Now That I've Found You 1./\ Martin Garrix

Deel 30

Sarah

De zon komt al op. We zitten met het team in het taxibusje weer op weg naar ons hotel. Iedereen zit er nogal dood bij. Menno en Louis liggen te slapen, met hun hoofden tegen elkaar op. Als dat geen bromance is, weet ik het ook niet meer! Emilio is bezig op zijn telefoon. Damian ook. En Laura, ja Laura...Die zit niet bij ons in de taxi. Ze wilde veel te graag nog blijven op het feest met Troye Sivan. Martijn vond het maar niks en wilde Laura eigenlijk weer meenemen naar het hotel. Maar ik heb hem gelukkig kunnen overhalen. Dit maakt ze niet vaak mee, slapen bij haar idool. En als een beste vriendin èn schoonzus moet ik haar dat geluk wel gunnen.
Oh, en wat ik en Martijn doen? Vraag me niet wat die jongen allemaal opheeft, maar zo raar heb ik hem nog nóóit gezien! Hij heeft m'n hand vast en is wat met mijn vingers aan het frunniken alsof hij een hele poppenkast act in zijn hoofd aan het geven is. Ik denk dat ik, met twee wijntjes op, het meest nuchter ben op dit moment!

We komen weer aan bij ons hotel en ik maak de twee schone slapers wakker.
"Moet ik jullie nog naar jullie kamers brengen, of kunnen jullie die nog wel zelf vinden?" vraag ik. Ze kijken me verbaasd aan. Ik trek m'n wenkbrauwen op. "Ah nee joh, dat hoeft helemaal niet," lacht Menno en de twee lopen de trap op. Damian en Emilio zijn al naar hun kamer gegaan, met de lift.
Ik en Martijn stappen de andere lift in, die alleen naar onze etage kan gaan.
"Wat denk jij, zullen die twee hun kamer vinden, of belanden ze vannacht ergens anders?" lach ik. "Ach, daar maak ik mij op dit moment helemaal niet druk zo druk om," zegt Martijn en slaat zijn arm over mijn schouder heen. Ik rol met m'n ogen.

De lift deuren gaan open. Ik pak het pasje van de kamer uit m'n tas en en hou het voor de deur. Het eerste dat ik doe op de kamer is mijn schoenen uittrappen. Misschien moest ik wel een maatje kleiner gekocht hebben, maar goed. Ik loop richting de badkamer alleen Martijn glipt net lang mij, de badkamer in en maakt hem op slot. "Nou, Tijn, dat is niet eerlijk!" roep ik en sla een paar keer met mijn hand op de badkamer deur. "Dan moest je maar sneller zijn. Nou ben ik eerst, Saartje," zegt Martijn en ik zucht. Ik loop weer terug naar het bed en laat me erop vallen. Martijn zijn rugzak ligt open op bed en doordat ik op bed plofte, vlogen er wat papiertjes uit. Ik ga rechtop zitten en bekijk wat dingen die uit zijn tas zijn gekomen. Lege snoeppapiertjes, bonnetjes van drinken, een verdachte envelop. Een verdachte envelop?! Wat zou hierin zitten. Het zit dichtgeplakt. Ik draai hem om en hou de envelop in het licht, in de hoop dat ik iets erdoor kan zien. Nee, helaas, poging mislukt. Ik probeer er voorzichtig aan te friemelen, om het open te krijgen, maar dan hoor ik het slot van de badkamer deur opengaan. Met een verhoogde hartslag prop ik alles weer in zijn rugzak en spring van het bed af. "En nu is het mijn beurt," zeg ik tegen hem en glip de badkamer in. Snel maak ik de deur op slot, terwijl Martijn tegen mij is aan het praten, "nee, mijn kleren liggen..." "Te laat!" roep ik naar Martijn. Ik draai me om en zie Martijn's kleren in de wasbak liggen. Hij kan echt niet fatsoenlijk opruimen. In stilte ga ik op de grond zitten. Wat Martijn niet heeft doorgehad, is dat ik de verdachte envelop snel onder m'n jurk heb geschoven. Uit mijn toilettas pak ik een nagelschaartje en frunnik voorzichtig de tape los. Dan gaat er een telefoon af in de badkamer en ik schrik me kapot. "Saar, kan je wel misschien even mijn telefoon geven, alsjeblieft?" vraagt Martijn aan de deur. Ik verstop de envelop in een kastdeurtje en pak Martijn's telefoon uit zijn broekzak. Ik trek snel m'n jurk uit en draai het slot los. Ik maak de deur op een kiertje open en steek m'n arm erdoor om Martijn zijn telefoon te geven. "Ben je..." Martijn stopt zijn zin en duwt de deur voorzichtig open. "Martijn, niet doen. Ik wil net gaan douchen," zeg ik, terwijl Martijn mij aanstaart in m'n lingerie. "Dat telefoontje kan wel wachten," zegt Martijn. Hij zet zijn telefoon op stil en gooit hem ergens de kamer in, waarna we een zachte klap horen. Ja, die is hoogstwaarschijnlijk kapot. Martijn vouwt zijn warme handen om mijn heupen en geeft me kleine, kriebelige kusjes in mijn nek waardoor ik moet giechelen. Hij tilt me op en ik klem m'n benen rond zijn middel. Mijn ademhaling trilt. Genietend zoen ik Martijn op zijn zachte lippen. Maar dan valt mijn blik op een visitekaartje op de grond. Het ligt op de grond, dus ik kan niet zien waarvan het is. Het kaartje heeft een pastelgroene kleur. Ik trek me terug van Martijn. "Sorry liefje, ik ga me douchen en jíj gaat zo slapen. Geen idee wat je allemaal op hebt, maar je ruikt naar alcohol," zeg ik. Martijn zucht en kijkt me somber aan. "Maar we kunnen toch ook samen douchen, Saartje?" vraagt Martijn, bijna smekend. Ik trek mijn wenkbrauwen op en schud mijn hoofd. "Dan moest je maar wat nuchterder zijn," zeg ik plagerig en wijs naar de deur. Martijn zucht en loopt de badkamer uit.

Ik maak de deur weer op slot en zet de douche aan. Alleen stap ik niet de douche in, maar pak ik het pastelgroene visitekaartje op van de grijze badkamertegels. Die is waarschijnlijk uit de broekzak van Martijn gevallen, toen ik zijn telefoon eruit gehaald heb. Ik draai het kaartje om. 'The Calile Hotel'. Ik lees verder. 'Brisbane'. Wat moet Martijn nou met een 5-sterrenhotel in Australië, terwijl hij daar helemaal niet moet draaien?!
Dan schiet mij de verdachte envelop weer binnen. Ik maak het kastdeurtje open en haal daar de, half maar wel netjes langs de tape opengemaakte, envelop eruit. Ik haal de rest van de tape er af en maak de envelop open. Verbaasd haal ik de inhoud eruit. Twee vliegtickets, naar...Brisbane, Australië. Vertrekdatum: overmorgen?!