"မင္းမရွက္ဘူးလား"
ဒယ္ဒီရဲ႕ကီးသံအျမင့္နဲ႕ေအာ္သံကို
ခ်န္းေယာလ္နားစည္ကြဲမတတ္ၾကားလိုက္ရသည္။
"ဒယ္ဒီကလည္းအစမရွိအဆုံးမရွိဘာေတြ
ေျပာေနမွန္းကိုမသိ.... "
"ဘာကိုေျပာရမလည္း။
မင္းစာေမးပြဲက်တာကိုေျပာေနတာ
မရွက္ဘူးလား။
အငယ္ေကာင္ေတာင္မင္းကိုမွီလာၿပီ
ကိုယ့္ညီေလးနဲ႕အထက္တန္းဝင္ခြင့္အတူ
ေျဖမလို႔လား။ငါရွက္လြန္းလို႔ငါ့မ်က္ႏွာကို
ဘယ္နားထားရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ရဲ႕သားက
အဲ့ေလာက္ညံဖ်င္းရသလားဆိုၿပီး "
"ဒါမ်ားဒယ္ဒီရာ
လမ္းထြက္ရင္ Mask တပ္ၿပီးဦးထုပ္ေဆာင္း
လိုက္ရင္ဘယ္သူမွ... "
စကားေတာင္မဆုံးလိုက္ခ်န္းေယာလ္
ေက်ာျပင္ကိုအေထာင္းခံလိုက္ရသည္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ႀကီးကလက္ျမန္ေျချမန္ဆိုတဲ့
နာမည္သတင္းကအလကားမဟုတ္ဘူးေလ။
"ဒယ္ဒီ လက္မပါနဲ႕ေလကိုယ့္သားအႀကီးေလး
ကိုအၿမဲကိုယ္ထိလက္ေရာက္ညင္းပန္းႏွိပ္စက္ေနလို႔
သားစာေမးပြဲမေအာင္တာ "
ေျပာၿပီးတာနဲ႕လွစ္ခနဲထြက္ေျပးလာရသည္။
ေနာက္နားဆီကေနသူ႕ကိုဆဲဆိုက်ိန္ေမာင္းေနသံေတြ
ကက်န္ခဲ့ေလၿပီ။
ခ်န္းေယာလ္ ကစာမေတာ္လို႔စာေမးပြဲက်တာ
မဟုတ္ဘူး။စာမလုပ္ခ်င္လို႔က်တာ။
စာထဲစိတ္မဝင္စားလိုဆိုပိုမွန္မယ္။
စာေတြကလည္းက်က္လိုက္ရင္ရသလိုလို
မရသလိုလိုနဲ႕ထပ္ခါထပ္ခါမက်က္ခ်င္ေတာ့။
ေက်ာင္းသြားဖို႔ထြက္လာလိုက္သည္။
သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ထဲေတာ့စာအုပ္အလြတ္
ႏွစ္အုပ္ေလာက္နဲ႕ဖတ္စာအုပ္ေတြ႕ရာဘာသာ
သုံးေလးအုပ္ထည့္လိုက္သည္။
သူ႕ဆိုင္ကယ္ကိုေက်ာင္းေရွ႕မွာရပ္လိုက္သည္။
ေက်ာင္းထဲတန္းေမာင္းသြားမလို႔ဟာ
ဝင္းတံခါးပိတ္ထားသည္။ဘာလည္းဟ
ငါ့ဆိုင္ကယ္လာတာေတာင္ပိတ္ထားရတာလည္း။
ဆိုင္ကယ္ ဦးထုပ္ကိုခြၽတ္ကာဟိုဘက္နားက
ေက်ာင္းေနာက္က်လို႔ထိုင္ထလုပ္ေနရေသာေက်ာင္းသားေတြဆီလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ႀကိမ္လုံးကိုင္ထားေသာလူက
သူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး။ဘာလည္းဆရာအသစ္လား။
YOU ARE READING
CHANHUN MINI STORY BOOK 1
Short Story⚠ WARNING ⚠ This mini story contain words,bad and adultsense.Please don't read under 18 person .
