" မလုပ်နဲ့ကွာ ''
Library ထဲမှာမို့ ဆယ်ဟွန်း အသံကျယ်ကျယ် မပြောချင်လို့သူအတင်းစွတ်လုပ်နေတာ။ပြောလေကဲလေမန်းလေပြဲလေ
ဆိုသလိုပါဘဲ ချန်း အတော်ဆိုးတယ်။
"ဟွန်း ကလည်းကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မလား "
"ချစ်တာနဲ့အခုလုပ်နေတာနဲ့ဘာဆိုင်လဲ"
မနက်စောစော Library ထဲလိုတဲ့စာအုပ်လာရှာတဲ့ ဟွန်း နောက်လိုက်လာပြီးအငြိမ်မနေလက်သရမ်းနေတာ။
မနက်စောစော လူရှင်းပေမယ့်သူတို့နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းဝယ်လူတစ်ယောက်ရှိသည်။
"ချန်း မကဲနဲ့..... အ့..... ''
ပြောခါမှပိုလုပ်သောချန်းလူဆိုးလက်က
ဟွန်း အင်္ကျီ အောက်ထဲတိုးဝင်ကာပွတ်သပ်နေလေရဲ့။
နောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာလည်ပင်းကိုစုပ်လိုက်လျက်လိုက်နဲ့အရာထင်အောင်လုပ်နေပြန်ပြီ။ဆယ်ဟွန်းအတင်းရုန်းထွက်ကာမျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီးခေါင်းခါလည်းမရ။
"ချန်းအရမ်းဆိုးတာဘဲ"
"မဆိုးပါဘူး
ဟွန်းသာဆိုးတာ
ကိုယ့်ကိုမနက်စာမကျွေးဘဲကျောင်းလာရလား "
လေသံတိုးတိုးနဲ့နားနားတိုးပြောရင်းသူ့လက်တို့ကဆယ်ဟွန််းတင်ပါးကိုဖျစ်ညှစ်နေပြန်သည်။
"မနက်စာလား ချန်း အစောနက
အသားညှပ်ပေါင်မုန့်စားပြီးပြီလေ "
"ကိုယ်စားချင်တဲ့မနက်စာက ဟွန်း လေ "
"အာ ချန်း နော်ညကလည်းကျွေးထားတာဘဲ
ဟာ...... "
တီးတိုးဆိုတာအသံလေးကတုန်လို့
တုန်မှာပေါ့အငြိမ်မနေသောချန်းလက်အစုံက
ဘောင်းဘီပေါ်ကတင်ဖျစ်ညှစ်နေတာ။
ချန်းကြောင့်ခက်တယ်။သူ့တင်ပါးဆိုတာ
လည်းချန်းလက်ချက်နဲ့ကိတ်လာတာ
ယောက်ကျားလေးတန်မယ့်ဘောင်းဘီအကြပ်ဝတ်ထားရင်အယ်ထွက်နေသည်။
"ပြန်မှလုပ်ပါ ချန်း.... အ့ "
"ပြန်တဲ့အချိန်အထိကိုယ့်ညီလေးကစိတ်မရှည်တတ်ဘူးဆိုတာဟွန်းသိသားကွာ "
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဟွန်းကျောပြင်ကစာအုပ်စင်တွေနဲ့ကပ်နေပြီ။
သူ့ရင်ဘတ်ကိုတွန်းလည်းမရ။ဆိုးလိုက်တာ။
YOU ARE READING
CHANHUN MINI STORY BOOK 1
Short Story⚠ WARNING ⚠ This mini story contain words,bad and adultsense.Please don't read under 18 person .
