Tesadüf Serisi 2: GÜNAHKAR SEYLER

45. Bölüm: Cuma Gecesi Isirigi

         AZRA ÖNAL

    Bu gece hersey cok güzel olacak. Bu gece hicbir sey keyfimi kaciramayacak. Bu gece hersey yolunda gidecek. Bu gece...

   "Efendim, misafiriniz sizi disarida bekledigini iletmemi istedi."

    Elimde tuttugum kücük zarfi, okunmamak üzere cantama tiktim ve cikmak icin koridora dogru yürüdüm. "Bana montumu getirir misin, Aysen?"

    Aysen, basiyla onaylayarak benden önce salondan cikti ve montumu havaya kaldirarak omuzlarimin üzerinde duracak sekilde birakti. Topuklarim üzerinde dönerek merdivenlerden yukari baktim. "Bu gece dönmeyecegim. Gözün kizlarin üzerinde olsun." Tek kasimi havaya kaldirarak uyardim. "Özellikle Ela'nin eve döndügünden emin ol. Ayrica dönmeyecegimi onlara söyleme. Eger dönmezlerse..." tüm gece mesgul olacaktim ama... "telefonum acik olacak." Aysen kapiyi benim icin acti. Sacimi elimle havalandirdiktan sonra evden ciktim.

     "Iyi eglenceler, Azra hanim."

    Iki yanini sirali isiklarin aydinlattigi bahce yolunda ilerlerken; kalp carpintilarim, yüksek topuklarimin tas zemine degerken cikardigi gürültüyü bastiracak cinsteydi. Gece karanlik ve sakindi, tipki dis görünüsüm gibi ama karnimda heyecandan dolayi olusan karincalanma tüm bedenimi sarsiyordu. Sonunda Aslan'i görebilecektim. Bir haftadir türlü türlü bahanelerle benden uzak durmustu. Pazar günkü davete gelebilecegini söyledigi halde gelmemisti ve tipki liseli kizlar gibi askinin izdirabiyla bir hafta boyunca aci cekmistim.

    Onu, Maseratisine yaslanmis halde buldum. Elinde tek bir gül dali tutuyordu, bu lacivertin en koyu tonunda bir güldü.

    Ona dogru yaklasirken yaslandigi yerden dogruldu ve en can alici bakislarini gözlerime dikerek bana dogru yürüdü. Önümde durdugunda elini, boyun giritinme koydu. Bas parmagini yanagimda gezdirirken tek kelime etmeden gözlerimin icine bakiyordu. Sonra beni kendine cekti ve dudaklarima atesli bir öpücük birakti.

    Geri cekildiginde nefesimi tekrar düzene sokmaya calisiyordum. Bu adam nasil oluyordu da beni bu hale getirebiliyordu? Beni? Ben Azra Önal'dim ve asla bir erkek ayaklarimi yerden kesemezdi ama Aslan'in yaninda farkli bir dünyaya seyahat ediyordum, adeta ayaklarim yere hic degmiyordu. Inanmasi güc bir masalin icinde gibiydim. Bana verdigi bir sey yoktu, ne sözler, ne de vaatler. Sadece gözlerimin icine derin derin bakar ve beni baska bir boyuta yollardi.

    "Seni özledim." diye fisildadi. Sesi bogazina takilmasa gür cikabilirdi.

    Kirpiklerimin altindan kadinsi bir edayla baktim gözlerine. "Yalanci."

    Kaslarini catti. "Eger yalan söyleseydim..." sözünü tamamlamadan dudaklarini tekrar dudaklarima kapatti ve öyle sehvetle öptü ki, dudaklarimin kirmiziya döndügüne emindim.

    Güldüm. "Tamam, belki birazcik özlemis olabilirsin. Ama bütün hafta benden kactigini sana hatirlatirim bayim."