Now That I've Found You 1./\ Martin Garrix

Deel 4

Sarah

"Ik heb hier de pasjes voor de kamers! We moeten wel per twee in één kamer," zegt Watse en houdt vier pasjes omhoog. José tikt op m'n arm. "Hé, zullen wij twee een kamer delen?" vraagt ze. Ik glimlach, "Ja, gezellig!" Ik zie dat Louis samen met Damian gaat, dan kunnen ze lekker de hele nacht over camera's gaan praten. Martijn gaat natuurlijk met Charelle. Watse geeft José ons kamerpasje. "Ja, dan gaan wij twee samen," zegt Watse tegen Menno. "Goed, zullen we over een uurtje in de lobby afspreken?" vraagt José aan de rest. Iedereen gaat ermee akkoord. "Martijn, Charelle, jullie horen het hè. Doe het maar vlug want binnen één uur staan we met z'n allen hier," grapt Menno. Martijn moet erom lachen en en geeft Menno een stootje.
"Ik heb een boot gehuurd, dan kunnen we deze namiddag nog lekker varen op het water van Lissabon. Dat is zo heerlijk hier!" zegt Watse.
"Goed, dan gaan we maar eens onze kamer opzoeken," zegt José tegen mij en glimlachend loop ik achter haar aan de trap op naar de eerste verdieping, want daar ligt onze kamer al.

José doet het pasje in de houder van de deur en duwt de klink omlaag. Ik loop voorop de hotelkamer binnen. "Woow, dit is echt heel mooi!" zeg ik terwijl ik m'n ogen uitkijk. Er staan twee tweepersoonsbedden en ik slinger m'n beetje te zware koffer het bed op. "Heerlijk, even liggen," zeg ik en plof zelf ook op bed. "Ik hoop niet dat je nu al te moe bent, we moeten nog een hele maand," grinnikt José en gaat op haar bed zitten. Ik lach en ga rechtop zitten. "Ik moet nog even in de flow terecht komen," zeg ik en José grinnikt. "Touren is heel vermoeiend maar echt ge-wel-dig! Je gaat zoveel meemaken deze reis en die maand vliegt voorbij," zegt José terwijl ze haar koffer uitpakt.
"Nou, gelukkig kan ik al die leuke en hele bijzondere momenten vastleggen in dit filmproject samen met Damian," zeg ik en pak mijn camera uit de tas.
"Besef even, ik ken je pas twee dagen en we liggen nu al samen gezellig te kletsen op onze hotelkamer," zegt José met een glimlach. Ik knik. "Met wie lig je normaal dan op een hotelkamer?" vraag ik aan haar. "Eigenlijk altijd wel alleen. Want ja, Charelle ligt natuurlijk altijd bij Martijn en ik ga echt niet met die gekkies op een kamer. Dat wordt een grote zwijnenstal," lacht ze. Ik grinnik. "Ga je eigenlijk veel met Charelle om? Jullie zijn normaal zeker de enige meiden tussen alle mannen," vraag ik.
"Als Charelle mee is, dan gaan we altijd wel een dagje met de meiden shoppen. Zullen we dat morgen anders eens met z'n drieën gaan doen? Charelle gaat maar een weekje mee op tour want in Amerika heeft ze week een shoot en vliegt ze zelf weer terug naar Nederland," zegt José. Ik sta op uit m'n kleermakerszit van het bed en zet de koffer tegen de muur aan. "Ja, klinkt gezellig. Zo kan ik Char- ik bedoel jullie wat beter leren kennen," zeg ik met een kleine glimlach.
"Ik moet wel zeggen. Als Martijn en Charelle samen zijn, dan bestaat de rest van de wereld bijna niet meer voor ze. Ze zijn nogal, ja, klef. En dat mag ik gerust zeggen want letterlijk heel het team vindt dat. Waarschijnlijk heb jij dat ook al gemerkt," zegt José. Ik doe alsof ik het laatste niet heb gehoord. Natuurlijk zie ik dat ze klef zijn. Charelle heeft nog niet eens iets gezegd. Ik hoop dat ik deze week met haar erbij nog wat beter met Charelle kan omgaan. Ze lijkt me wel echt een lief meisje èn ze is heel mooi!

