Ποτέ... Ίσως... Μπορεί

Κεφάλαιο 3 - μέρος 8ο

Φώναξε το όνομα της αλλά δεν υπήρχε κανείς ούτε στη κουζίνα ούτε στο σαλόνι... η εξωτερική πόρτα όμως του σπιτιού ήταν μισάνοιχτη... αμέσως κατάλαβε πως η κοπέλα βρέθηκε στην παραλία... την ακολούθησε μέχρι εκεί. Η Χλόη δεν τον κατάλαβε σκάλισε την άμμο με ξύλο σαν να έγραφε κάτι... συνέχισε να σιγοτραγουδάει το ίδιο τραγούδι με χθες... οι στίχοι του μιλούσαν για αγάπη και προδοσία. Θυμήθηκε πως αυτό ήταν επίσης το αγαπημένο κομμάτι της Ρίτας γι' αυτό πάγωσε ολόκληρος όταν την άκουσε να το τραγουδάει με τη μέτρια φωνή της. Μοιάζανε τουλάχιστον σε κάτι εάν και σε όλα τα υπόλοιπα υστερούσε ειδικά στην ομορφιά... και στους λεπτούς τρόπους. Την πλησιάσει ώστε να τσεκάρει την αντίδραση της... δεν είχε σκοπό να το παίξει γλυκός για την υπόλοιπη μέρα... πήρε αυτό που ήθελε έκανε την αρχή...

"Δεν σου άρεσε η παρέα μου και έφυγες από δίπλα μου τόσο γρήγορα;" τη ρώτησε απότομα...

Η Χλόη τρομαγμένη γύρισε να τον κοιτάξει... πίστευε πως ακόμη ο Άρης κοιμόταν... είχε διαλυθεί όλος ο ρομαντισμός οπότε και η ίδια βρήκε τον παλιό καλό της εαυτό. "Δεν είχε νόημα... πήραμε και οι δυο αυτό που θέλαμε... φαντάζομαι πως δεν είχες σκοπό να με κρατάς αγκαλιά όλο το βράδυ άρα δεν έχει κανένα νόημα να υποκρινόμαστε..."

Ο Άρης κόλλησε προς στιγμήν... δεν περίμενε αυτή την αφοπλιστική ειλικρίνεια... αλλά ήξερε πως να χειριστεί το όλο θέμα... γνώριζε καλά πως να εξαγοράζει πράματα και πόσο δε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια διότι σύμφωνα με τον τρόπο που μεγάλωσε και αυτή είχε το τίμημα της. Πλησίασε κοντά της... το μπλουζάκι πάνω της έκανε για φόρεμα... δεν φορούσε τίποτα άλλο μόνο τα εσώρουχα της και το μπλουζάκι... "Και εάν εγώ θέλω και άλλο..." σχολίασε αφήνοντας την πρόταση του μισή... η φωνή του ήταν σταθερή χωρίς κανένα συναίσθημα...

"Πλουσιόπαιδο δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή... μη με δουλεύεις.. κανάμε σεξ... το θέλαμε και οι δυο... τώρα μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω στην ανιαρή πραγματικότητα..." έγινε πιο επιθετική αλλά δεν είχε τρόπο να προστατευτεί... συνέχισε να σκαλίζει την άμμο αμήχανα... τον ένιωσε δίπλα της... αναστατώθηκε... διότι ο χώρος της ελευθερίας της περιορίστηκε...

Ο Άρης πρόσεξε πως η κοπέλα κάτι έγραφε στην άμμο... η λέξη ελευθερία... φαινόταν καθαρά... χαμογέλασε πονηρά... προφανώς είχε τόσο νόημα αυτή η λέξη για αυτή την κοπέλα... τώρα πλέον γνώριζε πως να τη τιμωρήσει... στερώντας το μοναδικό πράμα που αποζητούσε απεγνωσμένα... την ελευθερία της... θα της πρόσφερε τον ουτοπικό παράδεισο.. αλλά θα της έκλεβε την ελευθερία της. Το στήθος ορθώνοντας προκλητικά μέσα από το μπλουζάκι... τα μαλλιά της έπεφταν μέσα στα μάτια της ανακατωμένα...