Tesadüf Serisi 2: GÜNAHKAR SEYLER

39. Bölüm: Sirlar ve Yalanlar

     Bölümü kontrol etmeden ilk yazdigim sekliyle yayinliyorum, belki hatalar ya da gereksiz cümleler olabilir. Bunun icin simdiden özür diliyorum. Yeni bölümü bitirir bitirmez yayinlamak istedim, cünkü hafta sonuna kadar büyük ihtimalle yeni bölümü yazmaya firsat bulamayacagim. Biraz karisik bir bölüm oldu umarim Herkes keyif alir :))

   *

    Yasaminizin kontrolü sizde degil.

    Öyle oldugunu düsünebilirsiniz, ama yaniliyorsunuz.

    Elbette ki kendi kararlarinizi kendiniz vermekte özgürsünüz.

    Bu kitabi kapatabilirsiniz.

    O sandalyede oturmaya devam edebilirsiniz.

    Ya da gözlerinizi oymak gibi cilginca bir sey yapabilirsiniz.

    Ne isterseniz yapabilirsiniz.

    Ama sorun surada: Ne isteyeceginizi kontrol edemezsiniz.

    Her davranisinizi önceden belirleyen arzulariniz ruhunuzun o kadar derinlerine islenmistir ki, onlara dikkat bile etmezsiniz. Ve bu da sizi mükemmel bir köle yapar.

    Bu nedenle, hayatinizi yasamaya devam edin. Ne isterseniz yapin.

    Sadece "isteklerinizin" tümüyle sizin kontrolünüzde olmadigi gercegi üzerine kafanizi cok fazla yormamaya calisin.

      -Alintidir.

    Insan, bazen zaman kavramini kaybeder. Öyle bir an gelirki, sadece o kücücük zaman diliminde sikisip kalirsin. Zaman akip gider ama sen oldugun yerde durursun ve ardi ardina tekrar ayni olayi yasarsin. Sonra tipki derin bir uykudan uyanmis gibi cigerlerine derin bir nefes ceker ve gözlerini kirpistirarak etrafina bakarsin.

    Sanki gögsüme ardi ardina agir cekic darbeleri atmislar gibi zorlukla nefes alabiliyordum.

    Icimdeki seytan fisildadi. "Canlarini yak. Canini yakanin, canini yak. Onlara aci cektir."

    O an gözümde canlanan tek görüntü Naz ve Damla'nin saclarini iki elime dolayip, yüzleri taninmayacak hale gelene kadar kafalarini birbirine vurarak, her yana kanlari sacmakti. Seytanim, bu fikirden hoslanmisti. Siritarak basini salladi. "Beren'i unutma."

    Bir de o vardi. Kalbimin böyle tozla buz olmasina neden olan adam, Beren. Ona bedensel olarak aci cektirmem imkansizdi. Ne yapmis olursa olsun, bunu asla yapmazdim. Ancak baska türlü... belki seyle...

    "Burada miydin, hayatim?" Kutay, suratindaki tuhaf ifadeyle yanima kadar geldi ve Beren'e kisa bir bakis attiktan sonra elini uzatip, elimi avucunun icine aldi ve sikti.