Ποτέ... Ίσως... Μπορεί

Κεφάλαιο 29ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29ο

Μερικές ώρες πριν

"Θα είναι και ο ξενέρωτος φίλος σου μαζί;" ρώτησε η Αναστασία.

"Ο Μάρκος σε συμπαθεί" απάντησε χαριτολογώντας.

"Εγώ τον βαριέμαι..." πρόσθεσε απογοητευμένη.

"Υπόσχομαι την επόμενη φορά να μην έρθει μαζί μας"

"Είμαι επιπόλαιη το ξέρω, ακόμη και από εσένα δε ξέρω τι να περιμένω".

"Αναστασία..."

"Με θεωρείς μικρή και ανώριμη, είναι φανερό αλλά από την πρώτη φορά που σε είδα παρόλο που..."

"Που όλοι σου έλεγαν να μείνεις μακριά μου;"

"Ναι, αλλά δε ξέρω..."

"Μαζί σου Αναστασία χαλαρώνω αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου". Ο Άρης αποφάσισε να μη συνεχίσει αυτό το άσκοπο παιχνίδι. Πολύ σύντομα θα υπέγραφε την συμφωνία.

"Μην πεις τίποτα άσε με ελπίζω" τον παρακίνησε γελώντας. "Έχω το άγχος μου και με τη Χλόη, με τα χίλια ζόρια την πείσαμε να πάει στο γιατρό!"

"Στο γιατρό;" ρώτησε αυτός αμέσως από έκδηλο ενδιαφέρον.

"Ναι το στομάχι της, την κορόιδεψα μάλιστα για το μήπως είναι έγκυος αλλά..."

"Αναστασία πρέπει να κλείσω..." της είπε κάπως απότομα διότι αυτό που άκουσε τον έβαλαν σε πολλές σκέψεις.

Μάθαινε την κάθε κίνηση της, αλλά ποτέ δεν τον ενημέρωσαν πως συμπεριφέρονταν ύποπτα. Ο Πέτρος στεκόταν δίπλα της άγρυπνος φρουρός, άρα αυτό δυσκόλευε τις κινήσεις. Τον πληροφόρησαν πως έκλεισε ραντεβού με το γιατρό για τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Θεώρησε σκόπιμο πριν βρεθεί μπροστά σε άλλες εκπλήξεις να μάθει πρώτος. Την κρατούσε πάντα τόσο κοντά του αλλά εκείνη γλιστρούσε μακριά του. Την άγγιζε, την έβλεπε, την παρακολουθούσε αλλά χανόταν πάντα σαν μια οπτασία, μια ψευδαίσθηση της ερήμου. Διψούσε τόσο πολύ για εκδίκηση; είχε θολώσει τόσο πολύ η όραση ώστε να μη διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα; αποζητούσε το βρώμικο νερό για να λυτρωθεί; ή τελικά η Χλόη ήταν για εκείνον ένα υποκατάστατο; Για εκείνην του έχασε αλλά αγάπησε σφόδρα ή μήπως είχε πλάσει την πιο φτηνή δικαιολογία για να μην αποδεχτεί το λογικό, πως ότι ξεκινάει ως παιχνίδι μεταξύ φωτιάς και νερού πάντα καταλήγει με νίκη του νερού αλλά η φωτιά πάντα πανηγυρίσει. Τα αποκαΐδια φανερώνουν τα αποτελέσματα αυτής της μάχης ενώ οι στάχτες σκιαγραφούν μια λέξη, την οποία είχε ξεχάσει εδώ και χρόνια και τώρα του χτυπούσε την πόρτα της καρδιάς.