He's The Alpha (dutch!)

Bonus hoofdstuk 1: 200K READS

Meer dan 2 jaar later sinds het einde, Paige is nu 19 jaar oud en Caiden is 25. Dit is niet meer de lengte van een hoofdstuk, het is meer een kort verhaal geworden (23.000 woorden). 

Lees aub op eigen risico, na 3 jaar hier niet schrijven kunnen er dingen anders zijn en ik wil niemands beeld verpesten!

Pov Paige King: 

Het zou een leugen zijn als ik zou zeggen dat ik niet zenuwachtig ben. 

Ik loop heen en weer tussen de inloopkasten van Caiden en mij om onze koffers in te pakken met genoeg kleding voor ongeveer vijf dagen, verschillend van casual kleding tot aan heel chique kleding. 

Caiden neemt me morgen voor het eerst mee naar een vergadering van alle Alfa's in het land, wat er ongeveer vijftien zijn, en aangezien de meesten hun mate meenemen mocht ik deze keer ook mee. 

Daar heb ik wel voor moeten zeuren. Weken lang. Diverse keren per dag. Op de meest random momenten.

Caiden heeft altijd geweigerd om me mee te nemen naar vergaderingen omdat hij het 'te gevaarlijk' vond en me op een onbekend grondgebied niet goed genoeg zou kunnen beschermen. Bovendien zouden de anderen hun mates ook niet meenemen, zei hij.

Nu ik negentien ben is het pack ook niet meer alleen van Caiden. Het moment dat ik achttien werd ben ik officieel Luna geworden, nu is het dus óns pack, maar ik noem het nog vaak Caidens pack. Hij heeft dit opgebouwd en doet nog altijd het meeste en belangrijkste werk.

Het feit dat ik nu officieel Luna ben heb ik ook gebruikt als argument om mee te gaan naar vergaderingen. Daar luisterde hij maar half naar en het enige antwoord wat ik kreeg was dat ik te breekbaar en te jong ben.

Onzin als je het mij vraagt, maar iedereen die Caiden kent weet dat er geen enkele vorm van discussie te voeren is met hem omdat hij binnen dertig seconden een woedeaanval krijgt. Rustig je standpunt uitleggen is ook geen optie, als hij het niet met je eens is gaat hij niet eens luisteren.

Ja, het kan heel vermoeiend zijn om een relatie te hebben met Caiden. Communicatie is een dagelijkse struggle en de struggle komt van zijn kant.   

Ik heb alleen van Caiden gehoord dat hij maximaal vijf dagen weg zou moeten voor de vergadering van alle Alfa's, hij heeft niets gezegd over alle Luna's die ook mee zouden gaan. Ik heb er nog naar gevraagd maar volgens Caiden zouden ze alleen maar hun mates afleiden en blijven daarom achter in het pack.

Toen ik hoorde van Julia en Isabel dat Alfa's letterlijk zo goed als altijd hun mates meenemen naar grote vergaderingen en afspraken wist ik dat Caiden zoals gewoonlijk weer een klootzakken streek had uitgehaald, én dat ik zorgvuldig een plan op moest zetten als ik wilde dat hij zijn mening zou veranderen. 

Echt een goed plan heb ik uiteindelijk niet opgezet. Ik bedoel, we hebben het hier over Caiden, hij heeft een zwak voor zijn mate maar hij zal zich nogsteeds nooit laten manipuleren.

Dus... ik heb gewoon gezeurd. Als er iets is wat Caiden haat dan zijn het wel zeurende mensen. Ik kan met zekerheid zeggen dat ik de enige persoon ben die ook na een waarschuwing door kan blijven zeuren zonder vermoord te worden.

Hij word wel boos, als in héél boos, en ik geef toe dat ik dat doodeng blijf vinden. De rode gloeiende ogen, het diepe geluid van zijn gegrom, de langere hoektanden, de gegroeide nagels . Als ik er aan denk word ik al weer misselijk van angst. 

Het zeuren bracht me te veel in gevaar om door te gaan. Ik was te bang dat hij écht zou ontploffen en me weer pijn zou doen, want dat zou niet de eerste keer zijn, iedereen weet hoe vaak hij me pijn heeft gedaan toen ik nog maar net bij hem woonde.