He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 40

Pov Anthony:

"Zo... dus jij bent die heksen gast die Paige vermoorde en daarna weer tot leven wekte?" begin ik.

Ene Chris, die heks dus, is in de cel naast de mijne geplaatst vanacht. Dat koste ze een hoop moeite.

Allemaal verdovingsmiddelen en vage injecties dienen ze hem toe om te zorgen dat hij niet kan toveren.

Ik mag hem niet om wat hij Paige aan deed, maar de verveling is moordend dus dan begin je graag een gesprek. Of je iemand nou mag of niet.

"Jup. En jij bent die gast die verliefd is op Paige en gek genoeg nog niet vermoord is door Alfa Caiden?" klinkt er uit zijn cel.

"Klopt helemaal. Hij heeft me alleen nog niet vermoord omdat hij zo geniet van het martellen." zeg ik.

Ik zit met mijn rug tegen de muur en staar voor me uit. Natuurlijk blijf ik mijn spieren trainen voor als ik ooit nog eens ontsnap, maar dat verveelt ook op een moment.

"Aha. Zeg hoe veel weet jij over Paige?" vraagt Chris.

Veel. Niet zo veel als Caiden, die haar hele familie geschiedenis uit zijn hoofd weet en alle plaatsen waar ze ooit op vakantie is geweest.

Hij weet hoe de zwangerschap van haar moeder verliep toen die in verwachting was van Paige en wat na de geboorte Paige haar eerste woordjes waren.

Dat noem ik nog eens diep spitten in iemand privé leven. De FBI is er niets bij. Zo ver ga ik niet, dan wordt het eng.

"Veel. Maar Caiden meer. Hoezo?" antwoord ik na een korte stilte.

Ik kan hem bijna horen nadenken over wat slim is om te zeggen.

"Weet jij dingen over... haar vriendschap met Emily Night? Ze was Caidens zusje." zegt hij dan snel.

De klank van zijn stem verandert, hij klinkt afwachtend en hopend, alsof het heel belangrijk is dat ik daar dingen over weet.

En nee, ik weet er niets over. Behalve dat ze beste vriendinnen waren en Emily verscheurt werd door Rogues.

2 dagen later werd Caiden tot Alfa benoemt en kwam nooit meer bij zijn ouders. Geen idee waarom.

Paige stond op heel veel foto's samen met haar. Daar ken ik haar van, maar dat is het verder wel.

"Ja en nee. Ik weet dat ze beste vriendinnen waren en heb wat foto's gezien, meer niet."

Chris komt nu overeind zo te horen en leunt tegen de tralies aan. Ik doe hetzelfde en zo kunnen we elkaar bijna aankijken.

"Foto's! En droeg Emily daar sieraden?" vraagt hij gretig.

Altijd een ketting, een ring en een armbandje. Maar waarom wilt hij dat ooit weten? Regel nummer 1 is vertrouw nooit een heks als hij je grote liefde heeft vermoord.

Hij moet niet iets met Paige gaan proberen. Dan maak ik hem vanuit mijn eigen cel helemaal kapot.

"Geen idee." zeg ik achteloos. "Hoezo? Uit op geld?"

Het gaat niet om geld. Dat weet ik zeker. Maar ik wil hem wel testen, kijken of ik dat plan uit hem krijg.

"Nee. Maar ik heb een sieraad nodig dat ze altijd droeg, haar amulet. Er zit een heel verhaal achter." zegt hij zuchtend.

"Ik heb de tijd." zeg ik snel.

Kort lacht hij.

"Ja weet ik. Net zoals dat jij heel goed weet welke sieraden ze altijd droeg op die foto's." zegt hij.