He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 38

Had geen bijpassende media dus k denk ik doe Anthony wel😂 X J.

Pov Caiden:

"Dus. Jij sloeg een bewaker meerdere malen met de zilver zweep die je van hem had afgepakt, nadat je de handboeien die om je polsen zaten had kapot getrokken."

Anthony lacht kort en zegt niets. Zoals de hele afgelopen 2 uur al.

Ik kreeg opeens een mind-link vanuit de kerkers door een bewaker dat hij losgebroken was en een bewaker had aangevallen, overmeestert en toegetakeld. Natuurlijk kan iemand anders hem uithoren maar ik wil het zelf doen, de saaie vergadering was ook net af.

Met een zucht sta ik op van mijn stoel en loop naar het elektronische  regelings paneel aan de muur.

Het knopje met 'gevangene onder stroom' zet ik om, en gelijk klinkt Anthony's geschreeuw door de kerkers. Hij krijgt zware schokken nu, die vanuit de grond en de muur komen.

Met een brede lach kijk ik 2 minuutjes toe terwijl hij het uit schreeuwt van de pijn, dan zet ik de schokken weer uit en ga voor zijn celdeur staan.

"Praat." zeg ik.

Woedend kijkt hij op, en even voel ik een steek van jaloezie. Hij heeft mijn mate eens gekust op haar hand, en hij heeft haar gedragen, en haar middel vastgepakt... hij moet boeten.

"Wat. Je weet alles al. Ik kan je niets nieuws vertellen." antwoord Anthony.

Geërgerd zucht ik en rek me uit. Dan knip ik met mijn vingers in de lucht.

De bewaker komt met een tuinslang en spuit Anthony drijfnat. Ik knip nog eens met mijn vingers en gelijk trekt hij zich weer terug. Anthony kijkt me verbaasd en druipend aan, tot het besef komt. 

"O nee, nee serieus dat ga je niet-" begint Anthony.

Oops, to late. Ik zet de knop weer om en Anthony wordt nog veel erger geelektrocuteert dan eerst. Hij schreeuwt nu zo hard dat het hele pack hem had kunnen horen als de muren niet geluidsdicht waren.

Ik kijk rustig toe tot zijn hele lichaam alle kanten op schokt en dan zet ik het weer uit.

"Het is niet dodelijk voor weerwolven, dus ik laat het zo de hele dag en nacht aan staan. Praat." snauw ik en loop weer naar zijn cel.

Kort sputtert hij en komt dan weer overeind.

"Wat wil je weten." brengt hij uit, rillend door het ijskoude water, in de kerkers waar goed voelbaar is dat December er weer aan komt.

Kort lach ik naar hem en knak een voor een mijn vingers, waar hij helaas niet geïntimideerd door lijkt.

"Jij gaat vertellen, wáárom je Paige wilt. Je weet dat ze bezet is, je hebt een eigen mate, ik ben niet te verslaan  en onovertrefbaar. Waarom wil je Paige terwijl je weet dat ze niet te krijgen is?"

Ik praat langzaam en op overdreven duidelijke toon, zoals je tegen een kind praat die iets niet snapt zelfs na de 10de keer uitleggen.

Anthony trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt zo van 'vraag je dat echt.'

Ik grom en pak dan een stoel, waar ik op ga zitten met mijn armen over elkaar geslagen.

Ik heb alle tijd, straks ga ík naar Paige en na een partijtje zoenen gaan we uitgebreid avondeten en een film kijken.

Dan gaat zij slapen omdat ik dat zeg en ren ik een avondronde. Misschien martel ik nog wat. Daarna slaap ík met Paige.

Maar Ánthony daarentegen, verveelt zich of wordt gemartelt. Dan krijgt hij geen eten of met geluk wat oude broodkorsten die bij het vuilnis lagen, wordt hij weer gemartelt, de verveling wordt ook een marteling.