Ποτέ... Ίσως... Μπορεί

Κεφάλαιο 3 - μέρος 2ο

©2014-2015. All Rights Reserved

Ο Άρης Βέργος δεν μπορούσε να μείνει άλλο στην Ελλάδα. Με τις ευλογίες του πατέρα του αποφάσισε να περάσει λίγα χρόνια στο εξωτερικό στα γραφεία τους στο Λονδίνο... μετά τη δίκη και την απόφαση αισθάνθηκε ελάχιστα λυτρωμένος. Κάτι τον έπνιγε... ίσως ήταν η μυρωδιά του θανάτου που εξακολουθούσε να τον κυνηγάει... ίσως ήταν και οι εφιάλτες με την παρουσία της Ρίτας συνεχώς να αποζητά δικαιοσύνη... Μετά από τέσσερα χρόνια σίγουρα δεν είχε ξεχάσει... δεν είχε ξεχάσει την υπόσχεση του... πολύ σύντομα θα εκλιπαρούσε αυτήν την υπόσχεση. Ο πατέρας πέθανε πριν από ένα χρόνο και ο ίδιος ανέλαβε εξ ολοκλήρου τη διοίκηση του ομίλου με καταπληκτική μαεστρία... Ήταν άρχοντας σε ένας απέραντο βασίλειο... με αμύθητη περιούσια και ένα όνομα βαρύ... σκέτο φόβητρο για φίλους και αντιπάλους. Μέσα σε ένα χρόνο είχε καταφέρει να επεκτείνει τις επιχειρήσεις στα Βαλκάνια ενώ στόχος του ήταν να περάσει και στην τεράστια αγορά της Ρωσίας. Τον περισσότερο καιρό έλειπε σε ταξίδια, με μηδαμινό χρόνο για προσωπική διασκέδαση ή ξεκούραση... όσο ελεύθερο χρόνο τον περνούσε είτε κλεισμένος σπίτι του... είτε παρέα με τον φίλο του το Μάρκο... αραιά και που απελευθέρωνε τον πόνο σε ανούσια φλερτ και ερωτικές συνευρέσεις αλλά ουδέποτε είχε προσπαθήσει και δεν ήθελε φυσικά να κατασταλάξει δίπλα σε μια γυναίκα. Δεν τις εμπιστεύονταν απλώς και καμιά δε θεωρούσε αρκετά καλή να σταθεί δίπλα του... τα λεφτά δεν του ενδιέφεραν... είχε αρκετά για δέκα γενιές... η εμφάνιση σίγουρα μετρούσε αφού πάντα υπήρξε επιλεκτικός... αλλά η προσωπικότητα ήταν ένα στοιχείο με το όποιο καμιά μα καμία δε κατάφερε να τον συγκινήσει... Ήθελα δίπλα του μια ισχυρή προσωπικότητα ώστε να του δώσει κύρος ναι μεν αλλά ο ίδιος να την εξουσιάζει... έτσι είχε μάθει... να διατάζει και εκείνες να υπακούνε... μόνο εάν ζητούσε τη γνώμη τους τότε θα είχαν το δικαίωμα να τον ενοχλήσουν... φλυαρίες... άσκοπες συζητήσεις... ανούσια σχόλια τα απέφευγε διότι πολύ απλά βαριόταν.

Η ζωή του ήταν αρκετά μίζερη... κομπλεξική... χωρίς συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα... και υπερβολές... Έδειχνε σε όλους ένα σκληρό πρόσωπο... σπάνια χαμογελούσε ενώ έδειχνε πολύ μεγαλύτερος από την ηλικία του... ήταν μόνο 30 και έδειχνε 40... τα ξανθά μαλλιά του είχαν σκουρήνει λίγο... ενώ κάποιες λευκές τρίχες είχαν κάνει την εμφάνιση τους...Δεν είχε σκοπό να αλλάξει για κανέναν... ούτε για χάρη του Μάρκου... ούτε για χάρη της μάνας του, την οποία ουδέποτε την υπολόγιζε... τη σέβονταν... δεν της χαλούσε χατήρι αλλά πάντα έκανε το δικό του στο τέλος. Αυτή η μάσκα του κακού και του απόμακρου επιβεβαίωνε το γεγονός πως όλα αυτά τα χρόνια προετοιμάζονταν γι´ αυτήν την εποχή... γι' αυτήν την ημερομηνία...