CHANHUN MINI STORY BOOK 1

တပည့်ကအိမ်ဦးနတ်ဖြစ်လာတယ် - ဇာတ်သိမ်း

အခုအနေအထားကတော့ချန်းယောလ်
ပေါင်ပေါ်ကိုကို့ကိုပွေ့တင်ပြီးဖက်ထားတာ။
ငိုတဲ့အကြောင်းအရင်းကိုမေးတော့မိသားစု
ကိစ္စဆိုတာကလွဲဆက်မပြော။ချစ်ရသူအတွက်အားထားရာမဖြစ်တဲ့ခံစားချက်က
ချန်းယောလ်ကိုစိတ်ထိခိုက်စေသည်။
ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ကတက္ကသိုလ်တက်ဖို့ကိစ္စပြောကြရာကအစပြုလို့စကားများပြီးကတောက်ကဆဖြစ်ထားကြတာ။

တစ်ပတ်စာအလွမ်းတွေလောင်မြိုက်လို့
ချစ်ရသူဆီအပြေးလာတော့ရှိုက်ကြီးတငင်
ငိုနေလေရဲ့။သူသာရောက်မလာရင်ကိုကို့
ဘယ်အချိန်ထိများငိုနေအုံးမလည်း။နင့်နင့်
သည်းသည်းချစ်ခြင်းတရားကအရာရာကို
ရင်ဆိုင်ဖို့ရာသတ္တိရလာတယ်။ဒယ်ဒီကသူနဲ့ကိုကိုအခြေအနေကိုသိနေပြီလို့ချန်းယောလ်
ခံစားမိတယ်။ဘာမှမလှုပ်ရှားပဲသူ့ကိုလွတ်
ထားတာပုံမှန်မဟုတ်သောအခြေအနေမလား။

"ကိုကို "

ငိုထားလွန်းလို့ဖောင်းမို့အစ်နေတာမျက်ခွံလေးတွေရယ်နှာခေါင်းထိပ်ရဲရဲလေးရယ်
မော့ကြည့်လာသောမျက်နှာထက်အစိတ်အပိုင်းလေးတွေ။

"မငိုနဲ့တော့ကွာ မျက်လုံးကျဥ်းလေး
ပိတ်တော့မယ်... ရုပ်ဆိုးရင်မချစ်တော့ပဲ
နေလိုက်မယ် "

ချန်းယောလ်ရဲ့စကားအဆုံးမှာနှုတ်ခမ်းလေး
ကိုက်ပြီးကြည့်လာသောကိုကို။

"မချစ်တော့လည်းပိုတောင်အဆင်ပြေသေး
အခုပြန်တော့ "

ကိုကို့စိတ်တံခါးကိုဖွင့်နိုင်ပြီးမှ
သိလိုက်တာက
ချစ်ရတဲ့ကိုကိုကလူကြီးပုံဖမ်းထားတာ
တကယ်ကကလေးသိပ်ဆန်လွန်းတဲ့လူကြီးလေး။ခုပဲကြည့်လေသူ့ကိုနှင်နေပြီသူ့ပေါင်
ပေါ်ကတော့တစ်ချက်မရွေ့။အသည်းယား
လွန်းလို့စိတ်ရှိတိုင်းဖျစ်ညှစ်လိုက်ချင်တယ်။

"အင့်... မလုပ်နဲ့ကွာ "

"လုပ်လို့ပြောတာမလား "

ပေါင်ပေါ်ပွေ့တင်ထားရင်းခါးသေးသေးလေးကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ထားရင်းနှုတ်ခမ်းပါး
လေးကိုစုပ်နမ်းဖို့ရာလုပ်တော့ရှောင်သည်။
သို့ပေမဲ့ဘယ်လောက်ရှောင်နိုင်မှာလည်း။
ချစ်တဲ့သူနဲ့တူတူရှိချိန်လေးမပြေလည်တာ
တွေကိုခဏတာမေ့ထားလိုက်လို့ချစ်သူပေး
အပ်တဲ့အနမ်းတွေထဲစီးမျောမိသွားသည်။
နမ်းနေကြရင်းကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲချခံလိုက်ရသည်။