Tesadüf Serisi 2: GÜNAHKAR SEYLER

27. Bölüm: Önal Gazabi

    Günes isigi, camdan yüzüme dogru süzülürken yorgun uzuvlarim uyanmamam icin adeta direniyordu. Aksiyon dolu bir gecenin ardindan on iki saatlik bir uykuya ihtiyacim vardi. Ancak Beren'in kollari belimin etrafindan bütün vücudumu sarmisken bu bir türlü mümkün olmuyordu. Sikayetci miydim? Kesinlikle hayir, onun yaninda olmak paha bicilemezdi. Saatlerdir beni kollarinin arasinda tutmaktan pes etmemisti. Basimi cevirmek istedim ama yüzünü saclarimin arasina gömmüstü. Onu uyandirmakla uyandirmamak arasinda kisa bir ikilem yasarken gözlerimi dehset ve korkuyla actim.

    "Eyvah! Sabah olmus. Kalk, Beren! Kimse görmeden evine git. Kahretsin! Simdi birilerine yakalacagiz." Kollarinin arasindan kurtulmak icin verdigim savasi elbette o kazandi. En sonunda pes ederek debelenmeyi kestim. Yüzüme düsmüs saclari, sinirle verdigim nefeslerimle arkaya ittirdim. "Anladim ben. Sen, basimin belaya girmesini istiyorsun."

    "Himmm." diye bir mirlama sesi duydum. Ardindan belimin etrafindaki kollar daha siki sardi bedenimi.

    "Ahh! Nefes alamiyorum. Beni bogmaksa amacin, az kaldi."

    "Ya sen sabahlari neden bu kadar geveze oluyorsun. Sabah sabah bir huzur vermedin insana."

    "Yaa! Öyle mi, Beren bey? Simdi huzur kaciran mi oldum?" diye cirladim sinirle.

    Basini, saclarimin arasindan kaldirdi ve uyku mahmuru gözleriyle gözlerime bakti. "Günaydin, kücügüm." dedi gülümseyerek.

    Yaa ama bu haksizlikdi! Bana öyle bakmaya devam ederse nasil ona kizgin kalabilirdim ki? "Günaydin." dedim kuru bir sesle ama ardindan dayanamayarak gülümsedim.

    "Bana kahvalti hazirlayacak misin?" diye sordu pismis kelle modunda.

    Dudaklarim saskinlikla aralandi. "Sen kafayi mi yedin? Ben evden nasil sag saglim cikacaginin planini yaparken, sen bir de kahvalti istiyorsun benden?" Bir anlik boslugundan faydalanip bedenimi kollarinin arasindan kurtardim ama tam yataktan kalkmak üzereydim ki belimden yakaladi.

    "Nereye gidiyorsun, gün isigi?"

    Gün isigi mi? Kaslarimi catarken ayni anda güldüm. "Daha önce böyle seyler söyledigini hic duymamistim. Gün isigi?" dedim sen ciddi misin bakislarimla. "Beni sasirtiyorsunuz bayim. Genellikle senden duydugum A harfiyla baslayan baska kadin isimleri ya da kedicik falan oluyor."

    "Öyle olsun o zaman, kedicik."

    "Heh! Normale dön bakalim." Bütün o sakaci halimiz solup giderken gözlerinin icine bakmaya devam ettim. Pas pargimi alninin üzerinde sanki uzun zamandir oradaymis gibi duran ince cizgilerin üzerinde gezdirirken yanina biraz daha sokuldum. "Bu nasil mümkün olur?"

    "Neymis o mümkün olmasi seni sasirtan sey?" diye sordu, kaslarini catarak.

    Parmagimi cattigi kaslarinin üzerinde gezdirdim. "Nasil olur da, seni yanimdayken bile özlerim?"

    "Buradayim, sevgilim. Hep burada olacagim." Sevgilim derken dudaklarinin aldigi sekli izledim.

    "Bir daha söyle!"

    "Neyi?" diye sordu.

    "Sevgilim." dedim uzatarak.

    Tek kasini havaya kaldirarak basini salladi. "Sen Arya Önal." dedi ve isaret parmagini alt dudagima vurdu yavasca. "Sen benim sevgilimsim. Sen be-nim-sin."

    "Ama sen benim degilsin."

    "Degil miyim? Etiketin üzerinde ne yazdigi kimin umurunda! Sen benimsin, ben de senin."