He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 61

Pov Caiden:

Ik zucht diep en gooi Anthony nog eens tegen de muur.

Zijn gebroken botten helen zo snel dat ik maar bezig blijf met slaan, trappen, stompen, gooien. Het voordeel is wel dat ik keer op keer kan genieten van hoe hij schreeuwt van de pijn.

"Dit is allemaal zo ontzettend vermoeiend. Het liefst zou ik je gelijk vermoorden maar ik kan je nog wel gebruiken, dus helaas." verzucht ik.

Anthony hoest vanaf de grond en spuugt een rochel van bloed uit.

"Ik ga niet zeggen waar het amulet is. Paige is de enige die weet wát het precies is, ik zou samen met haar kunnen gaan zoeken maar dat zou jij nooit goed vinden." hoest hij luid.

Kort rol ik met mijn ogen. Dat klopt, ik zou het nooit goed vinden omdat Paige van mij is en dus niet met andere mannen weg mag. Ik wil haar ook uit de strijd rond dat amulet houden dus Anthony's idee is gewoon vreselijk slecht. Zoals verwacht.

Ik knip twee keer met mijn vingers en gelijk komen er twee bewakers naast me staan.

"Gebruik hem bij de zoektocht naar het amulet en laat hem voorop lopen voor het geval er verborgen vallen zijn. Hetzelfde geld voor de Rogues." beveel ik.

Anthony kijkt woedend met een ruk op en ik glimlach overdreven gemaakt naar hem.

"Dat kan je niet doen, het wordt onze dood." sist hij.

Hard trap ik hem in zijn maag, waardoor hij moeizaam naar adem hapt en in weer elkaar zakt.

Ah daar geniet ik nou van. Anthony die lijd.

"U voor jou. En dat kan ik zeker wel doen. Veel plezier, helaas kan ik er niet bij zijn. Ík ga namelijk naar Paige en blijf daar slapen. Bye bye Anthony." snauw ik.

Ik knip nog eens in mijn vingers en de bewakers nemen hem en de Rogues mee naar boven, de kerkers uit. Daar staan krijgers en spoorzoekers klaar voor de zoektocht.

Snel maak ik nog een rondje langs de cellen en trap de gevangenen die zo brutaal zijn om me aan te kijken in elkaar. Blijft leuk.

Ik pak mijn mobiel en check de tijd. 20:00. Tijd om naar Paige te gaan.

Ik loop de trappen op, de kerkers uit, en verander dan.

Op hoge snelheid ren ik door het bos naar mijn huis en kan het niet laten om nog eens te checken hoe het bij de grenzen zit.

De enige reden dat de Rogues binnen konden dringen was vanwege de drukte omdat iedereen weer met hun auto de weg op kon.

Van de 60 Rogues die aanvielen zijn er 5 bij de kerkers gekomen. Veel te veel dus ik ga de trainingen nog wat zwaarder maken. Ik haat Rogues, ze zoeken maar een ander pack om binnen te dringen.

Bij mijn huis aangekomen verander ik terug en in de hal trek ik een basketbal broekje aan.

Snel loop ik naar boven en spring nog even onder de douche.

5 minuten later droog ik me af en trek kleding aan. Donkere jeans met scheuren bij de knieën, zwart t-shirt die mijn spieren benadrukt wat Paige zo mooi vind, zwart met witte Nike's en een duur horloge.

Ik doe wat gel in mijn haren en grijns naar de spiegel. Wat is het toch fijn om knap te zijn.

"Inderdaad. We zien er zoals altijd weer goed uit." zegt Boy tevreden.

I know. En Paige zal dat ook vinden.

"Dat hoop ik maar."

Ik weet het zeker. Iedereen valt op ons en zij is onze soulmate dus zal dat ook doen.