လေဟုန်ကိုခွင်းလိုစီးလာတဲ့ဆိုင်ကယ်
လေးထက်ချန်းယောလ်ရဲ့ခါးကိုတင်းတင်း
ဖက်ထားရသည်။ဒီနေ့ကျောင်းအပြန်ကို
အတူပြန်မယ်ဆိုပြီးဆရာတွေရုံးခန်းရှေ့
ပေကပ်ပြီးစောင့်နေတယ်။သူနောက်ကျနိုင်လို့ပြန်နှင့်လို့ပြောတာလည်းမပြန်။အဲ့ကောင်လေးကအခုနောက်ပိုင်းလိမ္မာလို့မဆိုးဘူး
ထင်နေတာ။အခုလိုစကားနားမထောင်ဘဲ
ပေကပ်ပြီးစောင့်နေမယ်မထင်တာ။
ဆရာတွေအစည်းအဝေးပြီးလို့သူတို့ပြန်ကြဖို့ထွက်လာတော့ကောင်းကင်မှာအလင်းရောင်
တောင်ပျောက်ကွယ်ပြီ။မီးရောင်အောက်ခပ်တည်တည်မျက်နှာလေးနဲ့သူ့ကိုစောင့်နေတာ။
ဆရာတွေနဲ့ထမင်းသွားစားဖို့ငြင်းကာသူနဲ့
တူတူပြန်လာရသည်။စကားတစ်ခွန်းမဆိုဘဲ
ကျွန်တော့်ကိုဦးထုပ်စွပ်ပေးပြီးတာနဲ့အရှိန်နဲ့
မောင်းထွက်တာ။ပုံမှန်အရှိန်ထက်မြန်နေသလိုခံစားရလို့ဆယ်ဟွန်းရင်ထိတ်နေသည်။
မျက်စိစုံမှိတ်ပြီးသာလိုက်လာရတော့သည်။
တခုခုသာတိမ်းစောင်းသွားလို့ကတော့နှစ်ယောက်လုံးကိစ္စတုံးပြီလို့သာတွေးနေမိသည်။ဆိုင်ကယ်ရပ်သွားလို့ဆယ်ဟွန်း
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့အိမ်လည်းမရောက်
သေးပါလား။
"ချန်းယောလ် ဒါဘယ်နေရာလည်း
အိမ်ကိုမပြန်ဘဲ... "
"ကိုကို့ကိုဒဲ့မေးမှဖြစ်တော့မယ်
မြိုသိပ်လည်းထားလို့မရတော့ဘူး။
အခုကျွန်တော်ဘာဖြစ်နေလည်း
ကိုကိုသိလား "
ချန်းယောလ် ပုံကစိတ်အတော်တိုနေသည့်ဟန်ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်ကိုဆွဲချွတ်ပြီးနောက်
သူ့ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာပြောလာသည်။ဆယ်ဟွန်းလည်းသူ့ဦးထုပ်ကိုချွတ်လိုက်သည်။
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလည်းချန်းယောလ် "
"ဘာဖြစ်ရမှာလည်း
ဟော့ဒီရင်ဘတ်ထဲကိုကို့ကြောင့်မီးလိုပူနေ
ပြီသိရဲ့လား။ရူးတော့မယ်။ကိုကို့ကြောင့်
ရူးဖို့မလိုတော့ဘူး "
"ငါကဘာလုပ်မိလို့မင်းကရူးရမှာလည်း
ချန်းယောလ် "
"တကယ်မသိလို့မေးတာလားကိုကို
ဆရာမဟန်နဲ့ဟီးဟီးဟားဟားလုပ်နေတာ
ကဘာသဘောလည်း၊ကျွန်တော်ရူးတော့မယ်
ကိုကို "
YOU ARE READING
CHANHUN MINI STORY BOOK 1
Short Story⚠ WARNING ⚠ This mini story contain words,bad and adultsense.Please don't read under 18 person .
