Tesadüf Serisi 2: GÜNAHKAR SEYLER

8. Bölüm: Seviyorsan Üzme, Sevmiyorsan Oynama

      Multimedyada Maya ve Bartu var.

 

*

      MAYA ÖNAL

    Bu anin gelecegini öngörmüstüm, saniye saniye su an bulundugumuz ana dogru sürükleniyorduk ve ben sadece olup biteni izlemekle yetinebilmistim. Hersey cok hizli gelisti. Kutay, Arya'yi öptü. Beren, Kutay'in yüzünün ortasina yumruk atti ve yere serdi. Arya, donmus gibi tek kelime etmeden öylece onlari izliyordu. Kutay, yerden gülerek kalktigindan beri ise Beren, hareket etmeden duruyordu.

    Kutay ve Derin'in söylediklerinden sonra Naz, "Bunun bir aciklamasi var mi?" diye sordugunda bile Beren'den bir tepki alamadi.

    Arya'nin koluma dokunmasini hissettigimde bakislarim ona döndü. Gözlerini yumup yumup tekrar aciyordu ve kesinlikle hic iyi görünmüyordu. Ayakta duramiyordu ve sanki her an bayilmak üzereymis gibiydi.

    "Arya!" diye bagirdim elini tuttugumda. Gözlerini son kez yumdugunda basi yana dogru kaydi ve "Beren." dedi cokta yüksek cikmayan bir sesle ve kucagima yigildi. Düserken basini yere vurmamasi icin büyük bir caba harcadim, ama basardim. Onunla beraber bende yere düsmüstüm. Basini dizlerimin üzerine tuttugumda herkes etafimizi sarmisti bile.

    "Arya." dedi, Beren yüzünü ellerinin arasina aldiginda. "Arya, kendine gel."

    "Aman tanrim, ne oldu?" diye bagirdi, Derin.

    "Anlamadim, bir anda yigildi kaldi. Son anda fark etmeseydim kafasini yere vuracakti." dedim telasla.

    "Beren, izin ver bakiyim." dedi, Tony. Beren'in omzuna koydugu eliyle onu dürttü ama Beren kipirdamadi. Arya'nin, ellerinde tuttugu yüzünü daha cok yukari kaldirdi ve vücudunu kendine cekti. "Beren, birak da bakayim." dedi, bu sefer daha sert ve yüksek sesle.

    "Ambulans cagirdim, geliyor." dedi yanimiza gelen bir adam.

    "Neden bayildi ki, hasta miydi?" diye sordu, Azra.

    "Hayir, gayet iyiydi." dedim.

    "Nerde kaldi su ambulans." Kutay, eliyle kafasinin tepesini tutarak Arya'ya bakiyordu.

    "Maya sen iyi misin?" diye sordu, Bartu yanima egilip. Yüzlerimiz ayni hizaya geldiginde gözlerine baktim. Cevap veremiyordum. Dudaklarimi birbirine bastirip basimi salladigimda yanagimdan bir damla yas süzüldü.

    Beni kendine cekti ve kolunu etrafima sarip beni sikica tuttu. "Sst, kötü bir sey yoktur. Aglama, lütfen." diger kolunu da etrafima doladiginda basimi gögsünün üzerine koydum ve titrememi bastirmaya calistim. Bir göz yasini digeri takip ederken gözlerimi yumdum ve kendimi Bartu'nun ellerine biraktim. "Ssst, aglama Maya. Ambulans gelmek üzere."

    "Onu.." sesim cikmamisti, bogazimi temizledim ve tekrar konusmaya calistim. "Onu görmedin, Bartu. Bayilmadan önce yüzünün son hali öyle kötüydü ki, ölüyor zannettim. Tanrim..." göz yaslarim sicim gibi dökülürken hickiriklarima engel olamiyordum.

    "Sadece bayildi, ölmedi. Birazdan kendine gelecektir." diyerek beni sakinlestirmeye calisti ama hic bir ise yaramiyordu. Tanrim, Arya'ya ne olmustu böyle birden bire?

    Ambulans görevlilerinin yanimiza gelmesiyle cekilmek zorunda kaldik. Bartu, beni ayaga kaldirdi ve geriye cekti.

    Herkes geri cekilmisti ama Beren, Arya'yi birakmamakta kararliydi. Ilk yardim ekibinden kimse Arya'yi birakmasi icin ikna edememisti. Inatla onu kucaginda tutmaya devam ediyordu.