Κεφάλαιο 15ο

1K 200 22
                                    

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15ο

"ΜΗ" φώναξε η Χλόη με όλη της τη δύναμη... "Σε παρακαλώ!" Ναι τον παρακαλούσε γιατί δεν είχε άλλη επιλογή. Εάν τον έβριζε, εάν χρησιμοποιούσε άλλη τακτική τότε αυτός θα συνέχιζε. Εάν τον παρακαλούσε όμως;

Τη φίλησε παθιασμένα, της σήκωσε την μπλούζα για ελευθερώσει το στήθος. Δεν της μιλούσε, της κρατούσε τα χέρια σφιχτά προς τα κάτω. Ο Άρης όμως ήταν ένας ασταθής χαρακτήρας με κρυμμένη ύπουλη ατζέντα. Της έγλειφε τη γυμνή σάρκα ενώ τριβόταν πάνω της προκλητικά.

"Κάποτε περάσαμε ωραία εμείς οι δυο..."

"ΜΗ" επανέλαβε εκείνη, έτοιμη να ουρλιάξει.

Της έκλεισε το στόμα, ανοίγοντας τα πόδια της. Κούνησε αρνητικά το κεφάλι ενώ χούφτωνε τα οπίσθια της.

Η Χλόη φοβισμένη άφησε τα δάκρυα να τρέξουν. Το κορμί της είχε παραδοθεί από τη στιγμή που είχε υπογράψει το συμβόλαιο, η ψυχή της παρέμεινε ελεύθερη, ταλανίζονταν όμως, έψαχνε το φως μακριά από το σκοτάδι, τον παράδεισο μακριά από την κόλαση και τη λύτρωση.

"Μου αρέσει που το παίζεις δύσκολη... μου αρέσει να με παρακαλάς. Μπορώ να έχω την οποιαδήποτε αλλά επέλεξα εσένα, να με ικανοποιείς όποτε γουστάρω. Κανείς δεν μπορεί να σε σώσει και το βασικότερο κανείς δεν μπορεί να με εμποδίσει"

Της ελευθέρωσε το στόμα. Το ένιωθε πως την εξουσίαζε, για κάποιο λόγο όμως δεν χαιρόταν. Ήθελε να της κλέψει κάτι παραπάνω, αυτό το χαμόγελο, όταν μιλούσε σε άλλους, τη χαρά, να ποδοπατήσει την περηφάνια της.

"Εάν φωνάξεις τότε θα γευτείς αυτό που ποθείς με το βίαιο τρόπο" της μιλούσε τόσο ήρεμα ενώ η ανάσα του μύριζε αλκοόλ. "Δεν είμαι τέρας Χλόη, θέλω να σε αιχμαλωτίσω αλλά γιατί θα σκέφτεσαι μονάχα εμένα, να με μισείς αλλά να μην αντέχεις μακριά μου. Μπορώ να σου προσφέρω μια νέα συμφωνία..."

Το σάλιο είχε κολλήσει στο λαιμό. Η λέξη μίσος δεν έφτανε να περιγράψει τα συναισθήματα της. Τα δάκρυα έτρεχαν απείθαρχα, καίγοντας της το πρόσωπο.

"Τρεις μήνες, το σπίτι της μητέρας σου πίσω, μια σίγουρη δουλειά και εμένα δε θα με ξαναδείς ποτέ... πρέπει να αντέξεις κοντά μου τρεις μήνες. Μόνο που δε θα φεύγεις από κοντά μου, καμιά μέρα. Σου χαρίζω μια άλλη ελευθερία..."

Σηκώθηκε από δίπλα της. Έβγαλε την μπλούζα του ενώ τα μάτια του παρέμειναν καρφωμένα πάνω της.

Ποτέ... Ίσως... ΜπορείΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα