He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 59

Pov Paige:

Ik wordt wakker en ben me gelijk bewust van de pijn in mijn onderbuik. Ah oh...

Gelijk gaan mijn ogen open. Het is al helemaal licht, en dat in de winter! Of het is gewoon heel laat.

Ik kijk slaperig over Caidens schouder heen naar zijn wekker en zie dat het 11 uur is. Wow.

Eigenlijk is dat normaal uitslapen voor mij, maar ik had wat in te halen en Caiden ook blijkbaar want die slaapt nog. Normaal is hij al heel vroeg wakker.

Ik probeer voorzichtig uit zijn armen te kruipen, maar zodra zijn arm een beetje verschuift begint hij te grommen en spant zijn spieren aan.

Oké, ik snap het, en ik zou het liefst ook weer gaan liggen met zijn absurd gespierde armen om me heen maar als die buikpijn is wat ik denk dat het is moet ik nu echt opstaan.

"Caiden." fluister ik zachtjes.

Hij gromt en mompelt iets wat lijkt op "Paige ik heb godverdomme geen seconde geslapen toen je weg was laat me nou even."

Helemaal niet geslapen?! Is dat mogelijk dan?!

Ik probeer me weer los te trekken maar ik voel de grommen trillend vanuit zijn borst komen en voor ik het weet draait hij zich om in zijn slaap, hij ligt nu op zijn buik en dus bovenop me. Ik wordt gewoon geplet, hij is echt zwaar.

Tevreden mompelt hij iets en legt zijn hoofd in mijn nekholte. Hij ziet er wel schattig uit als hij slaapt.

"Caiden ik beloof je plechtig dat ik na 2 minuten terug ben maar laat me alsjeblieft even naar de badkamer." smeek ik.

Hij wordt niet wakker. Fijn. Bedankt Caiden.

"Je plet me!" zeg ik.

Nogsteeds geen reactie.

Ik wring me stukje voor stukje onder hem uit en negeer het gegrom. Ik heb net 1 been vrij als hij weer begint te mompelen in zijn slaap.

"Ze is fucking mine blijf nou eens van haar af..." mompelt hij boos.

Zacht geef ik hem een kus op zijn voorhoofd. "Ik ben helemaal en alleen van jou. Als je me nu even zou kunnen loslaten."

Hij jammert als een kind dat zijn knuffel kwijt is maar laat me wel los.

Snel schuif ik een stuk bij hem weg en gooi mijn benen over de bedrand en kom overeind.

Whoops. Te snel. Het draait allemaal een beetje... maar ik moet gewoon snel naar de badkamer.

Ik ga zo snel mogelijk de badkamer in na gecheckt te hebben of Caiden nog slaapt en draai dan de deur op slot.

Ik loop naar de wc en ja, menstruatiebloed. Nog niet veel, maar het is er. Gelukkig heb ik waarschijnlijk Caidens kingsize superluxe bed niet verpest met bloed.

In mijn kast pak ik schoon ondergoed voor ik weer terug sluip naar de badkamer. Nu nog iets van maandverband of tampons ofzoiets.

Zacht ga ik op mijn knieën zitten en begin de kastjes te doorzoeken.

En niets. Alleen maar spullen van Caiden.

Ik sta op en kijk in het kastje met mijn haar en make-up spullen maar zoals ik al dacht ligt daar niets.

Shit shit shit! Wat nu? Ik ga nooit, en dan ook echt nóóit Caiden wakker maken voor dat soort spullen. Ik zou de schaamte na 10 jaar nogsteeds voelen.

"Schatje ik ruik bloed! Ben je wel in orde?!" roept Caiden vanaf de andere kant van de deur.

Nu voel ik de schaamte al branden. Dit is echt gênant. Weerwolven kunnen het dus ruiken als iemand ongesteld is.