့ေၾကာင့္သူမတို႔ကသုတ္ေျခတင္ကာဘဲထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ ။ မေၾကာက္မ႐ြံ႕သြားခဲ့မိတာကသူတို႔အမွားဘဲမဟုတ္လား ။
မဟာသူတို႔ထြက္သြားေတာ့ နိုင့္ကိုလွမ္းၾကည့္မိသည္ ။
သားကိုပိုက္ၿပီး စပ်စ္သီးထိုင္စားေနတာ ။
" ငယ္ ေခ်ာင္းေတြဆိုးကုန္မယ္ "
သူေျပာေတာ့ နိုင္ကမ်က္ခုံးတြန့္ခ်ိဳးႀကီးေတြနဲ႕သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္သတဲ့။ ဟား တၿမဳံ႕ၿမဳံ႕နဲ႕လူႀကီးေပါက္စဟာဘယ္ေလာက္ဝါးစားခ်င္စရာေကာင္းသလဲ ။
သူ႕စိတ္ထဲမွာရီေနေပမယ့္အျပင္မွာေတာ့ရီမေနဘူး သူခပ္တည္တည္ဘဲနိုင့္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ ။
" ေမာင္ေစတနာနဲ႕ေျပာေနတာငယ္ သိပ္မဆိုးနဲ႕ "
တစ္စိတ္ မဟာထူးလြင္ကလြန္လြန္းအားမႀကီးဘူးလား ။ ဘာေၾကာင့္မ်ားေနရာတကာပါေနရတာလဲ ။
" မင္းပါးစပ္ေပါက္ပိတ္ထား "
သူမတိုးမက်ယ္ေလသံနဲ႕ေရ႐ြတ္ေတာ့မဟာကမ်က္ခုံးေတြတြန့္ခ်ိဳးလို႔ ။
တစ္လွမ္းခ်င္းဆီ နိုင္ရွိရာကိုလွမ္းလာလို႔သူဆိုဖာေအာက္မွာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိဳက္တယ္ ။
" ငယ္ ေမာင့္ကိုၾကည့္ "
သူေျပာေတာ့မ်က္ခုံးတြန့္ခ်ိဳးေလးအတိုင္းဘဲသူ႕ကိုၾကည့္လို႔လာတဲ့နိုင္ ။
" ေမာင့္ပိုင္ဆိုင္မႈေလးကေမာင့္စကားကိုနားေထာင္ရမယ္မဟုတ္လား "
ညွို႔အားျပင္းမ်က္ဝန္းေတြလာေျပာေနတဲ့မဟာထူးလြင္ကိုၾကည့္လို႔နိုင္စိတ္ပိုရႈပ္လာတယ္ ။
" မဟာထူးလြင္ မင္းလုပ္စရာရွိတာသြားလုပ္လိုက္ေတာ့ "
တစ္ကယ္တမ္းမွာမဟာထူးလြင္ဆိုတာသြင္ၾကည္နိုင္ဘယ္ေတာ့မွ႐ုန္းထြက္နိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ႏြံေလး ။ ဘယ္ေတာ့မွအျပစ္လို႔ဆိုနိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ လွပမႈေလး ။
သူ႕ကိုယ္သူသိပါတယ္ ၊ သူဆိုတာမဟာျပဳစားသမွ်႐ူးရတဲ့ေကာင္မဟုတ္လား ၊ အခုထက္ထိမ႐ုန္းထြက္နိုင္တာဘဲၾကည့္ေပါ့ ။
~
မဟာထူးလြင္ဟာအၿမဲမတိုင္မပင္နဲ႕လုပ္တတ္လြန္းတယ္ ၊
သူအဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာကိုျပန္ၾကည့္ခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူးဆိုေန ဒီေလာက္ထိလုပ္ျပဖို႔လိုလို႔လား ။
ဒါဘယ္ေလာက္ထိမ်က္ႏွာပူစရာေကာင္းလဲ။
ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့တုန္းကသူတစ္ေယာက္ထဲဆိုေပမယ့္ ခုက်မ်က္ႏွာေျပာင္နိုင္ၿပီးသားကိုပါေခၚလာရတယ္ ၊
မဟာထူးလြင္ဟာတစ္ကယ့္ကိုမဆင္မျခင္လုပ္တယ္ ၊
သူဘာျဖစ္ေနတာလဲမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး ။
ခုလိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္႐ုံနဲ႕အမွားေတြၿပီးသြားမွာတဲ့လား ။
" မဟာ သူက "
