Ποτέ... Ίσως... Μπορεί

Κεφάλαιο 4 - μέρος 6ο

©2015. All Rights Reserved

Ο Μάρκος προσπάθησε να βρει τον αδερφό του... Πέρασε από την εταιρία... τον βρήκε χωμένο πίσω από κάτι τεράστιους φακέλους... είχε λύσει τη γραβάτα του σημάδι του ότι ήταν αρκετά αγχωμένος...

"Στράτο πρέπει να σου μιλήσω..."

"Δεν έχω χρόνο... πρέπει να παραδώσω τα οικονομικά του εξαμήνου στο διοικητικό συμβούλιο.... στο οποίο θα είναι παρόν και ο απαιτητικός μας πατερούλης..."

"Δυο λεπτά.... ίσως θα σε ενδιαφέρει αυτό που θα σου πω" δήλωσε αμέσως με αινιγματικό τρόπο ο Μάρκος..

"Άντε λέγε... δυο λεπτά έχεις... σου έχω αδυναμία βλέπεις... και το εκμεταλλεύεσαι"

"Έμαθα πως τριγυρνάς αυτή την κοπέλα... πως την είπαμε να δεις Χλόη κάτι..." το έπαιξε ανήξερος... τελικά το διασκέδαζε αρκετά με αυτό το παιχνίδι...

"Τη Χαλκίδη;" ρώτησε έκπληκτος... αλλά ήταν αναμενόμενο... του τα πρόλαβε όλα ο Άρη..

"Άντε μπράβο... αυτή την όμορφη κοπέλα... έχετε βαλθεί να την τρελαίνεται και οι δυο μου φαίνεται... έχω αρχίσει να την λυπάμαι..." απάντησε αδιάφορα... προσπαθώντας να συγκρατήσει τα γέλια του...

Ο Στράτος νευριασμένος σηκώθηκε όρθιος... "Μείνει μακριά της... μην τολμήσεις να την πλησιάσεις..." του είπε απότομα χωρίς να δώσει εξηγήσεις...

"Και γιατί όχι; δηλαδή εσείς γιατί ασχολείστε; και άντε τον Άρη τον δικαιολογώ... εσύ που κολλάς;" τον ρώτησε μπας και τον στριμώξει...

Εκείνος ήταν πιο έξυπνος όμως... "Απλώς μου κέντρισε το ενδιαφέρον..." εξήγησε αμέσως, ενώ ξανακάθισε πάλι πίσω στα χαρτιά του...

"Και είπες να παίξεις με το παιχνιδάκι του Άρη..." συμπέρανε με δυσφορία ο Μάρκος... η κατάσταση θα ξέφευγε εάν δεν δρούσε γρήγορα...

"Ναι γιατί όχι... ίσως να μου αρέσει αρκετά και εμένα η κοπέλα..."

Φυσικά αυτή η απάντηση δεν τον έπεισε... "Μάλιστα... με λάθος παιχνιδάκι τα βάζεις όμως.... ξέρεις πως είναι ο Άρης... εάν δε θες μπελάδες μαζέψου..." τον προειδοποίησε... ήταν η τελευταία φορά... θα τον άφηνε να φάει τα μούτρα του... δεν φοβόταν τον Άρη ή καλύτερα μόνο τον Άρη αλλά και την άγνωστη κοπέλα... η προσωπικότητα της του είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον...

"Δεν τον φοβάμαι... έχει μεσάνυχτα από γυναίκες... είναι ένας βλάκας και μισός..." φώναξε οργισμένος ο Στράτος... ένιωσε θιγμένος...

"Δε θα ξανασχοληθώ μαζί σας άλλη φορά... αλλά έχω το δικαίωμα να ασχοληθώ επίσης μαζί της... είμαι και τόσο καιρός μόνος..." του απάντησε περισσότερο για να τον αναγκάσει να ξεθυμάνει με κάποιο τρόπο... "Συνέχισε τη δουλειά σου... εγώ αυτά που είχα να πω τα είπα.... το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται..."

