He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 32

Pov Paige:

Uitgerust wordt ik wakker. Even kijk ik op mijn mobiel en zie dat het 11 uur is.

Mooi. Dan kan ik nog wel even slapen.

Ik draai me om in Caidens warme sterke armen en zucht tevreden. Heerlijk weekend, ik heb er lang op gewacht-

Wacht. Wacht wacht wacht wacht. Caidens... armen? Caiden?

Mijn ogen schieten weer open en Caiden kijkt me grijnzend aan. Ik schrik me rot en schiet overeind.

"Caiden! Wat the fack doe jij hier?!" gil ik door de schrik.

Hij rolt lachend met zijn ogen. "Goedemorgen schatje, gil niet zo. Je was vanacht blij met mijn komst, je klampte je aan me vast als een klein kind aan zijn teddybeer." zegt hij.

Jij vieze, vuile Alfa. Hoe kan hij hier uberhaubt zijn als dit de hotelkamer is die ik heb geboekt?

Misschien heeft hij het personeel bedreigd. Of is via het raam gekomen, dat zou slim en gemeen zijn.

Ik schuif een beetje van hem weg en probeer onopvallend naar de ramen te kijken om te zien of er sporen van inbraak zijn..

"Ik kwam niet door het raam. Het personeel moet gewoon de sleutels beter bewaren." zegt Caiden.

Natuurlijk had hij me door. Waarom moet hij me toch ook altijd door hebben.

"Waarom ben je hier? We hebben om 1 uur pas afgesproken." zeg ik maar.

"Omdat je van mij bent en dus ook met mij slaapt, aangezien ik dat wil. En volgende keer kies ik het hotel, met meer ruimte om bijvoorbeeld te ademen." zegt hij.

Arrogante, egoïstische... maar als ik nu al niet eens 1 nacht bij hem weg kan blijven, heb ik dan ooit nog een moment voor mezelf alleen?

En meer adem ruimte.., zo klein is deze kamer nou ook weer niet. Tenzij je vreselijk verwent ben.

Nu al geïrriteerd sta ik op om spullen te pakken en te gaan douchen. Gelukkig zit er een slot op de deur.

"O gaan we douchen?" vraagt Caiden en komt snel ook overeind.

"Nee. Dat zou je moeten weten aangezien dat een heel cliché dingetje is wat jongens altijd zeggen en het antwoord is altijd nee." snauw ik.

Zijn ogen worden rood en boos komt hij op me af, maar ik sla de deur van de badkamer dicht en draai de deur op slot.

Toen ik dit hotel nam dacht ik een tijdje alleen te kunnen zijn. Tijd om na te denken over hoe het verder moet, wat ik ga doen, het leven in het algemeen...

Iedereen heeft die tijd nodig. De ene persoon wat meer dan de ander, maar uiteindelijk wilt iedereen wel een momentje voor zichzelf.

Natuurlijk heb je ook de mensen die dat niet snappen en zich blijven opdringen. Ze zijn ongewenst op dat moment of in het algemeen maar blijven plakken, bah.

In mijn geval heb ik tijd voor mijzelf nodig en Caiden weigert me die te geven. Ik wordt er zó moe van om aldoor in zijn buurt te zijn. Hij is een vermoeiend persoon.

Met Anthony heb ik het ook gehad. Hij vind dus net als Caiden dat ze gewoon moeten blijven vechten. Ik haat het want als er iemand gewond raakt komt dat dus ook door mij.

Ik draai de douche kraan open en kleed me snel uit. Ik stap onder het hete water en denk na over dat alle jongens uiteindelijk gewoon hetzelfde zijn; heel kut.

Hoewel sommige jongens mee vallen. Andere opvoeding of een ander karakter? Geschenk van god of goede moeder?

Als enkele jongens normaal kunnen doen zou je denken dat ze het allemaal kúnnen. Willen is weer een ander verhaal.