Er wordt op de kamerdeur geklopt. José maakt open. "Sarah, voor jou!" roept ze en ik loop naar de deur toe. Daar staat Damian met zijn zwarte film-rugzak die hij in zijn hand heeft. "Hey, heb je een spatdichte camera? Aangezien we het water opgaan," lacht Damian. "Gelukkig wel! Anders konden we de rest van deze maand niet meer filmen," lach ik. "Wil je even binnenkomen?" vraag ik aan Damian en zet een stapje opzij. Damian loopt de kamer binnen en ik maak de deur dicht. "Kijk, ik heb dit mee. Genoeg, denk je?" vraag ik aan Damian en wijs naar de lenzen die ik op bed heb uitgestald. Hij pakt een paar lenzen vast en inspecteert ze. "Perfect! Hier kunnen we wel wat mee! Louis neemt trouwens ook zijn drone mee, die kunnen we ook nog lenen voor vette beelden!" zegt Damian enthousiast. "Kijk eens hier, de technologische eenheid," lacht José als ze de badkamer uitloopt met een jurkje aan. "Zullen we dan maar naar de lobby gaan, voordat iedereen weg gaat zonder ons," zegt José. Ik steek de lenzen van de camera voorzichtig in m'n rugzak en rits hem dicht. Samen met Damian en José lopen we de trappen af richting de lobby.
Watse en Menno staan al te wachten. "Is Louis er nog niet?" vraagt Damian aan ze. "Hij was er, maar moest nog iets pakken dus hij is weer terug naar jullie kamer gerend," zegt Watse.
"En de reden waarom Martijn en Charelle er nog niet zijn, hoef ik helemaal niet te weten," grinnikt Menno. Iedereen begint te lachen.

Louis komt de trap afgelopen met een drone in z'n hand. "Tadaa!" roept hij en houdt zijn drone omhoog in zijn hand. "Martijn en Charelle komen eraan. Maar die gingen met de lift," zegt Louis als hij erbij komt staan. "Ja, zo kunnen ze elkaar nog even aflebberen," zegt Menno bot en José geeft hem een duw in z'n zij.

We zitten met z'n allen in een taxibusje richting het water. "Jongens, wat heb ik zin om lekker te gaan varen!" zegt Martijn vrolijk en klapt in z'n handen. "Ben je nou zenuwachtig?" vraagt Louis aan Martijn. "Nee, hoezo?" vraagt hij. "Je klapt. En dat doe je ook altijd als je zenuwachtig bent voor shows," zegt Louis. "Nee, dat doe ik als ik excited ben. Ik ben inderdaad ook altijd excited voor mijn shows. Maar zenuwachtig echt niet hoor," grinnikt Martijn. Hij is lekker sarcastisch en iedereen moet lachen.
De taxi stopt voor de steigers. "Daar staat de boot," zegt José en wijst naar een mooie boot die langs de stijgers ligt te dobberen. Menno rent al naar de boot toe. Martijn en Charelle lopen hand in hand. Martijn stapt als eerste de boot in en helpt Charelle naar binnen. Dan stappen Menno, Louis en Watse in. Watse helpt José om in de boot te klimmen. "Geef je tas maar even, dat is wat makkelijker voor je," zegt Damian tegen mij. Ik haal m'n rugzak van m'n schouders af en geef het aan Damian. Dan klim ik ook de boot in en pak de tassen van mij en Damian aan zodat hij er ook in kan zonder dat onze tassen met apparatuur straks in het water liggen.

"Jongens, wat is het leven toch heerlijk!" zegt Martijn die achterover gaat liggen. "En die mooie spreuk, heb ik op camera," zegt Damian trots en zet zijn camera uit. Ik moet lachen en maak een foto van Damian met zijn camera. Dat is echt het perfecte duo.