Now That I've Found You 1./\ Martin Garrix

Deel 42

Sarah

Ik ga op bed liggen. Helemaal alleen in dit appartement voelt toch een beetje vreemd. Hopelijk komt Martijn zijn beloftes na en blijft hij in ons nieuwe huis ook echt vaker thuis. Ik snap wel dat Martijn zich soms alleen kan voelen in dit mega gebouw! Gelukkig heb ik wel een hele gezellige middag gehad met José en Laura! We hebben lekker gezwommen in het appartement en ik heb ze een rondleiding gegeven door ons nieuwe huis.
Ik pak mijn laptop en start Netflix op. Ik scroll door mijn lijst om te kiezen wat ik eens zal gaan kijken. Een aflevering van 'Friends' klinkt niet verkeerd! Dan voel ik me tenminste niet zo alleen hier.

Dan schrik ik wakker door het geluid van FaceTime. Ik zie dat ik nog met mijn laptop op mijn schoot lig. Ik ben in slaapgevallen. Martijn wilt met mij facetimen. Ik doe mijn haren snel in een staart en neem op. "Hey!" zeg ik enthousiast. Alles goed?" vraag ik aan Martijn. Hij knikt. "Ik dacht, laat ik eventjes kijken of je het een beetje overleefd in Amsterdam," zegt Martijn en ik grinnik. "Je wilde mij gewoon zien hè," zeg ik en Martijn lacht verlegen. "Hoe laat is het?" vraag ik en Martijn kijkt op zijn telefoon. "Half elf, hoezo? In Berlijn hebben ze gewoon dezelfde tijd als Amsterdam hoor," lacht hij. "Jaja, maar ik was Friends aan het kijken en toen belde jij mij," zeg ik en Martijn trekt zijn wenkbrauw op. "En hoezo duurde het dan zo lang voordat jij opnam, Saartje? Volgens mij was jij een beetje in slaapgevallen," zegt Martijn en ik kijk hem flauw aan. Ik zet mijn laptop voor me neer en ga op mijn buik liggen. "Hoe was je show gegaan?" vraag ik. "Het was echt super dope! Maar ik bel niet alleen om jou te zien, want ik heb ook een mededeling voor jou," zegt Martijn en ik kijk hem verbaasd aan. "Mededeling?" vraag ik. Martijn knikt en heeft een mysterieuze grijns op zijn gezicht. "Pak morgen je koffer in en neem rond een uur of 5 's avonds een taxi naar Schiphol. Oh en een kleine tip, neem niet al te veel warme kleding mee," zegt Martijn en ik kijk hem aan. "Gaan we weg?" vraag ik. "Nee joh, we gaan op zolder slapen. Tuurlijk gaan we weg, anders zeg ik dit toch niet gekkie," antwoord Martijn en ik grinnik. "Maar schatje, je weet toch dat verrassingen niks voor mij zijn," zeg ik. "Ja maar liefje, ik heb je toch al gezegd dat we weg gaan en dat het daar warm is. Dus zo'n grote verrassing is het toch ook al niet meer?!" zegt Martijn. Ik glimlach naar hem, in de hoop dat hij nog wat informatie over de reis gaat delen. "Én we gaan met z'n tweetjes. Maar nu ga ik ophangen voordat ik te veel verklap," zegt Martijn en ik steek mijn tong uit. "Oh Saar, maak eens een half hartje met je hand," zegt Martijn. Ik kijk hem vragend aan en maak daarna een half hartje. Ik zie dat Martijn een foto maakt en ik glimlach. "Tot morgen liefie, love you," zegt Martijn. "Love you too!" zeg ik en geef een kusje door het scherm.

Ik klap m'n laptop dicht en leg het op mijn nachtkastje. Dan trilt mijn telefoon en ik zie dat Martijn een foto heeft gestuurd. Ik open het en glimlach ernaar. Ik stuur hem een kus emoji en leg m'n telefoon daarna ook op het nachtkastje.

———

Ik schrik wakker van de deurbel. Wie kan dat nou weer zijn?! Ik kijk op mijn telefoon. 9:30. Martijn is nog aan het vliegen. Twijfelend blijf ik in bed liggen want ik weet niet of ik de deur moet openen of niet. Oké, ik wil weten wie er voor de deur staat! Ik stap uit bed en trek een oversized hoodie van Martijn aan en loop snel de trap af richting de voordeur. Even snel mijn haren in een knot doen en dan maak ik de deur open.
Voor mij staat een meid die ik rond de 23 schat. Ze heeft bruin haar. "Ik dacht al, die wilt de deur niet meer voor mij openma- Wat doe jij hier?!" vraagt ze en ik kijk haar brutaal aan. "Wat ik hier doe? Ik woon hier misschien! Maar ik zal je helaas teleur moeten stellen want Martijn is niet thuis," antwoord ik. "Ohw, dat is jammer. En jij moet zijn vriendin zijn zeker," zegt ze en ik knik. "Ja, dat ben ik ja. Maar wie ben jij?" vraag ik aan haar. Haar houding spreekt mij nu al helemáál niet aan! "Nou ja, ik ben Lara. Ik heb Martijn laatst in de Albert Heijn gesproken want ik zat vroeger bij hem in de klas," zegt ze en ik trek mijn wenkbrauwen op. "Ah leuk. Maar Martijn is er niet en ik ga mijn koffer inpakken. Dus je kan beter weg gaan. Doei," zeg ik en wil de deur dicht maken. "Nee wacht!" zegt Lara en houdt de voordeur tegen. Zuchtend kijk ik haar aan. "Ik moet Martijn echt heel dringend spreken!" zegt ze nogal wanhopig. "Nou, dan moet je nu meteen het eerste vliegtuig richting Berlijn pakken. Ik zal je haasten," zeg ik en maak de voordeur nu echt dicht. Op de camera beelden van de gang, kan ik zien dat ze wanhopig iemand is aan het appen en stapt daarna de lift in. Wie zal ze aan het appen zijn? Ik hoop niet met Martijn! Wie is die Lara? 
Ik besluit om Martijn te bellen.

"Hey Saartje, ik zit nu in de taxi op weg naar ons vliegtuig. Ben je al bezig met je koffer? Je weet het he, niet te warme kleding meenemen," hoor ik Martijn vrolijk zeggen. Ik lach. "Ik wilde net gaan beginnen. Maar er stond net iemand aan de deur. Een of andere Lara die beweerde in je oude klas te hebben gezeten en jij hebt met haar gesproken in de Albert Heijn," zeg ik en Martijn zwijgt. "En hoe zag ze eruit?" vraagt hij ineens. "Nou ja, ze had bruin haar, bruine ogen en ze leek zo rond de 23 jaar," antwoord ik. "Hmm, ik ben laatst wel met een fan op de foto geweest in de Appie, maar geen flauw idee meer hoe ze eruit zag. Maar je moet anders even aan mijn moeder vragen naar mijn klassenfoto's ofzo. Dan weet je of er een Lara in mijn klas heeft gezeten," zegt Martijn. Nog voordat ik iets kan zeggen, zegt Martijn mij gedag en hangt op. Zuchtend ga ik op de bank liggen. Ohnee, ik kan nu niet rusten want ik moet mijn koffer inpakken voordat Martijn geland is.