"Αυτά να τα πεις στον Άρη που πιστεύει πως ζει στον 1800... δεν είμαι σαν τα μούτρα του... άντε γιατί του τα έχω μαζεμένα...

"Φεύγω... μάλλον η αλήθεια πονάει... του τα είπα και αυτουνού ένα χεράκι... μην ανησυχείς αλλά είναι πιο ξεροκέφαλος από εσένα..." δεν περίμενε καν την απάντηση του είχε συγχυστεί αρκετά... προσπάθησε όσο μπορούσε να τους συνεφέρει... ήταν άξιοι της μοίρας τους... Έκλεισε πίσω την πόρτα δυνατά... ενώ η γραμματέας του Στράτου που περισσότερο αποτελούσε διακοσμητικό στοιχείο του χάρισε ένα λαμπερό χαμόγελο... ήθελε να της πει κάτι... μην παλεύεις κοπέλα μου... δε θα ρίξεις τον αδερφό μου... είναι αλλού... απασχολημένος... αλλά επέδειξε χαρακτήρα..

Στο διάδρομο αντίκρισε τον πατέρα του σκεπτικό... είχε τα νεύρα του ενώ ο τρόπος που μιλούσε στο βοηθό του φανέρωνε απογοήτευση... Τον πλησίασε αμέσως...

"Τι συμβαίνει πατέρα;"

"Τι να συμβαίνει... μαντάρα τα έχουν κάνει... λάθη επί λαθών... μερικοί πιστεύουν πως τα εργοστάσια επιβιώνουν από μόνα τους χωρίς μόχθο..."

Ο Μάρκος μαγκώθηκε προφανώς η καμπάνα χτύπαγε για τον αδερφό του... έσπευσε να τον δικαιολογήσει... " Πατέρα μην είσαι τόσο αυστηρός μαζί του... προσπαθεί... θέλει χρόνο... έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου...

"Δεν είναι αρκετό... όποιος έχει πάθος και θέληση μαθαίνει περισσότερα... εάν έχεις δίψα για τη γνώση τότε όλα γίνονται πιο εύκολα... άλλοι μέσα από τη φυλακή σπουδάζουν και άλλοι τρώνε τα λεφτά του πατέρα τους..." τόνισε ο Γιώργος Αλέξιου..

Ο Μάρκος παραξενεύτηκε... ποια άτομα εννοούσε ο πατέρα του... και πως ήξερε ότι σπούδασαν... "Πατέρα θα τον βοηθήσω και εγώ... μην τον αποπαίρνεις... έχει πολλά στο κεφάλι του..."

"Εμμονή έχει με τη συγκεκριμένη κοπέλα... βγήκε από τη φυλακή και τώρα αυτός κοντεύει να τρελαθεί... τελείωσε αυτό όμως... τιμωρήθηκε... και βγήκε έξω έχοντας μια δεύτερη ευκαιρία... είμαι σίγουρος πως αυτή η κοπέλα θα προκόψει περισσότερο από ότι ο αδερφός σου... έχει μυαλό και αυτό μετράει πολύ την σήμερον ημέρα..." Πρόσθεσε κάπως αινιγματικά και αμέσως πέρασε στην αίθουσα συσκέψεων.... είχε να αντιμετωπίσει τους εξαγριωμένους επενδυτές...

Ο Μάρκος σταμάτησε σε μια γωνιά... ο Αλεξίου ποτέ δεν ανέφερε κάτι τυχαία... άραγε αναφέρονταν στη Χλόη... ίσως εκείνη να είχε καταφέρει να σπουδάσει... να μορφωθεί... και αυτό αποτέλεσε για τον πατέρα του αίτιο θαυμασμού... Έπρεπε να το ψάξει λίγο περισσότερο... εάν ισχύει η εικασία του σαφώς αυτό το κυνηγητό με αυτήν τη κοπέλα θα ήταν πιο ενδιαφέρον από ότι πίστευε... τόσο ο φίλος του όσο και ο αδερφός του νόμισαν πως έχουν να κάνουν με ένα άβγαλτο και χωρίς στον ήλιο μοίρα κορίτσι... Ένα χαμόγελο νίκης σχηματίστηκε στα χείλη του...