Ποτέ... Ίσως... Μπορεί

Κεφάλαιο 3 - μέρος 3ο

©2014-2015. All Rights Reserved

Ο Στράτος από την άλλη βλαστημούσε για τη βαρετή ζωή του στα εργοστάσια... οι ευθύνες είχαν πολλαπλασιαστεί... είχε σοβαρευτεί αρκετά... δεν είχε επίσης αρκετό ελεύθερο χρόνο αλλά σε κάθε ευκαίρια φρόντιζε να ξεσπάει και να παραστρατεί... Σε κάθε βήμα του φύλακας ο πατέρας του... ο οποίος είχε σκληρύνει τη στάση του... τον φώναζε περισσότερο ενώ οι απαιτήσεις τους είχαν κορυφωθεί. Προσπαθούσε όλα αυτά τα χρόνια να είναι τυπικός με το παραπάνω... δεν ήταν ο τέλειος γιος όπως ο Μάρκος, ο οποίος πάντα τον βοήθαγε και τον συμβούλευε αλλά δεν άντεχε άλλο. Το πρωί φορούσε τα κουστούμια και τις γραβάτες και το βράδυ ξενυχτούσε επίτηδες για να ξεπεράσει τους πονοκέφαλους της δουλειάς... Όλα αυτά τα διοικητικά συμβούλια με μετόχους και μελλοντικούς πελάτες του είχαν σπάσει τα νεύρα... είχε γίνει πιο νευρικός... ξεσπούσε με το παραμικρό... ακόμη και η μάνα του, που της είχε αδυναμία την πλήρωνε καμιά φορά... Δεν ήταν ο Στράτος πλέον αλλά ένα φάντασμα του παλιού Στράτου... που απλώς περιπλανιόνταν στη γη χωρίς αυτοσκοπό ή τελικό προορισμό. Είχε γίνει καλός στη δουλειά του... είχε καλό λέγειν... καλά οργανωτικά στοιχεία και σίγουρα έβγαζε μια σκληρότητα κατά τη διάρκεια των συμφωνιών ή των συζητήσεων... Έτσι κατάφερνε να μην χρονοτριβεί σε ανούσιες συναντήσεις ξανά ξανά ώστε να συζητηθεί το ίδιο πράμα δέκα φορές... δεν έδινε ποτέ μεγάλη διορία αλλά πάντα κατάφερνε να πείσει δύστροπους πελάτες...

Ο Μάρκος τον επαινούσε πάντα... η ζωή στον γραφείο για το γραφείο ήταν κάτι φυσιολογικό για τον αδερφό του... για εκείνον ήταν μια θηλιά στο λαιμό. Στην προκειμένη στιγμή έκανε υπομονή... χρειάζονταν δύναμη... κύρος και όλα τα όπλα που του χάριζε το επίθετο του πατέρα του... Είχε σκοπό να συνθλίψει κάποια... μια τιποτένια και για να το καταφέρει χρειαζόταν εξυπνάδα... μεθοδικότητα... και υπομονή... στοιχεία που αποκόμισε μέσα από τη βαρετή εργασία του γραφείου... ήταν ο γιος του αφεντικού και όλοι τον σέβονταν... οι δε θηλυκές παρουσίες δήλωναν γοητευμένες από το επίσημο ντύσιμο του με τη γραβάτα και το κοστούμι... Οι γυναίκες και ειδικά όμορφες γυναίκες δεν έλειπαν από δίπλα του... εκείνος όμως έψαχνε τις ατίθασες... έψαχνε αυτές που δήλωναν ασυμβίβαστες... ώστε να τις γονατίσει και τελικά να τις κάνει υποχείριο του... Μετά από λίγο καιρό βαριόνταν αλλά πάλι έβρισκε κάτι νέο για να καλοπεράσει... το δε σεξ δεν του είχε λείψει στο ελάχιστο... αλλά απόφευγε τις υπερβολές και ασπούμε τις άγριες νύχτες διότι είχε δώσει δυστυχώς προτεραιότητα στη δουλειά.