"ဟေ့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကကျောင်းသား
ဒီကိုလာခဲ့ ...."
ချန်းယောလ်ကြောင်သွားသည်။သူ့ရင်ဘတ်ကိုလက်ညိုးထိုပြပြီးမေးလိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ် မင်းကိုခေါ်နေတာ "
ဒီဆရာကငါဘယ်သူဆိုတာမသိသေးပုံဘဲ။
ချန်းယောလ် ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးလိုက်ရင်းလျောက်
သွားလိုက်သည်။
ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကကျောင်းသားလမ်းလျောက်
လာပုံကိုကြည့်ပြီးဆယ်ဟွန်းစိတ်မရှည်ချင်။
သူ့ကိုယ်သူဘာထင်နေတာလည်း။ဘောင်းဘီ
အိတ်ထဲလက်ထည့်ကာတစ်လှမ်းချင်းလျောက်နေတာ။
"ဘာကိစ္စရှိလို့ခေါ်တာလဲ "
ကျောင်းသားရဲ့အမေးစကားကြောင့်
ဆယ်ဟွန်းစိတ်တိုသွားသည်။ခုနကြည့်နေတည်းကအချိုးမပြေတာ။အခုလိုပြောပုံ
ကြားလိုက်ရတော့သုံးလေးချက်လောက်ရိုက်
ချင်စရာကောင်းနေပြီ။
"မင်းကျောင်းတက်ဖို့လာတာမလား။
ဘာကိစ္စနဲ့ခေါ်တာဖြစ်မလည်း။သွား
ထိုင်ထအခါတစ်ရာလုပ်ပြီးမှကျောင်းထဲ
ဝင်ရမယ် "
"ဘာလို့ထိုင်ထလုပ်ရမလည်း။
ဆရာကြည့်ရတာမျက်နှာသစ်နဲ့တူတယ်။
ကျွန်တော််ဘယ်သူဆိုတာစုံစမ်းလိုက်ဦး
ပြီးမှဆက်ပြောကြတာပေါ့..
အနှီးကျောင်းသား၏ဆရာအပေါ်မလေးစား
သောရိုင်းစိုင်းသောအပြုအမှုကဆယ်ဟွန်းရဲ့
ဒေါသကိုဆွလိုက်ပြီ။မိမိထက်ခေါင်းတစ်လုံး
စာပိုမြင့်သောထိုကျောင်းသားနောက်ကို
လိုက်သွားပြီးကျောပိုးအိတ်ကိုဆောင့်ဆွဲ
လိုက်သည်။
"ထိုင်ထအခါတစ်ရာပြီးမှ
ကျောင်းထဲဝင်ရမယ်
ပြောတာမင်းနားမပါဘူးလား "
ချန်းယောလ် ပီကေဝါးနေရင်းထိုဆရာဘက်
လှည့်ကာမျက်နှာနားကပ်ကာပူဖောင်းမှုတ်
ပေးလိုက်သည်။
"မင်း မင်း ဘာအချိုးချိုးတာလဲ
မလေးမစားနဲ့လုပ်ပုံကိုက... "
အိုဆယ်ဟွန်း ကိုဒီလိုမလေးမစားလာလုပ်လို့
ရမလား။စိတ်တိုတိုနဲ့ထိုကျောင်းသားဇက်ပိုးကိုတစ်ချက်အုပ်ပေးလိုက်သည်။
မထင်ထားတာမို့ချန်းယောလ်အကျွေးခံလိုက်ရသည်။မြို့တော်ဝန်သားဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်
ကြောင့်မည်သည့်ဆရာကမှမထိရဲသော
သူ့ကိုမှအခုလိုရိုက်ရဲတယ်။
တွေ့ကြသေးတာပေါ့။
YOU ARE READING
CHANHUN MINI STORY BOOK 1
Short Story⚠ WARNING ⚠ This mini story contain words,bad and adultsense.Please don't read under 18 person .
တပည့်ကအိမ်ဦးနတ်ဖြစ်လာတယ် - တစ်
Start from the beginning
