Now That I've Found You 1./\ Martin Garrix

Deel 17

Martijn

Ik word met hoofdpijn wakker door het felle licht dat door de wit-doorzichtige gordijnen schijnt. Ik zucht. Ik ben toch iets te wild geweest tijdens het teamfeestje gisteren. Ik ga rechtop zitten en wrijf met m'n handen over m'n gezicht. Dan komt iemand van het balkon de kamer ingelopen en ik knijp met m'n ogen om aan het vele zonlicht te wennen. "Aha, ben je ook eindelijk wakker," hoor ik iemand met een vrouwenstem zeggen. "Sarah?" vraag ik verbaasd ze grinnikt. "Ja, wie anders? De poetsvrouw?" lacht ze. Ik wrijf door m'n ogen waardoor ik weer helder kan zien. "Nounou, iets te diep in het glaasje gekeken, meneer Garritsen?" vraagt ze als ze naast me komt zitten. "Hou op met me," zucht ik en Sarah wrijft door m'n haren. Ik leg mijn hoofd op haar schouder neer. "Watse was hier vanmorgen al. We vliegen deze avond door naar Chicago voor de voorbereiding voor Lollapalooza," zegt Sarah en ik laat me weer naar achter vallen in bed. "Kom slaapkop, het is al half twee geweest. Ik heb mijn koffer al helemaal ingepakt. Én José die van haar ook. Ik geloof dat jij de laatste bent," zegt Sarah. "Jaja, ik ga maar eens inpakken. Ik heb je hints al wel weer in de gate hoor," zeg ik en Sarah gooit een kussen tegen mij op. Ik grinnik en stap met een slakkentempo het bed uit. Ik kijk rond in m'n kamer en zie een hele berg kleding op de stoel liggen en al mijn kabels liggen op tafel. Waarom moet ik toch altijd weer zo'n zooi ervan maken? Ik loop naar het balkon toe, waar Sarah rustig zit. "Lieve, lieve Saar, wil je mij misschien alsje-alsjeblieft willen helpen met m'n koffer in te pakken? Ik heb er echt een bende van gemaakt," zeg ik sip en Sarah grinnikt. "Mannen kunnen gewoon echt niet georganiseerd zijn," lacht ze. "Dát is een overhaaste generalisatie hoor. Ik kan ook georganiseerd zijn. Kijk maar naar alle georganiseerde mappen op mijn laptop," zeg ik. "Je bedoelt ál die mappen die letterlijk heel je bureaublad in beslag nemen?!" pakt Sarah me weer terug. Ik zucht. "Jaja, het is al goed. Ik help meneer maar weer eens mee," zegt Sarah en ze staat op. "Dankjewel," zeg ik en druk een kus op haar wang. Ik loop achter Sarah weer naar binnen en ga op een stoel zitten. "Uh, hallo, jij verwacht toch niet dat als ik je mee wil helpen, jij niks meer hoeft te doen hè?!" zegt Sarah verbaasd en heeft haar handen in haar zij. Ik schud mijn hoofd en sta weer op van de stoel. Sarah vouwt m'n kleren op en ik haal de berg kabels uit de knoop.
—
Dan wordt er op de kamerdeur geklopt. "Ik ga wel!" roep ik snel en laat de kabels uit m'n handen vallen.
Ik maak m'n kamerdeur open. "Huh, wat doe jij hier?!" vraag ik verbaasd. Ineens staat Laura voor m'n neus. "Ik dacht, laat ik gezellig overvliegen voor een paar daagjes. Maar ik kan ook weer weg gaan hoor," zegt Laura en wijst naar de gang. "Tuurlijk niet gekkie," zeg ik en trek haar in een knuffel. "Kom binnen. Let wel niet op de troep want ik en Sarah zijn weer alles aan het inpakken," zeg ik. "Sarah?" vraagt Laura verbaasd. Ik knik glimlachend en Laura loopt met haar koffer m'n kamer binnen. "Hey! Dan moet jij Sarah zijn," zegt Laura enthousiast. Ze loopt naar Sarah en ze geven elkaar een knuffel. "Laura, Sarah. Sarah, dit is mijn zusje Laura," stel ik ze voor aan elkaar. "Super leuk!" zegt Sarah enthousiast, die mijn T-shirt opvouwt. Laura pakt het t-shirt uit haar handen en houdt het omhoog. "Martijn, kan je nou echt niet je eigen koffer inruimen?" vraagt Laura grinnikend aan mij. "Ik ben gewoon een beetje moe," zeg ik en ga op bed zitten. "Neenee, dat gaan we niet doen. Jij was bezig met je kabeltjes," zegt Sarah strikt en wijst naar de berg kabels die ik snel op de tafel had gegooid. "Nee hè, ik had ze net bijna allemaal uit elkaar," zucht ik en pak knoop met kabels op. "Nou, aan Sarah heb je wel een goede houvast! Lekker bezig meid, zet hem maar aan het werk! Ik ga naar José, tot strakkies," zegt Laura. Ze pakt haar koffers weer en loopt zwaaiend de kamerdeur weer uit. Ik kijk onopvallend naar Sarah en zie dat ze een glimlach op haar gezicht heeft. Ik ben blij dat het klikt tussen Sarah en Laura.
"Martijn," hoor ik ineens. Ik schud m'n hoofd en kijk op. "Ik ben klaar met je kleding. Het ligt al in je koffer. Maar van staren krijg je die kabels nooit uiteen. Tenzij je ineens gekke superkrachten hebt," zegt Sarah en ik moet lachen. "Dankjewel," zeg ik tegen Sarah, voor haar hulp. "Graag gedaan. Ik ga even naar mijn kamer. Kijken naar José en Laura," zegt Sarah. Ze staat op van de grond en drukt een kus op mijn voorhoofd. Dan loopt ze mijn kamer uit en ik friemel verder aan de kabels. Pfff, ik koop wel eens nieuwe kabels. Of nog beter, draadloze materialen! Ik heb hier geen zin meer in en prop de berg met kabeltjes in mijn koffer en rits de koffer dicht. Ik kijk op m'n horloge.
Dan is het nu nog even tijd voor een kleine powernap om van de hoofdpijn af te komen. Ik moet echt niet meer zoveel los gaan!