Now That I've Found You 1./\ Martin Garrix

Deel 6

Woohoo, al meer dan 100 reads! Dank jullie weeeelll❤️
Èn lynn_bitch Ons gesprek was echt ge-wel-dig gisteren!!

Sarah

We lopen met het team een restaurant naar binnen. Op een bord aan de wand staat in grote letters 'pizza' geschreven. "Pizzaaa! Heuy pizza!" joelt Martijn en steekt zijn vuisten in de lucht. We kijken om ons heen. Het is een lopend buffet met allemaal heerlijk eten en inderdaad ook met pizza! "Ik heb wel echt trek gekregen hoor!" zegt Louis. We droppen onze spullen bij een tafel en lopen allemaal als uitgehongerde kippen naar het buffet toe. Ik zet de camera weer aan en begin deze gezellige drukte van het team te filmen. Gelukkig zijn er nog geen andere mensen in het restaurant, aangezien het nog maar kwart over zes is en alle mensen uit zuid-Europa pas veel later gaan eten.

"Jongens, ik kan gewoon echt niet kiezen hoor!" zegt Martijn die inmiddels al een stuk of drie keer het buffet is rondgelopen om te kijken wat ze nou allemaal hebben. "Ik ga al eten hoor," zegt Menno met een bord spaghetti in z'n handen. Hij geeft Martijn een schouderklopje en loopt naar de tafel waar inmiddels de rest ook al zit. Ik heb mijn camera weggelegd en kijk ook wat ze allemaal serveren hier. Ik pak een bordje en loop naar het pizza-gedeelte toe. Ineens voel ik een hand op m'n schouder en draai me om. Achter mij staat Martijn. "Hey," zegt hij. "Hai," zeg ik een beetje geschrokken en verlegen tegelijkertijd. "Ik wil je nog bedanken voor vanmiddag," zegt Martijn. Ik kijk hem verbaasd aan. "Vanmiddag?" zeg ik met een vragende blik. "Ja vanmiddag, toen je bij Charelle bleef op de boot," zegt Martijn. "Ahja! Nou, dat was best gezellig hoor, dus dat geeft niks," antwoord ik en glimlach klein. "Ja, ik had het er nog even met Charelle over. Ze vond je eerst nogal een beetje populair doen, daarom hield ze een beetje afstand van je," zegt Martijn. Auw, die voelde ik. Maar hoezo doe ik populair? Ik doe juist moeite om mijn verlegenheid niet te laten merken. Ze moesten eens weten. "Sarah?" vraagt Martijn. Ik schud even met m'n hoofd. Martijn moet lachen. "Je was aan het dromen. Maar je pizza is klaar," zegt Martijn. "Pizza?" vraag ik verbaasd. Martijn knikt en wijst naar een bordje waar een verse pizza ligt waarvan de damp en nog vanaf komt. Ik lach. "Ohja, pizza. Hihi. Nou, ik ga alvast bij de rest zitten," zeg ik tegen Martijn. "Doe dat, ik kom ook zo," zegt Martijn en wrijft zijn hand over m'n arm. Ik schrik er een beetje van en voel m'n hartslag stijgen. M'n hersenen blokkeren zo een beetje en ik loop maar vlug naar de tafel, waar de rest zit. "Wat heb jij rode wangen zeg. Voel je je goed?" vraagt José aan mij als ik naast haar ga zitten. Ze legt har hand op mijn voorhoofd. "Ja, ik heb het alleen een beetje warm. Maar dat krijg je ervan als de warme damp van je pizza in je gezicht komt," zeg ik snel. Ik ga mooi niet zeggen dat Martijn zojuist over mijn arm heeft gewreven.

—

We lopen met het team het restaurant uit. We hebben allemaal heerlijk gegeten en de drukte viel gelukkig nog mee!
"Oh jongens, ik ontplof," zegt Martijn buiten en rekt zich uit. "Dan moest je maar niet zoveel pizza eten," lacht Charelle. "Of jij moet eens pizza gaan eten, dan hoef ik jouw portie niet op te eten," grapt Martijn. De groep zwijgt. Sow, die opmerking kon hij beter niet hebben gemaakt. "Ik eet tenminste wel gezond," zegt Charelle tegen Martijn. "Zullen we anders nog een drankje doen?" vraagt Menno, om van gespreksonderwerp te switchen. "Ja, gezellig!" antwoord Louis. "Gaan jullie maar," zegt Charelle. "Charelle, kom op. Samen uit, samen thuis. En ik weet hoe leuk jij feestjes vindt," zegt José om Charelle mee te krijgen. "Oké, oké, ik kom wel mee," antwoord Charelle.
José haakt haar arm in Charelle's arm en ze lopen samen voorop. Ik loop naast Damian. Martijn loopt met de rest achter ons en ik kan hun gesprekken horen.
"Ze stelt zich echt te veel aan, de laatste tijd. De rest klaagt toch ook niet," hoor ik Martijn zeggen.

We lopen door de straten van Lissabon op zoek naar een gezellige bar met karaoke erbij.
"Sarah!" hoor ik Louis achter me. Ik draai me om. "Ja?" vraag ik. "Wil je straks met ons meezingen bij de karaoke bar? Dat zijn echt onze specialiteiten en je moet toch wel ene karaoke-ontgroening krijgen," zegt Menno. Ik moet lachen. "Tuurlijk wil ik met jullie meezingen. Maar dan wel op mijn teenage celebrity crush," lach ik. "Martin Garrix?" vraagt Louis. "One Direction!" zeg ik enthousiast en de jongens beginnen allemaal verschillende liedjes door elkaar te blèren. Ik kom niet meer bij van het lachen en loop weer naar Damian toe.
"Hij doet dit extra," zegt Damian zachtjes tegen mij en ik kijk hem vragend aan. Hij buigt wat meer naar me toe. "Charelle houdt helemaal niet van zo'n gekke karaoke bars," zegt Damian en ik kijk hem met grote ogen aan. Ik draai m'n hoofd naar achter waar loopt te lachen met de rest van de jongens. "Ben je serieus?" vraag ik aan Damian en hij knikt. "Oof, er heerst een duidelijke spanning hier tussen die twee," zeg ik tegen Damian.
"Jongens, hier!" roept Watse. We stoppen en Watse opent een deur. Achter de deur lopen trappen naar beneden.
"Yeah, Let's go!" roept Martijn enthousiast en loopt met zijn armen gestrekt omhoog de trappen naar onder. We lopen allemaal achter hem aan naar onder.
In de kelder staat een podium met een groot beeldscherm en er schijnen allerlei lasers. Ik kijk even rond en we zijn, buiten de barman, de enige mensen hier. "We kunnen lekker uit ons dak gaan!" roept Martijn en loopt al naar de microfoonstandaard toe. Louis loopt achter hem aan.
"Sarah! Kom! Je moet mee openen!" roept Martijn door de microfoon. Ik loop lachend naar ze toe en pak de microfoon aan. Damian pakt zijn camera erbij en zie in m'n ooghoek dat Charelle nogal chagrijnig kijkt.
"Best song ever?" vraagt Louis. Ik knik en begin te lachen.
"Kom op Sarah! Rock it!" roept José en klapt.
Ik kom niet meer bij van het lachen en de muziek begint. Martijn, Louis en ik beginnen met zingen. Deze avond is nu al geweldig!