Ποτέ... Ίσως... Μπορεί

Κεφάλαιο 2 - μέρος 2ο

©2015. All Rights Reserved

Ο Γιώργος Αλεξίου εξήγησε την κατάσταση στον διοικητή... ποτέ δεν επαναλάμβανε τις κουβέντες του παραπάνω από μια φορά... είχε απίστευτες πολιτικές διασυνδέσεις οπότε η προσωπική χάρη την οποία ζήτησε από τον ίδιο είχε μεγάλη βαρύτητα. Ήταν σίγουρος πως ο διοικητής θα κατανοούσε τη σοβαρότητα της κατάστασης... όταν τελειώσαν τη κουβέντα δεν χρειάστηκε να πούνε κάτι άλλο... αποζητούσε για χάρη του Στράτου μια πιο δίκαιη τιμωρία χωρίς κανένα ελαφρυντικό... Βέβαια η ελληνική δικαιοσύνη θα αποφάσισε αλλά η αναφορά της αστυνομίας ήταν εξίσου σημαντική όπως και οι μάρτυρες... Χρειάστηκαν πέντε λεπτά μέχρι να συνεννοηθούν... βγήκαν και δυο άνδρες από το γραφείο με χαμόγελο όταν άκουσαν μια γυναικεία φωνή να ουρλιάζει... ο Αλέξιου τρόμαξε πίστεψε πως γιος του είχε κάνει κάποια βλακεία... Έτρεξαν αμέσως προς το μέρος τους... Είδε ένα μεγαλόσωμο άνδρα να κρατάει το γιο του ώστε να απομακρυνθεί από δυο γυναίκες... σίγουρα ήταν συγγενείς η ομοιότητα τους και η ομορφιά τους ξεχώριζε... ο ψηλός γεροδεμένος άνδρας... τα έβαλε με το γιο του...

“Δε ξέρω ποιος είσαι αλλά δεν είχε κανένα δικαίωμα να ακουμπάς την κόρη μου...”

Η Χλόη τον κοίταξε έκπληκτη... αισθάνθηκε τόσο περήφανη για κάποιον ο οποίος τη φώναζε κόρη του μπροστά σε άλλους. Η Μαριάννα είχε μπει μπροστά την κόρη της για να την προστατεύσει... Όταν μπήκαν στο αστυνομικό τμήμα ο νεαρός είχε στριμώξει την κόρη της, εξαπολύοντας ύβρεις και πρόστυχα σχόλια... η ίδια υπήρξε φτηνή και ανήθικη αλλά δε θα απέτρεπε ποτέ σε κανέναν να αποκαλέσει φτηνή την κόρη της...

Ο Γιώργος αποφάσισε να επέμβει πριν η κατάσταση ξεφύγει και γίνουν ρεζίλι... “Στράτο τι έκανες πάλι;”

Ο Λάμπρος άφησε αμέσως το νεαρό... ο Στράτος τα έχασε... είχε παρασυρθεί από το θυμό του αφού η μικρή τον προκαλούσε συνέχεια... είπε ψέματα εκείνη τη στιγμή... “με έβρισε στα καλά καθούμενα...”

Η Χλόη πήγε να παρέμβει... αλλά η μητέρα της την σταμάτησε... η Μαριάννα πλησίασε το νεαρό... “ώστε σε έβρισε έτσι δεν είναι και εσύ αποφάσισες να σηκώσεις τα βρωμόχερα σου πάνω της; να πω συγχαρητήρια στον πατέρα που σε μεγάλωσε...”

Ο Αλέξιου θύμωσε με τα λόγια της γυναίκας... δεν επέτρεπε κανέναν να προσβάλει το γιο του ή τον ίδιο... “Πιστεύω πως μάλλον δεν έχετε καταλάβει τη θέση της κόρη σας... και προφανώς έχω μεγαλώσει το γιο μου πολύ καλύτερα από ότι εσείς την κόρη σας...”