MAHKUM | bxb

Yirmibeş

28.11.2020

***

30k olduk 🎉❤️🌺🥰 Buralara kadar gelen, yorum ve vote bırakan herkese teşekkürler 😍❤️

Sabah uyandığımda yalnızdım. Zaten çok duramam dediği için anlıyordum onu. Acaba kaç gün daha kalacaktım burada?

Ben bu düşüncelerde boğulurken kapı açıldı. Uğur'du gelen. Bana gülümseyip elindeki tepsiyi bıraktı. "Kahvaltını yap. Birkaç saat sonra çıkacaksın." Şaşkınlıkla baktım ona. Tahminimce birkaç gün daha kalma ihtimalim var diye düşünmüştüm.

"Erken değil mi?" Diye sordum. Bana gülerek bakıp: "İstersen konuşayım müdürle birkaç gün daha kalmanda sakınca görmez." dedi kapıya giderek.

"Dur dur. Öyle demek istemedim." dedim ayağa kalkarak. Gülümseyip tekrar karşıma geçti.

"Nasıl yaptın bunu?" Omuz silkip etrafına baktı. "Müdür cazibeme dayanamadı." Dedikleriyle bir sinir dalgası kapladı vücudumu. Sinirle soluyup koluna vurdum.

"Çüşş onada mı?" Kahkaha atıp sarıldı bana. "Merak etme senden başkasını götürmüyorum" Sinirle çıkmaya çalıştım kolları arasından. İt bide komikmiş gibi espri yapıyordu.

"Neyse sen yemeğini ye birazdan gelirim." Bir şey demeden omuz silkip tabureye oturdum. "Rahat uyudun mu bari." dedi dün geceye gönderme yaparak.

Yalandan yüzümü buruşturup: "Her tarafım tutulmuş yaa..." dedim. Alayla gülüp yanıma oturdu. "Haspama bak! Melih sen kendini 30 kilo filan sanıyorsun galiba." dedi.

Kaşlarımı çatıp ona baktım. "Ne demek istiyorsun?"

"Ezildim altında diyorum. Hâlâ uyuyamıyorum diyorsun." Hâlâ gülse de sesinde bir sitem vardı.

"Uyumasaydın... Zorla mı gel dedim!" Önüme dönüp peynire çatalımı batırırken susmaya devam etmişti. Yandan baktığımda kafası eğik ayak ucuna bakıyordu.

"Doğru söylüyorsun. Bu zamana kadar her şeyi zorla yaptırdım sana. Bunu da istemeyerek yapacağını düşünmedim. Üzgünüm"

Bariz bir şekilde üzülmüştü. Ayağa kalkıp kapıya gitti. "Uğur ben-"

"Birazdan çıkarmaya gelir biri." dedi boş bir ifadeyle.

"Sen gelmeyecek misin?" Diye atıldım beklentiyle.

"Yok. Şimdi onda da bir art niyet ararsın sen" dedi ve son kez bakmayarak kapıyı çarpıp çıktı.

Kırmıştım onu. Salak salak trip atacağıma duyguları olduğunu akıl etmeliydim.

O öyle üzgün gidince yemek yiyesimde gelmemişti. Çatalı hızla tepsiye bırakıp kollarımı göğsümde birleştirip kafamı duvara yasladım.

"Herkesi bir bir uzaklaştırıyorum kendimden"
Oflayarak gözlerimi kapattım.

*****

Birkaç saat sonra bir gardiyan gelmiş beni koğuşa getirmişti. Herkes bu kadar erken çıktığım için şaşırmıştı ama bir yönden de sevinmişti tabi.

"Korkuttun bizi Melih. Cezan katlanacak diye endişelendik." Yılmaz abiye gülümseyip omzunu sıktım. "Yok abi çok şükür olmadı." Selçuk kaşlarını çatarak baktı. "Sahi nasıl erken çıkarttılar seni. Hem de siciline yansıtmadan."

Bilmiyorum şeklinde omuz silktim. Uğur sayesinde diyemezdim tabi ki. Yatağıma doğru gidip uzandım. Uğur'un üstünde yatmak ne kadar rahat olsada sonra tekrar taburede yatmak belimi ağrıtmıştı.
(YN: Burada tabure diyorum ama siz bankın sırtı olmayan şeklimde bir oturak olarak düşünün. Adını bilmediğim için tabure dedim.)