ေလ်ွာက္ၾကည့္ေနရင္း တစ္ေနရာမွာေတြ့လိုက္သည္က စာအုပ္၏ အေနွာင့္ကို အနီေရာင္ ကတၲီပါျဖင့္ခ်ဳပ္ထားသည့္ ခပ္ထူထူစာအုပ္တစ္အုပ္။ လက္ဆန္႔ကာ လွမ္းယူမည္ျပင္ေတာ့ အေထြးအရပ္ႏွင့္မမီ။ အသာအယာေျခဖ်ားေထာက္ရင္း ယူေသာ္လည္း မမီလာ။

ရုတ္တရက္သူ႔ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန လာကပ္ရပ္ေသာ အထိအေတြ့ႏွင့္ သူလွမ္းေနေသာစာအုပ္ကိုယူလိုက္ေသာလက္တစ္စံု။ အနက္ေရာင္ႀကိဳးျဖင့္လက္ပတ္နာရီက ညိုစင္ေသာ အသားအေရေပၚဝယ္ဖိတ္ဖိတ္လဲ့ေန၏။

" ဖတ္ခ်င္လို႔လား မင္းသမီး "

" မဖတ္ခ်င္ပါဘူး "

" ဒါဆို "

အေထြးက စာအုပ္စင္ကိုေက်ာမွီရပ္ရင္း အေထြးေရ႔ွကလူကေတာ့ အေထြးကို အုပ္မိုးေတာ့မတတ္ ကပ္ကာရပ္ေနခဲ့၏။ အေထြးလက္ထဲ ထိုစာအုပ္ကိုထည့္ေတာ့မလို ျပန္ယူေတာ့မလိုလုပ္ေနရင္း အေထြးေရ႔ွ တမင္ပင္ စေနသလို။

" လွလို႔ "

" ဘာရယ္ "

" အဖံုးက လွလို႔ က်ဳပ္ယူၾကည့္တာရယ္ .. မဖတ္တတ္တာမို႔ ဖတ္မလို႔မဟုတ္ရပါဘူး .. တဆိတ္ေလာက္ ဖယ္ေပးလို႔ရမလား "

...........................................

ၾကည္လဲ့ေနေသာမ်က္လံုးတို႔က သူ႔အတြက္ေတာ့ ဆင္းကာကူးခတ္ခ်င္မိသည့္ စိမ္းစမ္းေရအိုင္ငယ္လို။ စင္ေရာ္ေတာင္မဟုတ္သည့္ ထူထဲထဲ မ်က္ခံုးတန္းက သူ႔ကိုအာရံုစားေစသည္။ မင္းသမီးတစ္လက္က မ်က္ခံုးမရိတ္ဘူးတဲ့လား။ ပါးျပင္ေျပာင္ေျပာင္က အၿမဲလိုလိုသနပ္ခါးလိမ္းသူမို႔လားမသိ။ ဝင္းႏွစ္ေန၏။ ေခ်ာလိုက္တာ ဟုေရရြတ္မိေတာ့မတတ္ ခံစားလိုက္ရ၏။ ခပ္ထူထူ သႏၲာနီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းပါးဆီအၾကည့္႔အေရာက္မွာ သူ႔ရင္ထဲ လိႈင္းတစ္ခ်က္ခုန္၏။

ဘုရားေရ။ ဒီလိုပင္ကိုေခ်ာသည့္မင္းသမီးမ်ိဳး သူမေတြ့ဖူးပါေလ။ ေခ်ာလိုက္တာ။

" ေခ်ာလိုက္တာ "

" ဘာ "

အမ္။ သူအခုပါးစပ္ကေရရြတ္မိသြားတာလား။ တစ္ဖက္ကဘာေျပာလိုက္တာပါလိမ့္။ ​ေဩာ္ ဖယ္ခိုင္းတာ။

" ေတာင္းပန္ရဲ့ .. ၪီးက တမင္စေနာက္တာဟုတ္ဖူးရယ္.. ကေလးမ သိလား ကေလးမကတကယ္ေခ်ာတာ "

အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora