He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 67

Kort hoofdstuk. Voor het eerst. Ik kon van 28juli tot vandaag niet meer in Wattpad. Sorry lieve mensen. Hierna zal er een dubbel zo lange update komen (6000 woorden dus minimaal) om het goed te maken. Hope you guys understand. ❤

______________________________________

Pov Paige:

We zitten nu alle 10 op een rijtje, met onze rug tegen de muur. De man die ons hier vast houd loopt voor ons heen en weer en zwaait met een kort puntig mes dat hij uit zijn jas haalde. Wie weet welke wapens hij nog meer heeft.

Een paar van de jongens hebben geprobeerd met hem te praten. Hij heeft verteld dat hij kut collega's had en vandaag er een vermoorde. Toen sloot hij de rest van zijn collega's allemaal op in de kelder en brak verbindingsmast van de supermarkt. Wij bleken nog binnen te zijn toen hij de supermarkt afsloot dus hij nam ons als gijzelaars. Hij wilt naar een ander pack zonder terecht gesteld te worden voor moord.

Ja hij vertelde zegmaar zijn hele levensverhaal. Als ik niet zo bang was geweest had ik het misschien wel grappig gevonden.

Ik tril als een rietje en zit tussen een zwangere vrouw van 27 en een jongen van 18 in. De vrouw vertelde dat ze 27 is toen we nog mochten praten, en ze is al 6 van de 9 maanden zwanger.

Opeens kijkt de man, die ons gegijzeld houd, met een ruk mijn kant op.

"Jij bent Paige. De Luna. Toch?" vraagt hij.

Ik begin nog erger te trillen van angst en in een seconde schiet het idee van gewoon liegen door me heen.

Maar als ik hem boos maak heb ik een nog groter probleem en door mij de anderen dan ook. Dat mag niet gebeuren, ze zijn net zo bang als ik denk ik.

Met zijn alle kunnen ze hem wel aan maar niemand weet wat hij allemaal voor spullen bij zich heeft dus we kunnen het risico niet nemen.

"Uhm ja... nou nog niet écht Luna maar wel mate van de Alfa..." mompel ik vaag.

Gelijk komt hij met grote stappen op me af en geschrokken duik ik in elkaar.

Aan 1 arm trekt hij me omhoog, knijpt dan in mijn kin en duwt die naar voren zodat hij mijn hele gezicht kan zien dat eerst schuil ging achter mijn haar.

"Perfect. Een jonge, zwakke, mooie, menselijke en toekomstige Luna. De Alfa heeft vast alles voor je over zoals dat altijd gaat bij mate's en vooral Alfa's zijn beschermend en dus makkelijk beïnvloedbaar als het om hen mate gaat... ik ben zó van pack overgeplaatst met een verzekering van totale veiligheid. Nu ik de kwetsbare Luna heb zal het veel sneller gaan allemaal." grijnst hij.

Kippenvel verspreid zich over mijn armen en de haartjes in mijn nek gaan overeind staan.

Wat gaat hij doen? Me martellen zodat Caiden hem eerder geeft wat hij wilt? Dat gaat geen succes worden.

Ik negeer Caiden nu al bijna een week en hij vond het amulet al belangrijker dan mijn leven dus een moord plegen is waarschijnlijk ook belangrijker dan zorgen dat ik geen pijn heb.

"Eigenlijk niet denk ik." fluister ik bijna.

Zijn krankzinnige blik verschuift weer naar mij en gelijk krimp ik in elkaar.

"Hoe bedoel je?" snauwt hij.

"Nou... uhm... we hebben ruzie dus ik denk niet dat hij het echt zo belangrijk vind dat jij me gaat martellen..."

Nu begint hij te lachen en schud zijn hoofd alsof ik iets heel doms heb gezegd.

De 9 mensen op de grond kijken met grote ogen naar wat er gebeurd.