ခပ္ေထ့ေထ့နဲ႕ေလွာင္လို႔ေမးလာတဲ့ သူမရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြမွာရယ္ျမဴးရိပ္ေတြနဲ႕ ။
ကေလးဆန္တဲ့အက်င့္ေတြနဲ႕ ၊ ဒီအသိုင္းအဝိုင္းကတစ္ကယ္စိတ္ကုန္ဖို႔ေကာင္းတယ္ ။ ဘယ္ေတာ့မွေျပာင္းလဲသြားမွာလဲမဟုတ္ဘူး ။
" ကိုယ့္ခင္ပြန္းပါ သြင္ၾကည္နိုင္တဲ့ "
မဟာကေျပာေတာ့ သူမကမ်က္ႏွာႀကီးမဲလို႔ ။
" ကြၽန္မ ကြၽန္မကေကာ "
" အိုး.. မင္းကို မင္းကိုကိုယ္ကဘာျဖစ္လဲ? "
" ကြၽန္မကဘာျဖစ္ရမွာလဲ ရွင္နဲ႕ကြၽန္မလက္ထပ္ပြဲေလ "
" ကိုယ္လက္ခံမိလား "
သိကၡာတရားကိုတိုက္ရိုက္ထိပါးခံလိုက္ရတဲ့သူမက ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ အံတႀကိတ္ႀကိတ္ႏွင့္ေတာက္တစ္ခတ္ခတ္လုပ္ကာဝုန္းခနဲထထြက္သြားေတာ့တယ္ ။
ဒါေကာင္းေသာထြက္သြားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္တာ မဟာသိၿပီးသားျဖစ္တယ္ ၊ ထို႔အတူနိုင္ကေတာ့ အားနာစြာျဖင့္စိတ္မေကာင္းတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ။
" မ်က္ဝန္းေတြကဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငယ္ ခုခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္စမ္း "
သူေျပာေတာ့ နိုင္ကခ်က္ခ်င္းသူ႕ကိုၾကည့္လို႔လာတယ္ ။
" မင္းအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကိုအဲ့ဒီလိုထိပါးလိုက္လို႔မရဘူး "
" ငယ္သူမ်ားဂုဏ္သိကၡာကိုစိတ္ပူေနမယ္ဆိုရင္ မင္းဂုဏိသိကၡာကေကာ ၊ ငယ့္သားကိုဘယ္လိုပုံစံနဲ႕ေမြးခဲ့လဲဆိုတာေမာင္နဲ႕မင္းအသိဆုံးဘဲ ၊ ဒါကိုမွသူတစ္ပါးကိုငဲ့ေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္က်ိန္ေျပာရဲတယ္ ငယ့္အတြက္ေမာင့္ငရဲခန္းကေစာင့္ႀကိဳေနလိမ့္ဦးမယ္ "
သူေျပာေတာ့နိုင္ကတုန္လႈပ္စြာ ။
ဒါဘယ္ေလာက္ေတာင္ႀကီးမားတဲ့ၿခိမ္းေျခာက္စကားလဲ ။
အဲ့ဒီငရဲေတြ အဲ့ဒီ့ငရဲေတြဆိုတာ ။
သူက်က္သီးထဖြယ္ျဖင့္မဟာ့ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ ၊ သူ႕႐ုပ္ကလိမ္ညာမေနဘူး ။
မဟာဆိုတာသူ႕ကိုႀကိဳက္သေလာက္ထုရိုက္လို႔ရတယ္ ဆဲဆိုလို႔ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္မဟာ့ပိုင္ဆိုင္မႈေလးျဖစ္တဲ့သူ႕ကိုယ္သူထိပါးနာက်င္ေအာင္လုပ္ခြင့္ေျပာခြင့္မရွိဘူး ။
" ေမာင့္မွာငယ္ဘဲရွိတာ နိုင္
ထပ္ၿပီးသက္ေသျပစရာေတြရွိေသးတယ္ "
ဒီေလာက္ဘဲသူေျပာနိုင္တယ္ ၊
သူဘယ္ေတာ့မွနိုင့္ကိုသစၥာမေဖာက္ခဲ့ဘူးဆိုတာေတာ့အမွန္ဘဲ ။
တစ္ခါတစ္ေလနိုင့္ဖင္ကိုလဲသူခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးရိုက္ခ်င္ပါတယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္မ်ားသူ႕အေပၚဒီေလာက္ေအးစက္လြယ္ရတာလဲ ။
Ciel
2942021
မ႑ိုင္ထူးလြင္ကဖေအတူသား!