He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 20

Pov Paige:

Weifelend sta ik in de keuken, terwijl er beneden steeds meer vrienden van Caiden binnenkomen. Ik wil er niet heen.

Om mijn tijd in de keuken nog wat te rekken pak ik mijn mobiel en download snapchat.

Ik open de app en log in, maak een foto en zet mijn nummer in mijn verhaal. Nu kunnen mijn vrienden me weer appen.

Tevreden berg ik mijn mobiel op, Caiden kan nu niet meer voorkomen dat ik weer contact krijg met de buitenwereld.

Opeens wordt ik me bewust van de stemmen buiten het huis.

Hoeveel mensen heeft hij ooit uitgenodigd? Ik dacht dat het er een paar zouden zijn.

Ik gluur door het raam naar beneden, en zie wel 6 auto's staan en 10 motors ongeveer. Ook staan er een heel aantal jongens te praten.

Mijn god... zal ik gewoon doen alsof ik dood ben? Alleen zo zal Caiden me er onderuit laten komen.

"Paige kom je ook? We gaan het kampvuur maken."

Tony staat in de deuropening en betrapt me vol op het gluren.

"Uhh ja denk ik. Is het wel de bedoeling?" vraag ik.

Ik weet heus wel dat het de bedoeling is dat ik kom, maar ik wil er gewoon onderuit komen snap je. Het gaat anders wel heel ongemakkelijk worden.

Tony lacht en rolt met zijn ogen.

"Waarom denk je dat ze hier zijn?" zegt hij.

Alsjeblieft, zeg niet dat het is wat ik denk dat het is.

"Caiden wilt je voorstellen, maar vooral met je pronken." zegt Tony lachend om mijn gezicht.

Nu kan ik wel 4 verdiepingen door de grond zakken van schaamte. Dit is echt extreem gênant, ik wil het niet.

Als een soort pop in een collectie wordt ik dus gepresenteerd.

"Moet dat nou? En er zijn geen meiden, en niemand van mijn leeftijd... wat kan ik daar nou doen?"

Ik zeg het op een jammerende kleine kinderen toon. Normaal haat ik het als mensen dat doen maar nu kan ik het niet helpen. Dit is gewoon in één woord vreselijk.

"Ja dat moet, en er zijn 2 meiden, en er is 1 jongen van jou leeftijd. De anderen 20 zijn van onze leeftijd. Niet dat je veel mensen zal spreken... ik gok dat Caiden je bij zichzelf houd." zegt Tony.

Met open mond kijk ik hem aan.

"Grapje?" vraag ik.

Hij schud zijn hoofd en onderdrukt met moeite een lach.

"Dat is dan pech voor hem, want ik praat en zit naast en met wie ik wil." zeg ik boos.

De onderdrukte lach verdwijnt gelijk van Tony's gezicht en hij kijkt behoedzaam.

"Rustig Paige. Dit is een moment dat je Caiden zeker niet voor schud moet zetten." zegt hij.

Daar ben ik me zeker van bewust. Als ik dat doe voor al die vrienden... dan mag ik mijn eigen grafsteen gaan uithakken.

Ik knik en volg hem dan de keuken uit.

"Moet je geen jas mee? Bij het kampvuur is het warm, maar we moeten eerst een stukje lopen." zegt Niels die zich bij ons voegt.

Hoe kunnen die jongens aldoor uit het niets verschijnen? Dat moet ik echt leren, het wordt zo grappig als ik dat bij Timo en Mason doe.

"Ja is wel handig, er ligt er beneden nog wel een." zeg ik.