CHANHUN MINI STORY BOOK 1

တပည့္ကအိမ္ဦးနတ္ျဖစ္လာတယ္ - ဇာတ္သိမ္း

အခုအေနအထားကေတာ့ခ်န္းေယာလ္
ေပါင္ေပၚကိုကို႔ကိုေပြ႕တင္ၿပီးဖက္ထားတာ။
ငိုတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုေမးေတာ့မိသားစု
ကိစၥဆိုတာကလြဲဆက္မေျပာ။ခ်စ္ရသူအတြက္
အားထားရာမျဖစ္တဲ့ခံစားခ်က္က
ခ်န္းေယာလ္ကိုစိတ္ထိခိုက္ေစသည္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ကတကၠသိုလ္တက္ဖို႔ကိစၥေျပာၾကရာ
ကအစျပဳလို႔စကားမ်ားၿပီးကေတာက္ကဆျဖစ္ထားၾကတာ။

တစ္ပတ္စာအလြမ္းေတြေလာင္ၿမိဳက္လို႔
ခ်စ္ရသူဆီအေျပးလာေတာ့ရွိုက္ႀကီးတငင္
ငိုေနေလရဲ႕။သူသာေရာက္မလာရင္ကိုကို႔
ဘယ္အခ်ိန္ထိမ်ားငိုေနအုံးမလည္း။နင့္နင့္
သည္းသည္းခ်စ္ျခင္းတရားကအရာရာကို
ရင္ဆိုင္ဖို႔ရာသတၱိရလာတယ္။ဒယ္ဒီကသူနဲ႕ကိုကို
အေျခအေနကိုသိေနၿပီလို႔ခ်န္းေယာလ္
ခံစားမိတယ္။ဘာမွမလႈပ္ရွားပဲသူ႕ကိုလြတ္
ထားတာပုံမွန္မဟုတ္ေသာအေျခအေနမလား။

"ကိုကို "

ငိုထားလြန္းလို႔ေဖာင္းမို႔အစ္ေနတာမ်က္ခြံေလးေတြ
ရယ္ႏွာေခါင္းထိပ္ရဲရဲေလးရယ္
ေမာ့ၾကည့္လာေသာမ်က္ႏွာထက္အစိတ္အပိုင္းေလးေတြ။

"မငိုနဲ႕ေတာ့ကြာ မ်က္လုံးက်ဥ္းေလး
ပိတ္ေတာ့မယ္... ႐ုပ္ဆိုးရင္မခ်စ္ေတာ့ပဲ
ေနလိုက္မယ္ "

ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕စကားအဆုံးမွာႏႈတ္ခမ္းေလး
ကိုက္ၿပီးၾကည့္လာေသာကိုကို။

"မခ်စ္ေတာ့လည္းပိုေတာင္အဆင္ေျပေသး
အခုျပန္ေတာ့ "

ကိုကို႔စိတ္တံခါးကိုဖြင့္နိုင္ၿပီးမွ
သိလိုက္တာက
ခ်စ္ရတဲ့ကိုကိုကလူႀကီးပုံဖမ္းထားတာ
တကယ္ကကေလးသိပ္ဆန္လြန္းတဲ့လူႀကီးေလး။
ခုပဲၾကည့္ေလသူ႕ကိုႏွင္ေနၿပီသူ႕ေပါင္
ေပၚကေတာ့တစ္ခ်က္မေ႐ြ႕။အသည္းယား
လြန္းလို႔စိတ္ရွိတိုင္းဖ်စ္ညွစ္လိုက္ခ်င္တယ္။

"အင့္... မလုပ္နဲ႕ကြာ "

"လုပ္လို႔ေျပာတာမလား "

ေပါင္ေပၚေပြ႕တင္ထားရင္းခါးေသးေသးေလးကို
တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ထားရင္းႏႈတ္ခမ္းပါး
ေလးကိုစုပ္နမ္းဖို႔ရာလုပ္ေတာ့ေရွာင္သည္။
သို႔ေပမဲ့ဘယ္ေလာက္ေရွာင္နိုင္မွာလည္း။
ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕တူတူရွိခ်ိန္ေလးမေျပလည္တာ
ေတြကိုခဏတာေမ့ထားလိုက္လို႔ခ်စ္သူေပး
အပ္တဲ့အနမ္းေတြထဲစီးေမ်ာမိသြားသည္။
နမ္းေနၾကရင္းၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲခ်ခံလိုက္ရသည္။